Της Άννας-Νικολέτας Γρίβα,
Σκρολάροντας σήμερα στο Instagram, ανάμεσα στα εκατοντάδες στόρυ από παραλίες και διακοπές σε ελληνικά νησιά, έπεσα και πάνω σε ένα που αφορούσε το δυστύχημα που έλαβε χώρα πριν από μερικές ημέρες στη Βάρκιζα, με έναν ηλικιωμένο, 87χρονο οδηγό, να παρασύρει με το αυτοκίνητό του, και τελικά να σκοτώνει, έναν ανάπηρο, χρήστη αμαξιδίου, και ένα από τα δύο σκυλάκια του.
Το συγκεκριμένο στόρυ δεν ήταν όμως μια απλή μεταφορά της είδησης, αλλά η δημοσίευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενός ανάπηρου ακτιβιστή, μέλους του αναπηρικού κινήματος, ονόματι Αντώνης Ρέλλας.
«Καθημερινά βγαίνουμε στο οδόστρωμα με τα αμαξίδιά μας, διότι δεν υπάρχουν πεζοδρόμια για να κυκλοφορήσουμε και όσα υπάρχουν είναι ακατάλληλα για να μετακινηθείς με αμαξίδιο», τόνισε μεταξύ άλλων ο ακτιβιστής, δίνοντας μια τελείως διαφορετική διάσταση στο δυστύχημα από αυτή που προβάλλεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτός ήταν άλλωστε και ο στόχος της δημοσίευσής του, αποσπάσματα της οποίας παραθέτω στο συγκεκριμένο άρθρο, καθώς θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό, να ακουστεί και η δική του φωνή.
«Τα ανάπηρα άτομα αποτελούμε το 15% της κοινωνίας και αν υπολογίσουμε και τα εμποδιζόμενα πρόσωπα αγγίζουμε το 50%. Αν στην καθημερινότητα δεν μας συναντάτε, δεν συμβαίνει εξαιτίας της βλάβης στο σώμα μας, αλλά του τρόπου που έχουν δομηθεί οι κοινωνίες μας και μας αποκλείουν από την κοινωνική αλληλεπίδραση».
Στο τέλος της δημοσίευσης, πριν συλλυπηθεί την οικογένεια του θύματος του τροχαίου, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αν ακούσετε σήμερα στα ΜΜΕ ότι την ευθύνη του δυστυχήματος έχει αποκλειστικά ο υπερήλικας οδηγός και η υπερβολική ταχύτητα ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΛΗ την αλήθεια. Η έλλειψη προσβασιμότητας σκοτώνει».
Ακόμη, λοιπόν, κι αν για το συγκεκριμένο δυστύχημα η ευθύνη πέφτει κυρίως στον ηλικιωμένο οδηγό, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι διόλου λίγα είναι τα ατυχήματα και τα δυστυχήματα πίσω από τα οποία κρύβονται οι ακατάλληλες για τους αναπήρους δημόσιες δομές.
Τέλος, κάτι ακόμη που θα ήθελα να θίξω, είναι η αδιαφορία, ή έστω η έλλειψη επαρκούς έρευνας εκ μέρους του γενικού πληθυσμού, στον οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου. Το συγκεκριμένο στόρυ με τη δημοσίευση του ακτιβιστή το είδα μόνο μία φορά, και μάλιστα δεν αναρτήθηκε από κάποιον τυχαίο, αλλά από συμφοιτήτριά μου, χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου η ίδια. Και το ερώτημα είναι: γιατί ήταν η μοναδική που έθιξε το θέμα; Είναι απαράδεκτο να μιλούν γι’ αυτό μονάχα οι «άμεσα ενδιαφερόμενοι».
Κανείς δεν είναι άτρωτος, στον καθέναν μπορεί κάτι να συμβεί, και δυστυχώς αυτό είναι κάτι που ξεχνάμε. Αλλά και άτρωτοι να ήμασταν, αυτό θα μας έδινε το δικαίωμα της αδιαφορίας; Η απάντηση φυσικά είναι όχι. Κάτι πρέπει επιτέλους να αλλάξει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Ξεσπά ανάπηρος ακτιβιστής για το τροχαίο στη Βάρκιζα: «Η έλλειψη προσβασιμότητας σκοτώνει», gazzetta.gr, διαθέσιμο εδώ
