Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Για ακόμα ένα καλοκαίρι βρισκόμαστε θεατές στο ίδιο έργο: Εκατοντάδες πυρκαγιές ανά την Ελληνική Επικράτεια καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, τη χλωρίδα και την πανίδα της χώρας, αχρηστεύουν και το χειρότερο οδηγούν ανθρώπους στον θάνατο. Κι ενώ το ζήτημα θα έπρεπε να αποτελέσει αφορμή έναρξης ενός εθνικού διαλόγου που θα κατέληγε σ’ ένα σχέδιο αποτελεσματικής θωράκισης για τη χώρα, η πολιτική ηγεσία βρίσκεται στην παραζάλη της επικοινωνιακής διαχείρισης του ζητήματος.
Στην Κυβέρνηση της Ν.Δ. η «γραμμή» της τελευταίας τετραετίας έχει να κάνει αποκλειστικά με την εκκένωση των περιοχών, όπου απειλεί η φωτιά, προκειμένου να μην υπάρξουν ανθρώπινες απώλειες. Προφανώς και η διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής είναι αυτή που προέχει σε κάθε φυσική καταστροφή. Από εκεί και πέρα, όμως, για να φτάσουμε στο «112», έχουμε περάσει από τη φάση του σχεδιασμού της πρόληψης, της επιχειρησιακής εφαρμογής των σχετικών πλάνων και την απόπειρα κατάσβεσης, πριν η πυρκαγιά εξαπλωθεί. Σε όλα αυτά τα στάδια η Κυβέρνηση Μητσοτάκη παίρνει βαθμό κατώτερο της βάσης. Ναι, η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα και μας απειλεί. Ναι, οι περιπτώσεις εμπρησμών είναι υπαρκτές. Ναι, έχουμε γλιτώσει, προς το παρόν, ένα νέο «Μάτι» (τραγική και απάνθρωπη η λύσσα ορισμένων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να ισοφαριστούν με κάποιον τρόπο οι εντυπώσεις…). Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να πανηγυρίζουμε που καίγεται η πατρίδα μας.
Τα όρια της επικοινωνιακής διαχείρισης είναι πεπερασμένα, εφόσον λείπει η ουσία. Αντί, λοιπόν, να αντιληφθούν οι της κυβέρνησης σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, πολλοί εξ’ αυτών συνεχίζουν να μπουρδολογούν ακατάσχετα, λες και βρίσκονται σε άλλον κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο, εμφανίστηκε ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης, για να σχολιάσει τον μαρτυρικό θάνατο μεταναστών, που, αφού εισήλθαν παράνομα στη χώρα μας, εγκλωβίστηκαν από την πυρκαγιά, στο Δάσος της Δαδιάς και απανθρακώθηκαν: «Παρά τις συνεχείς και επίμονες προσπάθειες των ελληνικών αρχών για την προστασία των συνόρων και της ανθρώπινης ζωής, η τραγωδία αυτή επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, τους κινδύνους της παράτυπης μετανάστευσης», απεφάνθη, μεταξύ άλλων, ο κύριος Υπουργός. Καταρχάς, ποιος φωτεινός νους απεφάνθη ότι η ώρα και η περίσταση ήταν οι κατάλληλες, προκειμένου να θιγεί το ζήτημα της παράτυπης (sic) μετανάστευσης; Ήθελε να αποδείξει ο Καιρίδης ότι ακόμη και σε τέτοιες στιγμές επαγρυπνά για την ασφάλεια των συνόρων; Έσπευσε να προστατεύσει την Κυβέρνηση από τυχόν κριτική για την ανεξέλεγκτη πυρκαγιά ως αιτία θανάτου των συγκεκριμένων μεταναστών; Ουδείς μπορεί να αντιληφθεί επακριβώς τις διεργασίες που συντελούνται στους «πεφωτισμένους» εγκεφάλους της δήθεν φιλελεύθερης διανόησης αυτής της χώρας…
Πέραν της παντελούς απουσίας ικανότητας κατανόησης της πολιτικής συγκυρίας, εντοπίζεται και μια τραγελαφική διάσταση στη δήλωση Καιρίδη, δηλωτική της σύγχυσης και της υποκρισίας που διακατέχει την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού της χώρας: Από τη μία, το παίζει σκληρός «σερίφης», από την άλλη, χρησιμοποιεί τον ορθοπολίτικο όρο «παράτυπη» για να χαρακτηρίσει την είσοδο αλλοδαπών στη χώρα χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις. Μια τέτοια είσοδος αποτελεί παράνομη πράξη κι έτσι οφείλει να χαρακτηρίζεται. Αλλά στην εποχή της παράνοιας στην οποία διαβιούμε, με την οργουελική απόπειρα επιβολής «νέας ομιλίας», οι δήθεν προοδευτικοί (φιλελεύθεροι και αριστεροί) τη χαρακτηρίζουν «παράτυπη», λες κι έχουμε απλώς μια μη τήρηση ορισμένων τύπων κατά την είσοδο στην ελληνική επικράτεια. Γιατί οι… Καιρίδηδες θέλουν να πατούν σε δύο βάρκες, ώστε να καλύπτουν και την ανάγκη τους για εξουσία και την ανάγκη τους για προοδευτικό λούστρο.
Η έλλειψη σοβαρότητας, η υποκρισία, η κουτοπονηριά, η εντυπωσιοθηρία, αποτελούν συστατικά στοιχεία όλων των προβλημάτων που ταλανίζουν την Ελλάδα. Η σοβαρότητα έχει «απανθρακωθεί» εδώ και πολύ καιρό στον τόπο μας. Απαιτείται πολιτική «αναδάσωση» άμεσα, προκειμένου να αντιστραφεί η παρακμιακή πορεία στην οποία βρισκόμαστε. Ποιοι, όμως, θα την πραγματοποιήσουν; Οι ίδιοι που «έκαψαν» τη σοβαρότητα;
