Της Ζωής Σπέντζα,
«Η Κορέα θα γίνει ελεύθερη και ανεξάρτητη», συμφώνησαν ο Franklin Roosevelt, ο Winston Churchill και ο Chiang Kai-shek στη Διάσκεψη του Κάιρο το 1943, έπειτα από τον πολυετή έλεγχο της χώρας από την Ιαπωνία. Όμως, με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ήττα της Ιαπωνίας, η χώρα διασπάστηκε ουσιαστικά σε δύο ζώνες, ανταποκρινόμενη στα συμφέροντα και τις επιθυμίες των νικητών. Έτσι προέκυψε αφενός, η Βόρεια Κορέα, υπό τη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ και αφετέρου η Νότια Κορέα, την οποία ανέλαβαν οι Η.Π.Α. Πρόκειται για μια απόφαση που θεωρήθηκε προσωρινή λύση μέχρι να έρθει η στιγμή της ένωσης ολόκληρου του λαού της Κορέας. Η έναρξη, ωστόσο, του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε και η έντονη αντιπαράθεση του γεωπολιτικού αυτού «παιχνιδιού», ήρθε για να αποδείξει ότι αυτή η διχοτόμηση κάθε άλλο παρά προσωρινή ήταν. Έκτοτε, ο διαχωρισμός πήρε επίσημη μορφή, με την καθεμία να ακολουθεί το δικό της πολιτικό και οικονομικό σύστημα παραβλέποντας κάθε κοινό στοιχείο που τις ενώνει και καλλιεργώντας την άνευ όρων αντιπαλότητα μεταξύ των δύο.
Τα γεγονότα αυτά μας φτάνουν στο σήμερα, όπου η αντιπαλότητα αυτή έχει εξελιχθεί σε μίσος και ακραίο εθνικισμό μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας. Συγκεκριμένα, ο ανώτατος ηγέτης της Βόρειας Κορέας, ο Kim Jong-un, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2011, έχει εξαπολύσει πλήθος απαγορεύσεων προς τους πολίτες της χώρας του, σχετικά με πράξεις που ανταποκρίνονται στον δυτικό τρόπο ζωής και τις αξίες του. Ενάντια στον καπιταλισμό, με έναν δικό του αφοπλιστικό τρόπο, σε οτιδήποτε συνδέει τη χώρα του με τη Νότια Κορέα και τις πεποιθήσεις της, οι οποίες ανταποκρίνονται σε αυτά τα κατακριτέα δυτικά πρότυπα, εφαρμόζει τον ολοκληρωτικό έλεγχο στην επικράτειά της, χωρίς να αφήνει περιθώρια αντίστασης και ελευθερίας. Έτσι θεσπίζει ανεμπόδιστος παράλογους νόμους, προβαίνει σε ανορθολογικές απαγορεύσεις και κρατά τη χώρα του κλειστή και απομονωμένη από τις διεθνείς επιρροές και εξελίξεις.
Στην «κορυφή» της ιεραρχίας των απαγορεύσεων βρίσκεται το γεγονός ότι από το 2014 ο ηγέτης έχει απαγορεύσει στους πολίτες του να φέρουν το όνομά του, υποχρεώνοντάς τους να αλλάξουν τα πιστοποιητικά γέννησής τους. Παρόμοια ήταν και η πολιτική που ακολούθησε όσον αφορά το όνομα της κόρης του, Ju-ae, καθώς θέσπισε την αποκλειστική χρησιμοποίηση του τίτλου από την ίδια και από καμία άλλη γυναίκα στη Βόρεια Κορέα. Οι τοπικές αρχές υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν την εντολή και το Υπουργείο Ασφαλείας ζήτησε την αλλαγή των πιστοποιητικών γέννησης, όπως ακριβώς συνέβη και με τον ίδιο.
Ακολουθεί η ακραία έκφραση του εθνικισμού, με την απαγόρευση της χρήσης του διαδικτύου, με τη μορφή του διεθνούς ιστού ως πηγή πληροφοριών και ιδεών που μπορούν να απειλήσουν το καθεστώς και την ανελεύθερη μορφή του. Στο πλαίσιο αυτό, έχει αναπτυχθεί ένα συγκεκριμένο κρατικό δίκτυο που φέρει την ονομασία, “Kwangmyong”, το οποίο εξυπηρετεί τους βασικούς και αναγκαίους σκοπούς, ενώ εξασφαλίζει την απομόνωση και τον έλεγχο των πολιτών. Παράλληλη είναι και η λειτουργία της τηλεόρασης, με την απαγόρευση παρακολούθησης διεθνών καναλιών και σταθμών, καθώς τα μέσα αυτά είναι φορείς δυτικής κουλτούρας και απειλούν την ταυτότητα της χώρας. Επιτρέπεται μόνο η κρατική τηλεόραση, πράγμα το οποίο επιβάλλεται με την αντίστοιχη νομοθεσία. Στον ίδιο πόλο κινείται και η ακρόαση της μουσικής, η οποία απαγορεύεται να είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από εθνική-πατριωτική. Διαφορετικά, θεωρείται διαφθορά των νέων και του έθνους και συνεπάγεται αυστηρή τιμωρία με πολυετή καταναγκαστική εργασία.
Ακόμα, απαγορεύονται τα ταξίδια στους κοινούς πολίτες και δεν εγκρίνεται καμία έξοδος, χωρίς τη συγκατάθεση της κυβέρνησης. Όσοι προσπάθησαν να εξαιρεθούν του νόμου και να βγουν λαθραία από τη χώρα, αντιμετώπισαν σοβαρές συνέπειες ξεκινώντας από τη σύλληψη και φτάνοντας μέχρι την απώλεια της ζωής τους. Συγχρόνως, απαγορεύεται και η οδήγηση (εννοείται των γυναικών), αλλά παραδόξως στη χώρα αυτή η απαγόρευση επεκτείνεται και σε πολλούς άνδρες, καθιστώντας την οδήγηση προνόμιο των «ελίτ», με όλους τους υπόλοιπους να οδηγούν, στην καλύτερη, ποδήλατο. Άξιο προσοχής είναι επίσης το γεγονός, ότι η κυβέρνηση έχει προβεί σε απαγορεύσεις ακόμα και για το κούρεμα των πολιτών της! Συγκεκριμένα, προβλέπει 28 πιθανά κουρέματα για τις γυναίκες και 10 για τους άνδρες, που αντιστοιχούν κυρίως σε κοντά μαλλιά και για τα δύο φύλα, με εξαίρεση τις ανύπαντρες γυναίκες, ενώ ό,τι παρεκκλίνει από αυτόν τον κανόνα τιμωρείται ως έκφραση αντισοσιαλιστικής συμπεριφοράς.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι για τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, ακόμα και τα blue jeans αποτελούν έκφραση του δυτικού πολιτισμού, ως σύμβολο του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού που αντιτίθεται στην πολιτική της χώρας. Η παραβίαση του κανονισμού αυτού συνεπάγεται επίσης με φυλάκιση. Επιπλέον, στις πιο «παράλογες» –με βάση τα δεδομένα της Δύσης– απαγορεύσεις, συγκαταλέγεται η απαγόρευση του γέλιου στην επέτειο του θανάτου του παππού του, Kim Il-sung, καθώς και του πατέρα του, Kim Jong-il, με την απαγόρευση τόσο του γέλιου όσο και του ποτού, των αγορών και όλων των ενεργειών που αποβλέπουν στην ευχαρίστηση.
Φτάνοντας στο σήμερα, αποδέκτης πολλών αντιδράσεων ήταν η πρόσφατη απαγόρευση του Kim Jong-un προς τους πολίτες του να προφέρουν το «Σ’ αγαπώ», καθώς θεωρείται χρήση νοτιοκορεάτικου λεξιλογίου, που υποδηλώνει την παρακολούθηση ταινιών αμερικανικού και νοτιοκορεάτικου περιεχομένου. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή απαγόρευση που συνεπάγεται φυλάκιση έως και θάνατο, διότι η σύλληψη αύτη αποτελεί ένδειξη προδοσίας στις αρχές της κυβέρνησης. Στη νοτιοκορεάτικη αργκό συγκαταλέγονται και άλλες λέξεις, οι οποίες θεωρούνται φορείς του καπιταλισμού, όπως: “jagiya” (γλυκέ μου), “paesyeon” (μόδα), “heeoseutail” (χτένισμα) και “waipeu” (σύζυγος).
Τέλος, όσο παράλογοι και να θεωρούνται οι νόμοι (για εμάς), οι πολίτες της Βόρειας Κορέας απαγορεύεται να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση και οφείλουν να ορκιστούν πίστη και υπακοή στον ηγέτη τους, την οικογένειά του, αλλά και το κράτος και να τους προστατεύουν με κάθε κόστος. Μάλιστα, για τους ίδιους τα πράγματα διαφέρουν, καθώς ζουν σε μία δική τους πραγματικότητα, αποκλεισμένοι από τους «πειρασμούς» του έξω κόσμου και πιθανώς ικανοποιημένοι με όσα έχουν και όσα τους προσφέρονται. Όπως, άλλωστε, τόνισε η Φραγκίσκα Μεγαλούδη, Ελληνίδα που διέμεινε στη Βόρεια Κορέα στα πλαίσια της δουλειάς της, «η έννοια της στέρησης είναι σχετική, αυτό που φαντάζει λίγο στα δικά μας μάτια, μπορεί για κάποιον άλλο λαό να είναι φυσιολογικό». Η ίδια είδε και βίωσε μια άλλη εικόνα της Βόρειας Κορέας όχι τόσο ασπρόμαυρη όσο παρουσιάζεται σε εμάς τους «δυτικούς» και έδωσε έμφαση στην ιδιοσυγκρασία, τα ήθη και τα έθιμα του λαού που τείνουν σε μια «λαϊκή συναίνεση» στους κανόνες. Αρκούνται, λοιπόν, σε αυτό, χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να αντισταθούν στα όσα ορίζει ο νόμος. Τους διακατέχει ο σεβασμός, η αφοσίωση στην παράδοση και έχουν μάθει να πορεύονται με αυτό χωρίς ενδοιασμούς.
Κλείνοντας, αν μπορούσε αυτή η «βόρεια» πίστη στην παράδοση και στα έθιμα να συνδεθεί με τη «νότια» πίστη στην εξέλιξη και την πρόοδο, εάν κατάφερναν αυτά τα δύο κράτη, η Βόρεια Κορέα, με τον στρατό και τον ορυκτό της πλούτο, και η Νότια Κορέα, με την τεχνολογία και το εκπαιδευτικό της σύστημα, να συνυπάρξουν κάποια στιγμή και να γίνουν ένα ενιαίο κράτος, τότε σε αυτή την περίπτωση δε θα υπήρχε αμφιβολία για την ανάδυση μιας δυνητικά παγκόσμιας υπερδύναμης.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Κιμ Γιονγκ Ουν: Απαγορεύει στις γυναίκες να έχουν το ίδιο όνομα με την κόρη του, η Καθημερινή, διαθέσιμο εδώ
- Οι απίστευτες απαγορεύσεις της Β. Κορέας, Χανιώτικα Νέα, διαθέσιμο εδώ
- Ξέφυγε ο Κιμ Γιονγκ Ουν: Απαγορεύει στους Βορειοκορεάτες να λένε τη φράση «σ’ αγαπώ» – Μέχρι και θανατική ποινή για τους παραβάτες, Έθνος, διαθέσιμο εδώ
- H καθημερινή ζωή μιας Ελληνίδας στη Βόρεια Κορέα, LiFo, διαθέσιμο εδώ
