Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Ο Νότης Μηταράκης αποτελεί παρελθόν από τη θέση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Η επιλογή του να εκδράμει οικογενειακώς στην Πάτμο την ώρα που η χώρα συγκλονιζόταν από πυρκαγιές και μετρούσε θύματα, οδήγησε τον Μητσοτάκη να τον απαλλάξει των καθηκόντων του με συνοπτικές διαδικασίες. Την ίδια στιγμή, ο νυν Περιφερειάρχης Αττικής και μέχρι πριν από λίγες ώρες εκ νέου υποψήφιος, Γιώργος Πατούλης, έχασε τη στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, με αφορμή τη δημόσια επίδειξη των χορευτικών του ικανοτήτων, ενώ η χώρα φλεγόταν και θρηνούσε νεκρούς από τις φωτιές. Παράλληλα, ο ίδιος απέσυρε την υποψηφιότητά του, στηρίζοντας την επιλογή του κόμματος. Αμφότεροι επέδειξαν ανεπίτρεπτη αλαζονεία, δίνοντας στον Κυριάκο Μητσοτάκη τις αφορμές που ζητούσε προκειμένου να κάνει επίδειξη ηγετικής δύναμης και να ξεκαθαρίσει ίσως παλαιότερους λογαριασμούς.
Ο Μηταράκης, τελώντας ακόμα σε κατάσταση παραζάλης από το πρώτο άδειασμα που δέχτηκε από τον Πρωθυπουργό σχετικά με την εξαγγελία της Έφιππης και την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, επέλεξε να απολαύσει μια καλοκαιρινή απόδραση την ώρα που η κυβέρνηση αντιμετώπιζε μία κρίση εθνικού χαρακτήρα. Μια δύσκολη συγκυρία η οποία ακουμπούσε τις αρμοδιότητες του Υπουργείου του. Είναι, άραγε, τόσο άπειρος και αφελής, ώστε να μην μπορεί να κατανοήσει ότι τέτοιες συμπεριφορές καθιστούν έκθετο ένα κυβερνητικό στέλεχος στα μάτια της κοινής γνώμης και του Προέδρου του; Όχι βέβαια. Απλά, η αλαζονεία τον τύφλωσε και το οδήγησε στην ύβρη.
Η Ν.Δ. κέρδισε θριαμβευτικά τις Εκλογές πριν από έναν μήνα και κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό εξαιτίας της απουσίας ισχυρής Αντιπολίτευσης. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βρίσκεται ηττημένος, απαξιωμένος και ακέφαλος σε περιδίνηση με τις φατρίες του εσωτερικού του να ακονίζουν τα μαχαίρια ενόψει των εκλογών ανάδειξης νέας ηγεσίας. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ναι μεν βγήκε ενισχυμένο από τις διπλές βουλευτικές κάλπες, πλην, όμως, δεν διαθέτει τη δύναμη εκείνη που θα του επιτρέψει αυτή τη στιγμή να αναμετρηθεί στα ίσια με τη Ν.Δ. Συνεπώς, η κυβέρνηση βρίσκεται σήμερα εν πολλοίς ανεξέλεγκτη. Τούτο, οδηγεί πολλά στελέχη αυτής και του κυβερνώντος κόμματος στην ιδέα ότι μπορούν να κάνουν περίπου ό,τι θέλουν άνευ συνεπειών.
Ο Μητσοτάκης, όμως, βρήκε την αφορμή να κάνει επίδειξη δύναμης. Έχοντας επιτύχει συντριπτικές νίκες στις Εκλογές που προηγήθηκαν, όντας απόλυτος κυρίαρχος στο εσωτερικό της Ν.Δ., με την καρατόμηση Μηταράκη, έστειλε ένα μήνυμα στα ενδότερα της Κεντροδεξιάς ότι δεν πρόκειται να διστάσει να τιμωρήσει όποιον τον εκθέτει. Εξέπεμψε, επίσης, μήνυμα αποφασιστικότητας στην κοινωνία, η οποία τον επιβράβευσε στις τελευταίες κάλπες, ακριβώς διότι μπόρεσε να την πείσει ότι είναι αυτός που εγγυάται τη σταθερότητα, χωρίς, παράλληλα, να διστάζει να συγκρουστεί. Ο Μηταράκης δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό μέγεθος. Ούτε δεσπόζει στην εσωκομματική ομάδα κάποιου «πορφυρογέννητου» ή κάποιου «βαρόνου» της Ν.Δ., ώστε η απομάκρυνσή του να αποτελέσει αιτία εξέγερσης. Ήταν το ιδανικό θύμα προς παραδειγματισμόν κι έδωσε τη θέση του, άλλωστε, στον κατεξοχήν μητσοτακικό, Γιάννη Οικονόμου…
Παρομοίως και ο Πατούλης: Εν μέσω εθνικής τραγωδίας, χόρευε ζεϊμπέκικο υπό του ήχους άσματος της Κατερίνας Στανίση. Από εκεί που ήταν το ακλόνητο φαβορί στις προσεχείς Περιφερειακές Εκλογές στην Αττική, έχασε το χρίσμα της Ν.Δ., το οποίο κατέληξε στον Νίκο Χαρδαλιά. Η κίνηση του Μητσοτάκη είναι προφανώς άλλη μία επίδειξη δύναμης, καθότι δείχνει να μην φοβάται να ρισκάρει, παραμερίζοντας ένα ακλόνητο φαβορί για χάρη μιας νέας υποψηφιότητας, η οποία εκκινεί από σαφώς μειονεκτικότερη θέση.
Είναι, επίσης, προφανές ότι στην περίπτωση Πατούλη, η υπόθεση έχει μεγαλύτερο βάθος: Φαίνεται πως ο Πρωθυπουργός αναζητούσε αφορμή να ξεμπερδεύει με τον Περιφερειάρχη. Διαρρέεται ότι είχε παράπονα από αυτόν ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των ζητημάτων Πολιτικής Προστασίας που ενέσκηψαν επί ημερών του. Τόσο την ουσιαστική όσο και την επικοινωνιακή, μιας και ο Πατούλης είναι γνωστό ότι σε ζητήματα θετικής δημοσιότητας ήταν πάντοτε πληθωρικότατος, ενώ μόλις μυριζόταν πολιτικό κόστος, λούφαζε.
Τραγελαφικό στοιχείο της όλης υποθέσεως αποτελεί και η στάση που θα κρατήσουν τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είχαν προσχωρήσει τον Πατούλη. Το ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει πετάξει λευκή πετσέτα στην Αυτοδιοίκηση και το ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λειτουργεί με συνεχή αναβλητικότητα σε ένα πεδίο που αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για το ίδιο, διαχρονικά, βοηθούν ακόμη περισσότερο στην ευόδωση του σχεδιασμού του Μητσοτάκη.
Η αλαζονεία αποτελεί γενικότερα ελάττωμα. Πολλές φορές είναι βεβαίως αναπόφευκτη. Πάντοτε, όμως, η συνεχής κι έντονη παρουσία της στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς ιδίως ενός πολιτικού οδηγεί στην αποτυχία. Αργά ή γρήγορα, τον καθιστά ευάλωτο στις ορέξεις ενός ανωτέρου του που θέλει να κάνει επίδειξη δύναμης ή να αλλάξει την ατζέντα. Τον καθιστά ιδανικό στόχο εσωκομματικών κι εξωκομματικών πυρών. Λένε ότι εχθρός ενός πολιτικού (οφείλουν να) είναι τα προβλήματα της χώρας και του λαού. Είναι, όμως, και ο ίδιος ο εαυτός του…
