Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Φέτος το καλοκαίρι, οι βάσεις για την εισαγωγή των υποψηφίων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας ανακοινώθηκαν πολύ νωρίς, βάζοντας τέλος στην αγωνία των υποψηφίων και των οικογενειών τους. Παράλληλα, οι επιτυχόντες ξεκινούν το νέο τους ταξίδι, ενώ όσοι δεν τα κατάφεραν, θέτουν νέους στόχους, ώστε να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Πέρα από τα παράδοξα που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, λόγω της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, η οποία στερεί από κάποιους υποψήφιους που σημείωσαν υψηλές βαθμολογίες την είσοδό τους στη σχολή της επιθυμίας τους, μεγάλος είναι ο αριθμός των θέσεων που δεν καλύφθηκαν, συγκεκριμένα 10.884. Γνωρίζουμε όλοι ότι πλέον, σε κάθε πόλη, υπάρχουν τμήματα των Πανεπιστημίων, το σύνολο των οποίων είναι 450. Από αυτά, στα 154 υπάρχουν κενές θέσεις.
Αυτό που πρέπει να προβληματίσει, είναι το γεγονός ότι τμήματα επιστημών, όπως των Μαθηματικών, ή της Φιλολογίας, δεν συμπλήρωσαν σε πολλά Πανεπιστήμια τον προβλεπόμενο αριθμό εισακτέων, είτε λόγω της περιοχής στην οποία εδρεύουν, καθώς είναι πλέον δύσκολο για πολλές οικογένειες να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις που συνεπάγεται η φοιτητική ζωή, είτε διότι δεν επιλέγονται λόγω της χαμηλής επαγγελματικής αποκατάστασης, λόγω και του μεγάλου αριθμού των αποφοίτων τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι, μάλιστα, δεν κατάφεραν να απορροφηθούν επαγγελματικά στο αντικείμενο των σπουδών τους.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι πια δεν έχει βαρύνουσα σημασία το αντικείμενο, αλλά οι προοπτικές που υπάρχουν μετά την αποφοίτηση, και πως δεν «σχηματίζουν ουρά» όλοι οι υποψήφιοι, απλώς και μόνο για να ζήσουν το όνειρο της «φοιτητικής ζωής». Αυτό που πρέπει να εξετάσουν οι αρμόδιοι είναι το τι μπορεί να γίνει, ώστε τα τμήματα να διαμορφώσουν ένα πρόγραμμα σπουδών που θα κεντρίζει το ενδιαφέρον των υποψηφίων – ή τουλάχιστον όσων κάνουν τον κόπο να τα μελετήσουν πριν συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους δελτίο. Επίσης, θα ήταν καλό να ενισχυθεί το ερευνητικό κομμάτι, το οποίο πλέον ενδιαφέρει όλο και περισσότερους φοιτητές, και να μην εστιάζει κάποιο τμήμα στην «παραδοσιακή» διέξοδο που έχει επικρατήσει εδώ και δεκαετίες – αν το τμήμα εισαγωγής είναι των Μαθηματικών, θα απασχοληθείς ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης. Όσον αφορά τα περιφερειακά τμήματα, τα οποία διαχρονικά δεν βρίσκονται στις επιλογές των υποψηφίων, πρέπει να δούμε πώς μπορούν να λειτουργήσουν, προκειμένου να παράγουν έργο και να μην ζημιώνουν το κράτος.
