Του Βασίλη Ανέστη,
Με «παρατράγουδα» ξεκίνησε η νέα θητεία της Νέας Δημοκρατίας στην Κυβέρνηση. Καλά-καλά δεν έκλεισε μήνας με το πέρας των εκλογών και, αμέσως, αναδείχθηκαν τα πρώτα σημάδια ασυνεννοησίας. Μικρές λεπτομέρειες, οι οποίες, όμως, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να «περνούν στα ψιλά γράμματα». Οι Υπουργοί Φλωρίδης, Μηταράκης και Βορίδης είναι αυτοί που προκάλεσαν τις τριβές και προξένησαν «φαγούρα» στα γραφεία της Πειραιώς με το «Καλημέρα».
Πρώτο «φάουλ» η τοποθέτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης, ξαφνικά, περί του ακαταδίωκτου των τραπεζιτών. Το επόμενο «φάουλ» προέρχεται από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και αποτελεί το μεγαλύτερο «κατακάθι» στην ιστορία αυτή. Εξήγγειλε πρόταση για δημιουργία έφιππου σώματος για την Αστυνομία. Μάλιστα, είχε τρέξει τις διαδικασίες αυτοβούλως. Η –τουριστικού τύπου– ιδέα «κατέληξε στον Καιάδα», με ένα «όχι» από τον Πρωθυπουργό. Βέβαια, ο Μηταράκης φρόντισε να παραμείνει στο επίκεντρο των συζητήσεων. Αφορμή στάθηκε η δήλωσή του για υπαναχώρηση ως προς τον θεσμό της πανεπιστημιακής αστυνομίας, περί επικουρικότητας. Η επανατοποθέτηση του Υπουργού στο Βήμα της Βουλής έδειξε την αδυναμία του. Τελευταία για την προσωρινή λίστα, καθώς ενδέχεται να συνεχιστεί, ήταν η αποφασιστική διαφωνία του Υπουργού Επικράτειας με τον Πρωθυπουργό, σχετικά με το ζήτημα του πολιτικού γάμου για ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Τρία ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης, τρία «αυτογκόλ». Αυτά και άλλα πολλά αποδεικνύουν περίτρανα πως το κόμμα που αυτοπαρουσιαζόταν ως στιβαρό και σοβαρό, στην ουσία παλεύει με «40 κύματα». Επ’ ουδενί η απόλυτη κυριαρχία του στις εκλογές δεν επιβεβαιώνει τη δυναμικότητά του. Όμοια επικοινωνιακά λάθη δεν έγιναν, ούτε τόσο μαζεμένα, στην περίοδο τον Εκλογών… Από ό,τι φαίνεται η σοβαρότητα εξαλείφεται, όταν η καρέκλα καταλαμβάνεται.
Τα πρώιμα σφάλματα του κυβερνητικού επιτελείου πλήττουν την ισχύ του Πρωθυπουργού. Επομένως, κρίνεται αδικαιολόγητη η αφέλεια των προαναφερθεισών τοποθετήσεων. Βέβαια, ο Μητσοτάκης δεν χρειάζεται άλλους για να υποβαθμίσουν τον ίδιο και το επιτελικό κράτος του. Το καταφέρνει και μόνος του, για του αληθές του λόγου, αρκετά καλά. Μια το «χαλάρωμα» στα ελληνοτουρκικά, μια με τις πυρκαγιές (ξανά). Κάλλιστα αυτά μπορούν να αποτελέσουν την «αχίλλειο πτέρνα» των Νεοδημοκρατών και «τροφή» για τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.
Ενδεχομένως, να μην απειλείται η σταθερότητα της χώρας, αλλά σίγουρα η σταθερότητα στη «γαλάζια» παράταξη. Εξαρχής η προσυνεννόηση φαίνεται να απουσιάζει. Μια προχειρότητα διακατέχει τους Βουλευτές της Ν.Δ. Έτσι, το κόμμα θα βρεθεί αρκετά εκτεθειμένο. Ιδίως σε περιόδους κρίσης, η ζημιά ενδέχεται να είναι ανεπανόρθωτη.
Στην παρούσα φάση, αξιόλογη και συνάμα υπολογίσιμη Αντιπολίτευση δεν υπάρχει. Κακήν κακώς, τα νεοσύστατα μικρά κόμματα δεν μπορούν να θεωρηθούν, ακόμη, αξιέπαινα. Αυτά θα εξεταστούν μετέπειτα. Με έναν εξουθενωμένο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ. και ένα νωθρό ΠΑ.ΣΟ.Κ., η Κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει. Τα δύο κεντροαριστερά κόμματα έχουν μαζί 79 έδρες. Ο πλουραλισμός της Βουλής, τη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν είναι ευνοϊκός.
Υπό άλλες προϋποθέσεις, θα παρακολουθούσαμε ραγδαίες εξελίξεις. Θα μιλούσαμε για παρανοϊκά σενάρια. Όπως «ότι δεν θα βγει η τετραετία» και στη χειρότερη πρόωρη διάλυση του Κοινοβουλίου κ.α. Αυτό, όμως, εκμεταλλεύεται το κυβερνών κόμμα, δικαιολογημένα, αφού με τις ευλογίες του λαού έχει «μαξιλαράκι» ασφάλειας. Η συνέχεια (α)γνωστή.
