Της Γεωργίας Διπλού,
Με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων Εισαγωγής στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας, μου ήρθαν πολλές ξεχωριστές σκέψεις και μνήμες. Όλη η ιστορία ξεκίνησε ακριβώς πριν 2 χρόνια.
Σαν χθες θυμάμαι την πρώτη μέρα των καλοκαιρινών μαθημάτων στο φροντιστήριο. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων που είχαν τον ίδιο στόχο με εμένα… Να μπουν στη σχολή των ονείρων τους. Εκείνη τη χρονιά «έπαιζε» σαν κασέτα η ίδια ερώτηση, «Πού θες να μπεις;». Γνωστοί, συγγενείς, φίλοι, άγνωστοι… Όλοι ρωτούσαν το ίδιο πράγμα. Φοβερή η πίεση που μπορούν να σου προκαλέσουν 4 λέξεις και 1 ερωτηματικό. Περνάει, λοιπόν, ένα καλοκαίρι γεμάτο στερήσεις, διάβασμα και μεγάλο ρίσκο να δημιουργηθούν ρίξεις στις φιλίες. Η ίδια, όμως, εκνευριστική ερώτηση με τις 4 λέξεις και το 1 ερωτηματικό συνέχισε να ερωτάται ακατάπαυστα. No Mercy!
Εκείνη την περίοδο, η απάντηση σε αυτή την ερώτηση ήταν μια και μοναδική. Νομική! Δεν συμβιβαζόμουν με τίποτα λιγότερο από αυτό. Έβλεπα το κτήριο στη Σόλωνος και «έλιωνα». Πού να ήξερα τότε πόσο διαφορετικά θα μου τα έφερνε η ζωή!
Αρχίζει ο Σεπτέμβρης, και ξεκινάει η εντατική προετοιμασία στο φροντιστήριο και στα ιδιαίτερα για τις εξετάσεις. Το όνειρο παίρνει σάρκα και οστά. Σε 7 μήνες περίπου θα είμαι φοιτήτρια. Ουάου. Το ταξίδι αυτό ήταν υπέροχο. Γνώρισα νέα άτομα. Μάλιστα, ένα από αυτά αποτελεί ακόμα και τώρα κοντινό μου πρόσωπο. Μια τέτοια εμπειρία σε κάνει να ξυπνάς ως άνθρωπος και σε κάνει να νιώθεις στο σύνολο της συναισθήματα που πιθανότατα να μην έχεις ξανά νιώσει μέχρι τότε.
Ο στόχος, βέβαια, έμενε στόχος και η Νομική… Νομική!
Μέσα από αυτή τη διαδικασία εξελίσσεσαι σαν άτομο, με ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσες μαζί. Εγώ, προσωπικά, μεγάλωσα και ωρίμασα παρέα με τις κολλητές μου από το γυμνάσιο. Η εμπειρία και η φάση αυτή, κρίνει το πόσο δυνατή είναι μια φιλία και αν αξίζει να μείνει στον χρόνο.
Περνάει, λοιπόν, ο καιρός, βγαίνουν οι βαθμοί, και έπονται οι βάσεις… Έχω γράψει καλά αλλά δεν πιάνω τη Νομική. Καθ΄ όλη, όμως, τη διάρκεια της προετοιμασίας, ο καθηγητής που μου έκανε έκθεση διακρίνει σε εμένα τη σπίθα της φιλολόγου!
Η επιλογή στο μηχανογραφικό ήταν μονόδρομος. Φιλολογία και μάλιστα σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας που υπήρχε η εν λόγω σχολή. Όταν άρχιζε κατά τον Μάρτιο να καταλαγιάζει η ιδέα της Νομικής και άρχισα να συνειδητοποιώ, ότι ούτε ο χαρακτήρας μου θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στη σχολή αυτή, η ιδέα της φιλολογίας, και συγκεκριμένα της γλωσσολογίας, με συνάρπαζε.
Φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Μια σχολή φαινομενικά μέτρια, διότι δεν επιλέγεται συχνά, αλλά πολύ απαιτητική και με ευθύνη. 2 χρόνια μετά, είμαι εδώ! Πιο χαρούμενη από ποτέ. Σε μια υπέροχη σχολή παρά τις απογοητεύσεις που ενυπάρχουν. Μου έχει δοθεί ένα αξιόλογο βήμα και ένα υπέροχο περιβάλλον, ώστε να μπορώ να μεταδίδω τις σκέψεις μου και να αναφέρω αυτά που θεωρώ σημαντικά. Από τον Οκτώβριο θα διαιτητεύω σε ένα άθλημα, το οποίο λατρεύω και με το οποίο μεγάλωσα!
Η ζωή ξέρει πάντα πού μας πάει, ποιους μας φέρνει και ποιους μας παίρνει. Ξέρει τον δρόμο και αν αφεθούμε σε αυτή και την αφήσουμε, θα μας οδηγεί πάντα σε νέες περιπέτειες. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν λειτουργούν τα πάντα με πρόγραμμα. Τα ρίσκα που θα πάρουμε θα μας ανοίξουν πιο ωραίους δρόμους, αλλά έχω να πω το εξής. Ό,τι ανεβαίνει εύκολα, κατεβαίνει εύκολα. Φανταστείτε μια λεία ανηφόρα. Αν στραβοπατήσεις, θα πέσεις πίσω σε όλη τη διαδρομή που διήνυσες, ενώ στη δύσβατη ανηφόρα που έχει δέντρα και βράχους, αν πέσεις, θα σε σταματήσει το πιο κοντινό εμπόδιο. Μετά, θα συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησες, χωρίς να χρειαστεί να ξανά κάνεις όλο το δρόμο.
Μπορεί οι βάσεις να μην ευνόησαν όλα τα παιδιά, αλλά ο καθένας έχει το δικό του φως και θα βρει τον δρόμο του. Όπως, εξάλλου, είχε πει και ο Φραγκίσκος Βακών, ένας από τους πιο σημαντικούς Άγγλους φιλοσόφους του 16ου– 17ου αιώνα, «Υπάρχει μόνο μια επιτυχία: να ζεις τη ζωή σου έτσι όπως θέλεις εσύ».
