Του Κωνσταντίνου Μεταξά,
Το Bullitt κυκλοφόρησε το 1968 και παραμένει ένα διαχρονικό κλασικό έργο που γοητεύει το κοινό εδώ και πάνω από πέντε δεκαετίες. Σε σκηνοθεσία του Peter Yates και με πρωταγωνιστή τον Steve McQueen, η ταινία είναι ένα συναρπαστικό αστυνομικό δράμα που εισήγαγε ένα νέο επίπεδο ρεαλισμού και έντασης στο είδος. Με την εμβληματική σκηνή καταδίωξης και τη στωική ερμηνεία του McQueen στον ομώνυμο χαρακτήρα, το Bullitt έχει εδραιώσει τη θέση του στην κινηματογραφική ιστορία ως ένα πραγματικό αριστούργημα.
Η ταινία Bullitt ακολουθεί την ιστορία του Frank Bullitt, ενός ντετέκτιβ της αστυνομίας του Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος εμπλέκεται σε μια έρευνα υψηλού κινδύνου. Ο Bullitt αναλαμβάνει να προστατεύσει έναν μάρτυρα σε μια πολύκροτη υπόθεση, ενώ βρίσκεται μπλεγμένος σε έναν ιστό διαφθοράς και προδοσίας. Καθώς η πλοκή ξετυλίγεται, πρέπει να περιηγηθεί σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι για να αποκαλύψει την αλήθεια.
Η ερμηνεία του Steve McQueen, ως Frank Bullitt, είναι η επιτομή της ψυχραιμίας και του χαρίσματος. Με τη διακριτική αλλά ισχυρή ερμηνεία του, ο McQueen προσδίδει μια αίσθηση αυθεντικότητας στον χαρακτήρα. Ο Bullitt είναι ένας άνθρωπος με λίγα λόγια, αλλά με ακλόνητη αφοσίωση στη δουλειά του, καθιστώντας τον έναν αφομοιώσιμο και συναρπαστικό πρωταγωνιστή.
Μια από τις πιο εμβληματικές πτυχές του Bullitt είναι η εκπληκτική ακολουθία καταδίωξης. Η σκηνή, η οποία λαμβάνει χώρα στους λοφώδεις δρόμους του Σαν Φρανσίσκο, είναι ένα αριστούργημα στο μοντάζ, την κινηματογράφηση και τον ηχητικό σχεδιασμό. Με την πρωτοποριακή χρήση πολλαπλών γωνιών κάμερας, το γρήγορο μοντάζ και τα ρεαλιστικά ακροβατικά, η καταδίωξη είναι ένα συγκλονιστικό θέαμα, που έκτοτε έχει γίνει το χρυσό πρότυπο για όλες τις μελλοντικές σκηνές καταδίωξης στον κινηματογράφο.
Η σκηνοθεσία του Peter Yates και η κινηματογράφηση του William A. Fraker δημιουργούν μια σκληρή και ρεαλιστική ατμόσφαιρα, αποτυπώνοντας την ουσία του Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του 1960. Η προσοχή στη λεπτομέρεια, από τους πολυσύχναστους δρόμους μέχρι τις εκπληκτικές εικόνες, βυθίζει το κοινό στον κόσμο της ταινίας.
Μαζί με τον Paul Newman και τον Warren Beatty, ο Steve McQueen ήταν ο μεγαλύτερος από τους νεότερους άνδρες κινηματογραφικούς αστέρες της δεκαετίας του ’60. Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε το μερίδιό του σε συναρπαστικούς νέους πρωταγωνιστές, όπως ο Michael Caine, ο Sean Connery, ο Albert Finney και ο Terence Stamp, αλλά από τα νεαρά πρότυπα στις Η.Π.Α. –που ήταν, επίσης, γνήσια κινηματογραφικά ξεκινήματα– ήταν ο Steve McQueen, ο Newman και ο Beatty. Στο επόμενο επίπεδο ήταν ο James Garner, ο George Peppard και ο James Coburn. Αλλά ως επί το πλείστον, κάθε φορά που κάποιος από αυτούς έπαιρνε ταινία, ήταν επειδή κάποιος από τους τρεις κορυφαίους την απέρριπτε. Οι παραγωγοί ήθελαν τον Newman ή τον McQueen, αλλά συμβιβάστηκαν με τον George Hamilton. Ο James Garner ήταν πράγματι αρκετά δημοφιλής, ώστε να παίρνει σενάρια μερικές φορές που δεν ήταν καλυμμένα με τα αποτυπώματα των τριών κορυφαίων, αλλά όχι συχνά.
Το επόμενο επίπεδο ήταν οι ανερχόμενοι πρωταγωνιστές, όπως ο Robert Redford, ο George Segal και ο George Maharis, καθώς και pop stars όπως ο Pat Boone και ο Bobby Darin (οι οποίοι στη δεκαετία του ’60 είχαν πραγματικά νόμιμη κινηματογραφική καριέρα). Στην πραγματικότητα, αν είχε πάρει ποτέ στα σοβαρά την κινηματογραφική του καριέρα, ο νεαρός πρωταγωνιστής που θα μπορούσε πραγματικά να βάλει στο μάτι τους τρεις ηθοποιούς της κορυφής ήταν ο Elvis Presley. O Elvis ήταν αιχμάλωτος τόσο του Συνταγματάρχη Tom Parker, όσο και της δικής του επιτυχίας. Ο Elvis γύριζε δύο ταινίες τον χρόνο και καμία από αυτές δεν έχασε ποτέ χρήματα. Τώρα, δεν ήταν όλες αυτές οι ταινίες του Elvis κακές. Μερικές ήταν καλύτερες από άλλες. Αλλά είναι ασφαλές να πούμε ότι δεν ήταν πραγματικές ταινίες, αλλά «ταινίες του Elvis Presley».
Μόλις ο McQueen έγινε κινηματογραφική αρχή με τη Μεγάλη Απόδραση, έκανε μια σειρά από ταινίες που ήταν όλες πολύ καλές. Στη δεκαετία του ’60, η μόνη πραγματική αποτυχία στη φιλμογραφία του, μετά τη Μεγάλη Απόδραση, είναι το Baby the Rain Must Fall, γεγονός που οφείλεται, κυρίως, στο γελοίο θέαμα του Steve να προσπαθεί να υποδυθεί έναν λαϊκό τραγουδιστή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Tarantino, Q.: Cinema speculation. Weidenfeld & Nicolson.2022
- Frayling, C.: Cinema: The whole story (P. Kemp, Ed.). Thames & Hudson.2019
