Του Γιώργου Γιαννούλη,
Η εβδομάδα ξεκίνησε με τη σύναξη των ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων. Μετά από την πρόσκληση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, σε επικεφαλής των βαλκανικών κρατών, έγινε το δείπνο και ξεχωριστές συναντήσεις τις ώρες που ακολούθησαν, δείχνοντας τον ηγετικό ρόλο της Ελλάδας και στέλνοντας το μήνυμα σε εκείνους που δεν σέβονται το κράτος δικαίου, γεγονός που συνεπάγεται την απομάκρυνση από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Ακόμη, συμμετείχαν και η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel.
Δεν ξέρω γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξακολουθεί να εκδίδει ανακοινώσεις που θυμίζουν τη γνωστή «γκρίνια», χάριν Αντιπολίτευσης. Δεν πήραν το μήνυμα στις Eκλογές; Ως πότε θα λειτουργούν σαν φάντασμα του εαυτού τους; Είναι επιεικώς άστοχο να κατηγορούν την Κυβέρνηση για έλλειψη στρατηγικής γενικά και αόριστα, ενώ την ίδια ώρα, δεν προτείνουν κάτι και καταγγέλλουν ότι η Εξωτερική μας Πολιτική στρέφεται αποκλειστικά στις Η.Π.Α., κάνοντας την Ελλάδα δεδομένο και πρόθυμο σύμμαχο. Οι συμμαχίες χρειάζονται, αλλά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση το ξεχνούν. Ξεχνούν ότι η επέκταση (δικαιολογημένη μέχρι ενός σημείου) του ΝΑΤΟ και της Ελληνοαμερικανικής Συνεργασίας έγινε και επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. με τον κύριο Καμμένο να πρωτοστατεί στην ανάπτυξη της εν λόγω συμμαχίας. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξέχασε τη στρατηγική συνεργασία Τσίπρα-Τραμπ μόλις πριν από λίγα χρόνια. Ας μην το συνεχίσουν άλλο. Τα κόμματα διαμαρτυρίας έχουν ημερομηνία λήξεως και ακόμη κι αν βρίσκονται σε θέση εξουσίας, ο λαός τους στέλνει το μήνυμα. Τώρα, αν δεν το λαμβάνουν, είναι πρόβλημα. Και μια «ισχνή» Αντιπολίτευση δεν συμφέρει ούτε την ίδια τη Δημοκρατία. Η Αντιπολίτευση οφείλει να πιέζει με επιχειρήματα την εκάστοτε Κυβέρνηση. Στην προκειμένη περίπτωση, θα μπορούσε να ζητήσει σχετική αναφορά για τα σχέδια των συμμάχων μας στο ζήτημα της υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Αυτή η ενέργεια θα γινόταν –ενδεικτικά– από μία (φυσιο)λογική Αντιπολίτευση…
Στα της γειτονιάς μας τώρα, αξίζει να αναφερθεί ότι το μήνυμα που εστάλη στην Κυβέρνηση της Αλβανίας ήταν σαφές. Ο Πρωθυπουργός Ράμα ορθώς δεν έλαβε σχετική πρόσκληση από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Λόγω διπλωματίας προσεκλήθη ο Αλβανός Πρόεδρος, που όμως, δεν παρέστη. Όταν παραβιάζονται το κράτος δικαίου, τα πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και το τεκμήριο της αθωότητας, εφόσον δεν έχει εκδικαστεί η υπόθεση Μπελέρη, θα έπρεπε να δοθεί η σχετική άδεια για να ορκιστεί ο εκλεγμένος Δήμαρχος Χειμάρρας.
Είδαμε στις 14 Αυγούστου, στην ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε στο εν λόγω χωριό της γειτονικής μας χώρας, να συμμετέχουν βουλευτές ως εκπρόσωποι της Ελληνικής Κυβέρνησης, οι Δήμαρχοι Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης και Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, καθώς και στελέχη της Αλβανικής Αντιπολίτευσης, κάτι που δείχνει ότι το ζήτημα είναι πολιτικό, υπερεθνικό και θίγει τη Δημοκρατία. Ο Ράμα, βέβαια, χλεύασε τη συγκέντρωση και συνεχίζει να πράττει απερίσκεπτα τόσο ως προς τη Δικαιοσύνη όσο και ως προς τον λαό του… Το μόνο που θα καταφέρει με αυτές τις πρακτικές –εκτός από την απομάκρυνση από την ευρωπαϊκή προοπτική– είναι η επανεκλογή του Μπελέρη με υψηλότερο ποσοστό, ακόμη και από αντίδραση. Άλλωστε, κάθε πράξη έχει και συνέπειες και, σίγουρα, η Ελληνική Κυβέρνηση δεν (πρέπει να) μένει αμέτοχη. Υπάρχουν κανόνες για όλους τους παράγοντες. Δεν μπορεί να γίνεται ό,τι θέλει ο κάθε πολιτικός που τυγχάνει να ηγείται μιας χώρας και δεν σέβεται ούτε τις μειονότητες ούτε τους ίδιους τους πολίτες της χώρας του. Αν δεν το καταλάβει, θα έχει συνέπειες. Και ποιος –ακόμη και αρχηγός κράτους– κατάφερε ποτέ να επιβιώσει πολιτικά με κοινωνικό διχασμό και ουσιαστικά κανέναν λογικό να τον στηρίζει; Ποιο κράτος με περιορισμένες δυνατότητες έχει μέλλον εκτός της μεγάλης πολιτικής και οικονομικής συμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ας καταλάβουν το λάθος και ας το διορθώσουν, πριν να είναι αργά…
Πάντως, για το συγκεκριμένο θέμα, έκπληξη αποτελεί ότι ο πρώην Υπουργός της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Νίκος Ξυδάκης, κληθείς να σχολιάσει την κατάσταση, αρκέστηκε στο να κατηγορήσει τον εκλεγμένο Δήμαρχο Χειμάρρας. Πάντως, κάποιος πιο «κακοπροαίρετος» θα σκεφτόταν ότι αντιγράφει τη «γραμμή» και τα επιχειρήματα του Ράμα… Ελπίζω ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να μην υιοθετεί αυτήν την άποψη, μήπως σώσει την υπόληψή του (έστω και τώρα), καθώς δεν ωφελεί κανέναν η απουσία Αντιπολίτευσης, πολλώ δε μάλλον της Αξιωματικής!
Γενικά, από τη συνάντηση της 21ης Αυγούστου, όπως και από τη στρατηγική που ακολουθήθηκε στην Εξωτερική Πολιτική τα τελευταία χρόνια, φάνηκε ότι η Ελλάδα είναι, πλέον, ο βασικός πυλώνας σταθερότητας, ειρήνης και ενεργειακής ασφάλειας στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Προχωράμε ως δύναμη προοπτικής διεύρυνσης της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας και βοηθάμε τα κράτη που ενδιαφέρονται για ένταξη σε αυτήν, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα πλήθος πολιτικών και οικονομικών οφελών για αμφότερες τις πλευρές.
Η Ελλάδα στηρίζει τα κράτη και θα συμβάλλει στους ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και τις ανοιχτές «πύλες» του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, πάντα, όμως, στο πλαίσιο των απαραίτητων προϋποθέσεων και του αμοιβαίου σεβασμού. Ας επισημανθεί, κλείνοντας, ότι η Εξωτερική Πολιτική δεν πρέπει να αποτελεί πεδίο εσωτερικών πολιτικών συγκρούσεων. Η όποια ένσταση από τα κόμματα της εκάστοτε Αντιπολίτευσης χρειάζεται να εκφράζεται σε επίπεδο λογικής, μετριοπάθειας, διαλόγου και κοινωνικής και πολιτικής ενότητας.
