Tης Ειρήνης Λάττα,
Είναι γνωστό πως η εποχή πλέον έχει αλλάξει. 2023 και πολλά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα, έχουν αλλάξει μορφή σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και τα οποία επιλέγω να θίγω στα άρθρα μου. Αυτή τη φορά όμως θα μιλήσουμε για ένα θέμα το οποίο νομίζω δεν προβληματίζει μόνο εμένα. Ίσως να με ανησυχεί λίγο περισσότερο, ως εκπαιδευτικό πια, αλλά κατά τα άλλα είναι ένα φαινόμενο, το οποίο παρατηρούμε καθημερινά: την αθωότητα των παιδιών να χάνεται όλο και περισσότερο.
Βλέπουμε μικρά παιδιά να φέρονται σαν ενήλικες, να φορούν μεγαλίστικα ρούχα ή μικρά κορίτσια να βάφονται και το κυριότερο, να μιλούν όπως οι μεγάλοι. Είναι κάτι που φυσικά όλοι κάναμε όταν ήμασταν μικρότεροι, μιας και είναι απόλυτα φυσιολογική η μίμηση των μεγαλύτερων, αλλά ήδη από την ηλικία του δημοτικού, τα παιδιά παραγκωνίζουν την παιδικότητά τους, με αποτέλεσμα να χάνουν μεγάλο μέρος από την αθωότητά τους. Με τη διαφορά όμως πως δεν είναι μεγάλοι άνθρωποι στην πραγματικότητα.
Όσο και αν βιάζονται να μεγαλώσουν, παραμένουν παιδιά και απλώς προσπαθούν να παρέμβουν στη φυσική τους εξέλιξη. Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η κυρίαρχη θέση του κινητού και κυρίως των social media (Instagram, TikTok, Facebook), στα οποία και έχουν δωρεάν πρόσβαση σε οτιδήποτε θέλουν να βρουν, νομίζοντας πως όσα βλέπουν ταιριάζουν με τη δική τους προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία, με αποτέλεσμα να αλλάζουν χαρακτήρα. Αυτό έχει ως επακόλουθο τη δυστυχία των ίδιων και τον πολύ έντονο θυμό, αφού μέσα τους υπάρχει μεγάλη σύγχυση για το ποιοί πραγματικά είναι και τι χαρακτήρα έχουν, μιας και δεν τον δημιουργούν μόνοι τους, αλλά αντιγράφουν ό,τι βλέπουν να κάνουν οι άλλοι, νιώθοντας ότι κάπου ανήκουν, χωρίς μάλιστα να βιώνουν απόρριψη ή κριτική επειδή είναι «διαφορετικοί». Είναι πολύ στενάχωρο να συγκρίνουμε τη νέα γενιά με την παλιότερη και να θυμόμαστε το πώς ήταν η ζωή λίγα χρόνια πριν. Χωρίς τόση έκθεση στο διαδίκτυο, χωρίς τόσα πολλά κινητά και gadgets και χωρίς οι άνθρωποι και κυρίως τα νέα παιδιά να υποκρίνονται κάτι που δεν είναι κατά βάθος.
Δημιουργείται φυσικά μια σύγχυση και κατά συνέπεια επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις που πολλές φορές μπορούν να αποβούν και καταστροφικές. Τα νέα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν κόσμο, όπου δε χρειάζεται να προσπαθήσουν πάρα πολύ για να κερδίσουν όσα επιθυμούν, γιατί τα περισσότερα από αυτά τους παρέχονται ήδη. Μπορούν με το πάτημα μερικών πλήκτρων να βρουν όποια πληροφορία θέλουν, να μιλήσουν με όποιον θέλουν, να εκθέσουν όποιο κομμάτι του εαυτού τους θέλουν και σιγά σιγά θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλο και πιο πολύ εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης για να αντλήσουν πληροφορίες που χρειάζονται ή ακόμα και να βρουν έτοιμες τις σχολικές τους εργασίες.
Επομένως, καταλαβαίνουμε πως τα χρόνια που ζούμε και τα χρόνια που έπονται κρύβουν πολλούς κινδύνους για όλους μας, αλλά ακόμα πιο πολύ για τα παιδιά. Χρειάζεται ουσιαστική μέριμνα από το σχολείο και κυρίως από τους γονείς, ώστε να αποτελούν ορθά πρότυπα για τα παιδιά τους, και να τους προειδοποιούν για όλους τους κινδύνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, όχι με υπερβολική αυστηρότητα και πίεση, αλλά με αληθινό ενδιαφέρον και αγάπη. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά θα μπορούν να ζήσουν περισσότερο την παιδική τους ηλικία, χωρίς να φέρονται σαν μεγάλοι και να αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και την αλήθεια τους.
