Της Μαρίας Λεουτσάκου,
Βορειοδυτικά της Τουρκίας και αγκαλιά με τη Θάλασσα του Μαρμαρά υπάρχει μία πόλη σχεδόν σε όλους μας γνωστή ως Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, τι κι αν μας έλεγε κάποιος ότι υπάρχει και μία δεύτερη Κωνσταντινούπολη λίγο πιο μικρή, λίγο πιο διαφορετική από την αυθεντική. Η σκέψη αυτή βρήκε μία ψευδή πραγματικότητα στις Σέρρες, στο χωριό Άνω Πορόια με τη δεύτερή του ονομασία να αιτιολογείται παρακάτω για όσους έχουν λίγη υπομονή.
Το χωριό Άνω Πορόια βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Μπέλλες, στην επαρχία Σιντικής και κοντά στη συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Βόρειας Μακεδονίας. Η προέλευση της ονομασίας του συνδέεται με διάφορες ερμηνείες με την πρώτη να τη θέλει από την ετυμολογία «πολλαί ροιαί», δηλαδή πολλές ροδιές. Από την άλλη, άλλες εκδοχές συνδέονται με ετυμολογίες, όπως «πόρος» και «ροιαί» που σημαίνει πέρασμα από ροδιές, «πόρος» και «ροή» ή διαφορετικά πολλή ροή.
Σε πρώτο στάδιο το χωριό άρχισε να κατοικείται στα τέλη του 18ου αιώνα από Βλάχους εκδιωγμένους λόγω της τούρκικης κυριαρχίας από τα Βλαχόφωνα χωριά της Ηπείρου, και ειδικότερα από τη Μοσχόπολη, τα Γιάννενα, το Αργυρόκαστρο, τα Τρίκαλα, καθώς και τα χωριά του Ολύμπου, της Πίνδου και του Γράμμου, όπως το Μέτσοβο, η Σαμαρίνα και η Αβδέλλα, αποτελώντας τον κύριο πυλώνα για την ανάπτυξη και την εξέλιξη του χωριού. Στη συνέχεια, όμως, το 1922, στις αρχές του 20ου αιώνα, κατέφθασαν στο χωριό πρόσφυγες της Θράκης και της Μικράς Ασίας δημιουργώντας μία μίξη παραδόσεων, ηθών κι εθίμων.
Παράλληλα των παραπάνω χρονικών περιόδων και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το χωριό έφερε το όνομα «Μικρή Κωνσταντινούπολη» κι αυτό γιατί στα Άνω Πορόια συνήθιζαν να έχουν τα εξοχικά τους οι μπέηδες της περιοχής, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι λόγω της γεωγραφικής του τοποθεσίας συνδύαζε κατάλληλα την ομορφιά του και το κλίμα του προκειμένου οι γιατροί της εκάστοτε εποχής να προτείνουν το μέρος αυτό σε ασθενείς της φυματίωσης.
Φεύγοντας, λοιπόν, από τις ιστορικές αναφορές στα Άνω Πορόια ή αλλιώς στο χωριό των τεσσάρων εποχών, καθώς λέγεται πως παρουσιάζει πλούσια τουριστική ανάπτυξη καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, δύναται να επισκεφτεί κανείς τα καλντερίμια των «μαχαλάδων» και τα όμορφα ξωκλήσια του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Δημητρίου. Επιπλέον, όμως, κοντά στο προαναφερθέν χωριό υπάρχουν τα ιαματικά λουτρά Αγκίστρου και Σιδηροκάστρου με το βυζαντινό χαμάμ του Αγκίστρου να κατέχει τον τίτλο ως του καλύτερου λουτρού στην Ελλάδα και οι πηγές του να χαρακτηρίζονται ως οι καλύτερες της Ευρώπης, Ακόμα, για όσους προτιμήσουν να την επισκεφτούν την περίοδο των Χριστουγέννων, μπορούν να αναβιώσουν το τοπικό έθιμο των γουρουνοσφαγείων, σύμφωνα με το οποίο κάθε χρόνο στις 26 Δεκεμβρίου οι κάτοικοι μαγειρεύουν ένα γουρούνι, το οποίο και σερβίρουν στην πλατεία του χωριού υπό τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής.
Τα Άνω Πορόια, λοιπόν, εκτός από ένα σημείο τομής διαφορετικών πολιτισμών αποτελεί κι ένα μέρος προσφοράς ατέρμονης πανοραμικής θέας. Ένα μέρος, στο οποίο ο χρόνος, το βλέμμα και οι σκέψεις παγώνουν ατενίζοντας λίγο από το πράσινο, λίγο από το μπλε, λίγο απ΄όλα τα χρώματα και τις ομορφιές της φύσης.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Άνω Πορόια: Το πανέμορφο “μυστικό” χωριό των Σερρών», travelstyle.gr, Διαθέσιμο εδώ
- «Άνω Πορόια: Το μυστικό των Σερρών», ARTTRAVEL, Διαθέσιμο εδώ
