Του Στάθη Αποστόλου,
Οι πρόσφατες Eκλογές του Μαΐου όσο και του Ιουνίου του 2023 ήταν ένα πραγματικό «σοκ» για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τα στελέχη του, αλλά και τους φανατικούς ψηφοφόρους του. Στις πρώτες εκλογές, το κόμμα έλαβε 20.07% και στις δεύτερες 17.83%. Η νέα πτώση αφαίρεσε από τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και την Αξιωματική Αντιπολίτευση συνολικά, τη δυνατότητα άσκησης ουσιαστικού κοινοβουλευτικού ελέγχου. Ως αποτέλεσμα, ο επί 15 έτη αρχηγός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παραιτήθηκε κι άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου».
Μία από τις υποψηφιότητες για την ηγεσία του κόμματος είναι εκείνη της Έφης Αχτσιόγλου, πρώην Υπουργού Εργασίας στην Κυβέρνηση Τσίπρα. Προσωπική της επιτυχία θεωρείται η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα σε σύνθετες καταστάσεις και το γεγονός πως στο Υπουργείο Εργασίας κλήθηκε να εφαρμόσει μια δύσκολη αντιλαϊκή πολιτική, αλλά ο κόσμος δεν της γύρισε την πλάτη στην κάλπη. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, θεωρείται μια αξιοσέβαστη Υποψήφια, η οποία έχει θέσει ως ορόσημο για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τις Ευρωεκλογές του 2024 και τάσσεται υπέρ της ευρύτερης συναίνεσης ως πεποίθησης και όχι ως πολιτικής ήττας.
Η δεύτερη υποψηφιότητα είναι, ίσως, και η πιο δύσκολα –επικοινωνιακά– διαχειρίσιμη για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο Νίκος Παππάς, ο στενότερος και εξ’ απορρήτων συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα και πρώην Υπουργός, αρμόδιος για τα Μ.Μ.Ε., φιλοδοξεί να γίνει ο νέος ηγέτης του κόμματος. Το ενδεχόμενο αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, εξαιτίας της προκλητικής στάσης και ρητορικής του, της εμμονής του στην πολιτική της έντασης, της μεγάλης σύγκρουσης με τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία ήθελε να χειραγωγήσει και, τελικά, καταδικάστηκε ομόφωνα από το ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.
Η τρίτη και τέταρτη υποψηφιότητα, αντίστοιχα, έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Να πάνε το κόμμα στην επόμενη μέρα και, φυσικά, να έχουν λόγο στις εσωκομματικές εξελίξεις. Είναι ο πρώην Υπουργός Οικονομικών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Ευκλείδης Τσακαλώτος, που κλήθηκε να εφαρμόσει κι αυτός σωρεία αντιλαϊκών μέτρων και που πολλάκις είχε –τουλάχιστον λεκτικά– διαφοροποιηθεί από τη «γραμμή Τσίπρα», και ο Στέφανος Τζουμάκας, ο οποίος επιχειρεί να μετασχηματίσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κάνοντάς τον, ξανά, κόμμα εξουσίας.
Οι δύο ιστορικού μεγέθους ήττες του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, νομοτελειακά, οδήγησαν στην αλλαγή ηγεσίας. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πλήρωσε πολύ ακριβά το ότι θεωρούσε συστηματικά τις «παραφωνίες» ως έκφραση Δημοκρατίας, τους ακραίους ως μέλη ενός πολυσυλλεκτικού κόμματος, τις αερολογίες ως κοστολογημένο πρόγραμμα και, φυσικά, την τεχνητή ένταση ως πεδίο ανάδειξης μιας διαφορετικής πολιτικής. Σαφέστατα, ο νέος Αρχηγός –όποιος κι αν είναι αυτός– θα πρέπει να δώσει καινούρια πνοή, μα πάνω από όλα, θα χρειαστεί να θέσει όρια και «κόκκινες γραμμές». Τα «φεύγω – μένω» Πολάκη σε ένα κόμμα, το οποίο θέλει να ηγηθεί ξανά στη χώρα, δεν μπορούν να υπάρξουν και, φυσικά, είναι απαραίτητο να γίνει μακρά ανασκόπηση των αιτιών της ήττας. Σίγουρα, όμως, θα έχουμε μια καθαρή εικόνα για το αν ο ΣΥΡΙΖ.Α. έκλεισε έναν ιστορικό κυβερνητικό κύκλο στις Ευρωεκλογές του 2024.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Καταδίκη Νίκου Παππά: Το σκεπτικό της ομόφωνης απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου, ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αλλάζουν οι συσχετισμοί στον ΣΥΡΙΖΑ – Οι 4 υποψήφιοι πρόεδροι, ποιοι τους στηρίζουν και πότε θα ξαναεμφανιστεί ο Τσίπρας, thetoc.gr, διαθέσιμο εδώ
- Βίτσας για ήττα ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν πήραμε χαμπάρι τι γίνεται στην κοινωνία», newsit.gr, διαθέσιμο εδώ
