Της Χρυσάνθης-Ίριδας Ανεμογιάννη,
Πόσο μαγική μπορεί να γίνει η σιωπή; Αυτή η γαλήνη και η ηρεμία που σου προσφέρει. Όλα από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν. Η ζωή, ο θάνατος και το ενδιάμεσο. Το ενδιάμεσο είναι που μας ενδιαφέρει. Εκεί μπορούμε να πράξουμε, να δράσουμε. Όλοι το κάνουν, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο. Αυτή είναι η βασική διαφορά. Άλλοι κάνουν ήχους, μελωδίες, μουσικές, και άλλοι κρότο και φασαρία. Και όλοι προσποιούνται πως είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τίποτα δεν είναι καινούριο. Είναι σαν να εκπλήσσεσαι με την ανατολή που ακολουθεί τη δύση. Πάντα ξημερώνει. Ο ήλιος είναι πάντα εκεί ακόμα και αν δεν φαίνεται.
Φαίνεται δειλό και κάπως υποκριτικό, όταν ο ήλιος κρύβεται για 2 ώρες, 3 μέρες, 4 χρόνια, εμείς να λέμε πως δεν υπάρχει, πως εξαφανίστηκε, και να ψάχνουμε αλλού να ζήσουμε. Κάποιες φορές, για λίγο ίσως, μας κάνει και καλό να μην τον βρίσκουμε. Έχουμε μάθει έτσι να εκτιμούμε τα πράγματα. Ο ήλιος μόνο κρύβεται. Και εμείς, πρέπει απλά να μάθουμε να τον βρίσκουμε.
Μην υποκρίνεστε πως δεν υπάρχει το σκοτάδι, ή πως δεν θα έρθει. Μην φοβάστε όταν τα φώτα σβήσουν. Αλλά μην περιμένετε και κάποιον να σας σώσει. Κανένας θεός, κανένας λυτρωτής, κανένας σωτήρας. Και δεν γίνεται καμία αναφορά σε θρησκείες εδώ. Αυτοδιαχείριση, αυτοσυντήρηση, αυτοδιοργάνωση. Ό,τι περνά από το χέρι μας.
Μπορεί αυτό το σκοτάδι να φαίνεται σκοτεινότερο. Μπορεί η νύχτα να διαρκέσει πιο πολύ. Μπορεί το σκότος να φανεί αιώνιο. Πάντα όμως θα ξημερώνει. Αργά ή γρήγορα. Και πάλι, λίγο σκοτάδι στο φως μας δεν πειράζει. Θα το πολεμήσουμε. Ανέκαθεν το μαύρο ήταν κολακευτικό χρώμα για όλους. Αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να αρχίσετε να κλαίτε πάλι τον πεθαμένο.
Μας αρέσει το δράμα, η καταστροφή. Κατά βάθος το απολαμβάνουμε. Μην περιμένετε από τους άλλους όμως να το φτιάξουν. Αυτοί που περιμένουν τις λύσεις από τους άλλους, είναι αυτοί που περιμένουν και τον σωτήρα. Μάντεψε όμως. Αυτός δεν θα έρθει. Κάπου στη μέση χάθηκε το τρένο. Το ίδιο και το καράβι. Αν πάλι έχει ξεκινήσει με τα πόδια, θα αργήσει. Και τότε θα είναι ήδη αργά. Και αντί να προσπαθούμε να σβήσουμε το μαύρο από το φως μας, θα ψάχνουμε το φως μες το σκοτάδι. Και τότε, η μπόρα θα έχει ήδη ξεκινήσει. Και θα είναι κατακλυσμός, και όχι μια απλή βροχή. Ετοιμαστείτε. Και πείτε στον σωτήρα να πάρει και αυτός ομπρέλα.
