Της Ελένης Μανουδάκη,
Λίγα μέτρα από το μετρό Ευαγγελισμός βρίσκεται η Γκαλερί ArtZone42, η οποία υποστηρίζει σημαντικά ανερχόμενους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι εκθέσεις που φιλοξενεί ξεχωρίζουν για την έντονη έκφραση ποικίλων τεχνικών και δείχνουν ενδιαφέρον για την εικαστική σύγχρονη τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της.
Αυτό το διάστημα και συγκεκριμένα από 14 μέχρι 29 Ιουλίου διαδραματίζεται μια ομαδική έκθεση με τίτλο AWAY. Εκεί 26 δημιουργοί, ανάμεσά τους ζωγράφοι, γλύπτες και φωτογράφοι, μας οδηγούν σε δικά τους μονοπάτια και μας παροτρύνουν να ενθαρρύνουμε τον «ταξιδευτή» που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Στην έκθεση συμμετέχουν αλφαβητικά: Μαρία Αϊβαλιώτου, Έλενα Αρσενίδου, Εύη Γρίβα, Σοφία Δαλαμάγκα, Μιρέλλα Διαμαντή, Έλενα Ευδαίμων, Μάρκος Καρπούζης, Αρετή Κλουτσινιώτη, Καρολίνα Κολιοπούλου, Μαρία Κώτη, Ανδρέας Μητρόπουλος, Ασπασία Μπούρχα, Μαρία Ντάρλα, Στέλλα Παπά, Μαρία Παπά, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Άννα Παπαδοπούλου, Θαλής Παπακωνσταντίνου, Ευθύμιος Πουρνάρας, Ανθή Τίγκα, Καίτη Χόρτη, Finch of Athens, Gilda Frumkin, HelidArt (Ελένη Μανουδάκη), John Hios, MoKa (Mουσιού Κατερίνα).
Περιπλανόμενη στον χώρο κάθε έργο σου προξενεί και ένα διαφορετικό συναίσθημα. Ένα από τα έργα που βρίσκονται εκεί είναι το Ταξιδεύοντας στον χωροχρόνο μέσα από μία γέφυρα Einstein-Rosen. Πρόκειται για μια μεικτή τεχνική με ακρυλικά, κάρβουνο, υδατοχρώματα, μελάνια, ατσάλινες βίδες και βαμβακερή κλωστή σε ξύλο κόντρα πλακέ σε διάσταση 100x70εκ. Η καλλιτεχνική δήλωση για το έργο είναι η ακόλουθη σύμφωνα με τον δημιουργό Ευθύμιο Πουρνάρα: «Ένας ενήλικος συμπαντικός ταξιδιώτης καταδύεται σε μια γέφυρα Einstein–Rosen, η οποία τον ταξιδεύει πίσω στον χωροχρόνο. Σκοπός του είναι να συναντήσει τον παιδικό εαυτό του, εκεί όπου οι όροι εργασιακό άγχος και ευθύνες της σύγχρονης ζωής ήταν έννοιες άγνωστες και μακρινές. Ταξιδεύει γυμνός και ελεύθερος από όλα όσα θέλει να ξεχάσει, ώστε η νέα του ζωή, που ξεκινά δίπλα στον παλιό αθώο εαυτό του, να μην είναι για άλλη μια φορά αγχωτική, καταπιεστική και βαρετή. Πρόκειται για μια σκηνή απόδρασης μέσα από έναν άγνωστο δίαυλο επικοινωνίας του τώρα με το τότε, με στόχο μια πιο ξέγνοιαστη καθημερινότητα».
Λίγο πιο δίπλα από το παραπάνω έργο βρίσκεται ένα γλυπτό, που μου τράβηξε από την πρώτη στιγμή το βλέμμα, με τίτλο Globe–Trotter της Έλενας Ευδαίμων. Τα υλικά που χρησιμοποίησε είναι σύρμα μπρούντζου, επικαλυμμένο με φύλλα ημίχρυσου, χαρτί για τη σαΐτα και πλεξιγκλάς για τη βάση. Σύμφωνα με την ίδια, δεν κρύβει κάποιο βαθύτερο νόημα απλά εκφράζει το αίσθημα της ελευθερίας που νιώθει κανείς όταν ταξιδεύει. Η φιγούρα παραπέμπει σε σέρφερ, γιατί αποδίδει καλύτερα το αίσθημα της ελευθερίας αλλά και γιατί τα ταξίδια άλλοτε γίνονται με τη φαντασία «σερφάροντας» στο διαδίκτυο.
Ένα ακόμα εντυπωσιακό γλυπτό αποτελεί το Παρυδάτιο της Καίτη Χόρτη. Αναπαριστά ένα πουλί αποδημητικό που βρίσκουμε σε λιμνοθάλασσες οπότε εναρμονίζεται με το θέμα της έκθεσης “Away”. Τα υλικά που χρησιμοποίησε είναι ανακυκλώσιμα ποδήλατα. Η μορφή τέχνης που την αντιπροσωπεύει είναι η χρήση ανακυκλώσιμων και, μάλιστα, ποδηλάτων που εκπέμπουν πολλά νοήματα. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλη τη Γη, όπως ακριβώς και τα πουλιά. Επιπλέον, το ποδήλατο αποτελεί ένα εξαιρετικό υλικό με πολλά ιδιαίτερα στοιχεία. Τα έργα της επιχειρεί να δώσουν το μήνυμα της επανάχρησης των υλικών σε νέες μορφές. Με τον τίτλο Bike stories sculpture by Kate Horti δημιουργεί έργα που αφηγούνται μια ιστορία.
Προχωρώντας στο βάθος της έκθεσης ξεχώρισα 2 ακόμα έργα για την ευρηματικότητα και την ιδιαιτερότητά τους. Στα δεξιά βρίσκεται μια θέα γνώριμη για πολλούς από εμάς ένα παράθυρο αεροπλάνου. Πρόκειται για το έργο της καλλιτέχνιδος HelidArt με τίτλο Above the Aurora. Με τη βοήθεια 3D Printer δημιούργησε το παράθυρο και έχοντας χρησιμοποιήσει χρώματα λαδιού και ακρυλικά δημιούργησε ένα σπάνιο θέαμα του ουρανού, τα aurora borealis. Όπως δηλώνει η ίδια, ελπίζει να δει κάποτε από κοντά. Δεν έχει καταφέρει να ταξιδέψει πολύ, ωστόσο, όποτε βρίσκεται δίπλα στο παράθυρο του αεροπλάνου νιώθει μια ελευθερία και απέραντη ηρεμία ενώ «χαζεύει» τη θέα.
Στα αριστερά του ίδιου χώρου βρίσκεται το Phantoms of Omonoia του Finch of Athens. Συνδυάζονται διάφορα αναχρονιστικά αστικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη περιοχή, όπως τα πορτοκαλί πλακάκια και τα κάγκελα του σταθμού του ΗΣΑΠ, μαζί με κάποια κτήρια που θεωρούνται ορόσημα, ενώ το φόντο ακολουθεί ένα πιο ομοιόμορφα μουντό φόντο, προσομοιώνοντας το αστικό τοπίο, και προσδίδει τη ψευδαίσθηση του βάθους. Για τον ίδιο είναι η απόδοση κάποιου φόρου τιμής σε εικόνες παιδικών χρόνων που όλοι διατηρούμε στις αναμνήσεις μας.
Από εικαστικής άποψης, είναι μια προσπάθεια συνάντησης του αστικού ρεαλισμού με ποπ στοιχεία. Για την υλοποίηση χρησιμοποιήθηκαν μεικτές τεχνικές και υλικά, ορισμένα κομμάτια εκτυπώθηκαν σε 3D, ενώ κάποια άλλα είναι προϊόντα καλουπιών με ρητίνες, μπάλσα και μακετόχαρτο.
Βγαίνοντας από τη γκαλερί ένιωθα σαν να είχα ταξιδέψει σε διαφορετικούς κόσμους και συγκεκριμένα σε αυτούς των 26 καλλιτεχνών. Προτείνω ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη στη Γκαλερί ArtZone 42 σε όσους αγαπούν την τέχνη, αλλά και σε αυτούς που αναζητούν μια διέξοδο από τη ζεστή και αποπνικτική Αθήνα.
