Της Μαρίας Κουλούρη,
«Η Ιστορία έγραψε. Και η Ιστορία έχει ένα κακό. Δεν γράφεται με τα «Αν…». Εμείς, όμως, από την πλευρά μας μπορούμε να «παίξουμε» με τους υποθετικούς συνδέσμους της ελληνικής γλώσσας». Ο Κωνσταντίνος Δ. Λαμπρόπουλος στο βιβλίο του Το πράσινο φτερό – Η συνωμοσία των Μελέκ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός, πραγματεύεται αυτά τα «αν» της Ιστορίας, τα οποία θα οδηγούσαν τον ρου της σε «μονοπάτια» που θα παραμείνουν για πάντα άγνωστα και θα διαμόρφωναν μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, είναι γεννημένος στις 25 Σεπτεμβρίου του 1979 στην Πάτρα και ασχολείται με τη δημοσιογραφία και τη συγγραφή, ενώ είναι και καθηγητής δημοσιογραφίας. Αν και σπούδασε Οικονομία και Διοίκηση Επιχειρήσεων, δεν ασχολήθηκε ποτέ, αφού τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Η δημοσιογραφική του πορεία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2000 από την εφημερίδα Γνώμη και το 2005 ξεκίνησε να εργάζεται για την εφημερίδα Πελοπόννησος, της οποίας αποτελεί δημοσιογραφικό μέλος μέχρι και σήμερα. Επίσης, πλέον εργάζεται και ως καθηγητής δημοσιογραφίας και αθλητικής δημοσιογραφίας σε ΙΕΚ στην Πάτρα, ενώ είναι μέλος σημαντικών σωματείων δημοσιογραφίας, όπως η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσου (ΕΣΗΕΠΗΝ), το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Συντακτών (ΤΕΑΣ), η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (I.F.J.), ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ) και ο Σύνδεσμος Ιστορικών Συγγραφέων Ελλάδας.
Το Πράσινο φτερό: Η συνωμοσία των Μελέκ αποτελείται από 28 κεφάλαια στα οποία εκτυλίσσεται η υποθετική ιστορική πορεία της Ελλάδας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Στο βιβλίο τίθεται μια διαφορετική έκβαση αυτών των δύο μεγάλης σημασίας για τον ελληνισμό γεγονότων, δηλαδή η νίκη κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η διατήρηση των εδαφών της Μ. Ασίας και της Κωνσταντινούπολης από την Ελλάδα. Την εξουσία αυτού του υποθετικού ελληνικού κράτους ασκούσαν από κοινού ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’, ενώ πρωτεύουσα του κράτους ήταν η Κωνσταντινούπολη. Επίσης, το ελληνικό κράτος επιχειρούσε συμμαχία με το ρωσικό κράτος και τον Τσάρο, έπειτα από παρότρυνση του βασιλιά Κωνσταντίνου, ενώ η Ιταλία ήταν εχθρικά διακείμενη λόγω της ανόδου στην εξουσία του Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος επιθυμούσε την αναβίωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. «Οι Ιταλοί έδειχναν επίσης επιθετικές διαθέσεις […] ενώ είχαν κρατήσει κι ένα προγεφύρωμα στο Αιγαίο και τη Μικρά Ασία, συγκεκριμένα τα Δωδεκάνησα και τη χώρα νοτίως του Μαιάνδρου ποταμού».
Ωστόσο, η ευημερία της Ελλάδας απειλούνταν σημαντικά από κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι, μάλιστα, κατείχαν σημαντικές θέσεις στην εξουσία. Ο αδερφός του Κωνσταντίνου, Αλέξιος, σε συνεργασία με τους Οθωμανούς συνωμοτούσε εναντίον της εξουσίας και της χώρας. Μάλιστα, επεδίωκε να σκοτώσει την οικογένειά του και τον Τσάρο της Ρωσίας, επινοώντας ένα σχέδιο, το οποίο εκτελούσε «υπογείως» και μεθοδικά. Έτσι, αγόρασε ένα φορτίο νιτρογλυκερίνης υγρής μορφής, το τοποθέτησε στον πάτο βαρελιών κρασιού που θα έδιναν σαν δώρο στον Τσάρο και φόρτωσε τα βαρέλια στο πλοίο που θα μετέφερε τον Τσάρο στη Ρωσία, ύστερα από επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη και τον Βασιλιά της Ελλάδας, με σκοπό τη δολοφονία του. Αυτή τη συνωμοσία, που ονομάστηκε συνωμοσία των Μελέκ (melek=άγγελος στην τούρκικη γλώσσα) χάρη στο δεύτερο όνομα του Αλεξίου (Άγγελος), προσπαθεί να αποκαλύψει ο γιος του Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος.
Το βιβλίο αποτελεί ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, καθώς δεν περιγράφει απλώς τα γεγονότα μιας ιστορίας που λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε. Εμβαθύνει στην υπόθεση, το «αν…» που «ταλανίζει» κάθε άνθρωπο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, χρησιμοποιώντας ιστορικά στοιχεία και πρόσωπα, τα οποία εντάσσει με αριστοτεχνικό τρόπο σε ένα φανταστικό σενάριο. Οι συμμαχίες του Μεσοπολέμου υπάρχουν στο βιβλίο σχεδόν όπως τις γνωρίζουμε, ενώ στο πρόσωπο του Αλέξιου, θα μπορούσαμε να πούμε πως συμβολίζεται η αέναη απουσία εθνικής ενότητας, η οποία πάντα επιχειρεί να αναιρέσει κάθε επιτυχία του ελληνικού έθνους.
