Της Γεωργίας Ρούστα,
Ζούμε σε μια χώρα, όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα δούμε ένα βίντεο στα social όπου κάποιος, δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε άνθρωπο, βασανίζει ένα ζωάκι, τις περισσότερες φορές γελώντας και κάνοντάς το σαν παιχνίδι. Ζούμε σε μια χώρα όπου σε αρκετά από τα πανέμορφα νησιά μας που προσελκύουν τόσο κόσμο γαϊδουράκια εργάζονται καθημερινώς και αδιάκοπα. Τα γαϊδουράκια πλέον αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Ζούμε σε μια χώρα εν έτει 2023, όπου τα μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς υπάρχουν για περισσότερο από αιώνα, παρ’ όλα αυτά οι βόλτες με άμαξες καθοδηγούμενες από άλογα είναι συχνό φαινόμενο και προσθέτουν το κάτι μαγικό στις βόλτες τουριστών και ντόπιων σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Ζούμε σε μια χώρα που ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να αναζητήσουμε τον ρόλο των ζώων στις ελληνικές κοινωνίες και στον ελληνικό πολιτισμό, θα συμπεράνουμε πως σε καμία περίπτωση δεν προαγόταν η κακοποίησή τους.
Ένα είναι δεδομένο ότι η κακοποίηση ζώων δεν αποτελεί ζήτημα μόνο για τη χώρα μας. Σε πολλά μέρη του κόσμου η κακοποίηση των ζώων λαμβάνει πολλά πρόσωπα. Στην Κίνα εκατομμύρια σκυλιά και γάτες σκοτώνονται ετησίως με σκοπό να αποτελέσουν κρέας για τροφή. Ζώα ήμερα, κατοικίδια για πολλούς, τα οποία πλέον κατέχουν πρωτεύοντα ρόλο σε πολλές οικογένειες και προσφέρουν συντροφιά σε πολλούς ανθρώπους.
Όσο και να μας ξενίζει, πράγματι, αυτά τα πλάσματα γίνονται θύματα μιας αγοράς που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε την ύπαρξή της. Ωστόσο, αυτή συμπληρώνει μόνο μία από τις μορφές κακοποίησης των ζώων. Η παραγωγή κρέατος, γενικότερα, σε οποιοδήποτε κρέας και αν αναφερόμαστε χαρακτηρίζονται ως μια από τις πιο ανήθικες και βάναυσες αγορές. Αγελάδες και γουρούνια υποβάλλονται σε ανήκουστες συνθήκες, οι οποίες αγγίζουν τον βαθμό βασανιστηρίων, με ορμονικές επιβαρύνσεις και διαφόρων άλλων διαδικασιών για να καταφέρουν να πληρούν τις προδιαγραφές ενός υγειούς κομματιού κρέατος ικανό να βγει και να πωληθεί στην αγορά. Και όλα αυτά, χωρίς καν να αναφερόμαστε στη μαζική παραγωγή γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών ειδών.
Τα ζώα από τα οποία αντλούνται τα πιο συνήθη είδη γάλακτος μπορούν να παράγουν γάλα μόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους και μετέπειτα, ώστε να ταΐσουν τα μικρά τους. Ωστόσο, γίνεται αντιληπτό πως αυτά τα ζώα δεν είναι δυνατόν να κυοφορούν τόσο συχνά όσο χρειαζόμαστε το γάλα τους. Η λύση που βρήκε η βιομηχανία μαζικής παραγωγής γαλακτοκομικών ειδών είναι να αναγκάζουν τις αγελάδες σε τεχνητές εγκυμοσύνες για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της αγοράς. Προφανώς, χωρίς καμία δυνατότητα βούλησης των ζώων και στείρα εκμετάλλευσης των φυσικών τους ιδιοτήτων.
Όλα τα προαναφερθέντα αφορούν την κακοποίηση των ζώων σε μια μεγαλύτερη κλίμακα η οποία αγγίζει διάφορες μαζικές αγορές και στην οποία κατέχουν πρωτεύοντα ρόλο εμπορικά συμφέροντα. Συχνά υπό αυτές τις συνθήκες οι αρχές και τα ηθικά πλαίσια φαίνονται να χάνονται και να μεταβαίνουμε στον χώρο της εκμετάλλευσης και της κακομεταχείρισης. Παρ’ όλα αυτά, κακοποιητικές συμπεριφορές μπορούμε να συναντήσουμε και στην καθημερινότητά μας με μεγαλύτερη ευκολία απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Από έναν κακοποιητικό ιδιοκτήτη, ο οποίος μόνος του με δική του πρωτοβουλία αποφάσισε να πάρει κάποιο κατοικίδιο και επιλέγει να του συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο έως και τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουμε τα αδέσποτα της γειτονιάς μας, η κακοποίηση μπορεί να εντοπισθεί σε διάφορες συμπεριφορές.
Το κύριο ερώτημα που προκύπτει, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, είναι πώς γίνεται κανείς να προβεί σε μια τέτοια πράξη προς ένα πλάσμα που δεν μπορεί να υπερασπιστεί απόλυτα τον εαυτό του; Ενδεχομένως να οφείλεται σε κάποια τραυματική εμπειρία του από το παρελθόν ή σε κάποιο προσωπικό του τραύμα. Ενδεχομένως να υπάρχει πράγματι τόση κακία και αδιαφορία ανάμεσά μας ικανή να φτάσει σε τέτοιες συμπεριφορές και ακόμη χειρότερες. Τι τόσο κακό θα μπορούσε να είχε κάνει ένα γατάκι για να το κάψουν στην κυριολεξία ζωντανό; Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια συμπεριφορά να επικροτηθεί ή ακόμη να περάσει ασχολίαστη από κάποιον θεατή της;
Σε κάθε περίπτωση, κακοποιητικές συμπεριφορές προς κάποιο άλλο ον είναι απεριόριστα κατακριτέες, ανήθικες και, σε αρκετές περιπτώσεις, πλέον παράνομες. Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου η ανάπτυξη έρχεται πολύ πιο γρήγορα από όσο μπορούμε να τη διαχειριστούμε, όπου υποτίθεται πως πνευματικά βρισκόμαστε σε ένα επίπεδο ανθρωπιάς και ηθικότητας όπου τέτοιες συμπεριφορές δεν θα μπορούσαν να είναι επιτρεπτές. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να σταματήσει η κακοποίηση των ζώων;
Για οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά προς κάποιο ζώο απευθυνθείτε στην ΕΛ.ΑΣ. ή καλέστε στην τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών για κακοποιήσεις ζώων 10410 .
