Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η απόφαση του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Νίκου Ανδρουλάκη, να επιλέξει τη μοναδική βουλευτική έδρα του Κινήματος στην Α΄ Θεσσαλονίκης, αφήνοντας εκτός Κοινοβουλίου τον Χάρη Καστανίδη, προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του δεύτερου. Τελικά, επιβεβαιώνεται ότι η πικρία και το γινάτι οδηγούν ακόμα και έμπειρα πολιτικά στελέχη σε ανώριμες αντιδράσεις…
Σε ό,τι αφορά την περίπτωση Καστανίδη, θα πρέπει να να επισημανθεί ότι ο Ανδρουλάκης είχε τη δυνατότητα ως αρχηγός κόμματος να κατέλθει υποψήφιος σε τρεις εκλογικές περιφέρειες κι εν συνεχεία, εφόσον το κόμμα του καταλάμβανε τουλάχιστον μία έδρα σε δύο ή σε όλες εξ αυτών, να κάνει χρήση του δικαιώματός του να επιλέξει ποια θα κρατήσει. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν υποψήφιος στην Α΄ Θεσσαλονίκης, στον Νότιο Τομέα της Αθήνας, καθώς και στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το κόμμα του κατάφερε να κερδίσει έδρες και στις τρεις αυτές περιφέρειες. Όποια επιλογή κι αν έκανε, εν τέλει, ο Ανδρουλάκης, κάποιος εκλεγμένος βουλευτής του θα έμενε εκτός. Στην πρώτη περίπτωση, ο Χάρης Καστανίδης, στη δεύτερη ο Παύλος Χρηστίδης και στην τρίτη ο Φραγκίσκος Παρασύρης.
Οι δύο τελευταίοι αντιπροσωπεύουν τη νέα γενιά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σαραντάρηδες, μορφωμένοι, οικογενειάρχες, με παρουσία στον πολιτικό τους χώρο από πολύ νωρίς και χωρίς να έχουν φθαρεί από κυβερνητικές θητείες. Ο Χρηστίδης διατέλεσε Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 2013 και Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος από το 2015 μέχρι το 2021, στα «πέτρινα χρόνια του» δηλαδή. Ο Παρασύρης έχει ήδη στο ενεργητικό του μια κοινοβουλευτική θητεία, σε μια από τις δυσκολότερες φάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., την περίοδο 2009-2012. Ο Χρηστίδης εκπροσωπεί τη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας. Ο Παρασύρης, μια περιφέρεια η οποία αποτελούσε διαχρονικά «κάστρο» του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ιδιαίτερη πατρίδα του Προέδρου, ενώ στις εκλογές του Ιουνίου κατετάγη δεύτερο κόμμα, προσπερνώντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και εκλέγοντας δύο βουλευτές.
Ο Καστανίδης αποτελεί διαφορετική περίπτωση: Είναι ένας πολιτικός που εξελέγη για πρώτη φορά Bουλευτής το 1981, σε ηλικία 25 ετών, σπάζοντας και το σχετικό ηλικιακό ρεκόρ. Το 1985 κατέρριψε και το ρεκόρ του νεότερου Υφυπουργού στη χώρα μας, όταν του ανετέθη το χαρτοφυλάκιο Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξεως, στην Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1988, θα αποπεμφθεί από τη θέση του Υφυπουργού Παιδείας εξαιτίας της δημόσιας αμφισβήτησης των χειρισμών του Ανδρέα στο Σκάνδαλο Κοσκωτά. Το 1992, θα διαγραφεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., καθότι άνοιξε δημόσια ζήτημα διαδοχής του Παπανδρέου. Θα επιστρέψει το 1993 για να ακολουθήσουν κι άλλα υπουργικά και κοινοβουλευτικά οφίκια από το 1995 και σε όλη τη διάρκεια της θητείας του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στην πρωθυπουργία της χώρας μέχρι το 2004. Ήταν, άλλωστε, κι επίλεκτο μέλος της «ομάδας των λοχαγών» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συνεχίζει να εκλέγεται ανελλιπώς Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης, μέχρι το 2012, έχοντας διατελέσει Υπουργός στις Κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου.
Τον Φεβρουάριο της χρονιάς εκείνης θα διαγραφεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., εξαιτίας της άρνησής του να υπερψηφίσει το δεύτερο Μνημόνιο. Έναν μήνα αργότερα, θα ιδρύσει με την επίσης διαγραμμένη πρώην Υπουργό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Λούκα Κατσέλη, κόμμα, την Κοινωνική Συμφωνία. Στις πρώτες εκλογές του έτους εκείνου, δεν θα καταφέρει να συγκεντρώσει ούτε 1% των ψήφων και στις δεύτερες θα στηρίξει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το 2013 θα τον βρούμε στη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φώτη Κουβέλη και το 2015 στο ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. του Γιώργου Παπανδρέου. Μετά την προσάρτηση του κομματιδίου του Γ.Α.Π. στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και στη μετεξέλιξή της, το Κίνημα Αλλαγής, ο Καστανίδης θα εκλεγεί εκ νέου Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης το 2019, ενώ το 2021 θα διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος και θα καταταγεί τελευταίος, συγκεντρώνοντας λιγότερο από το 3% των ψήφων.
Συμπερασματικά, ο Χάρης Καστανίδης, στα 67 του έτη, έχει διατελέσει 35 χρόνια βουλευτής και έχει υπηρετήσει σε επτά κυβερνητικές θέσεις. Είχε, επομένως, πάρα πολλές ευκαιρίες σε πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να αφήσει το στίγμα του, να προσφέρει στη χώρα, στο κοινωνικό σύνολο, στο κόμμα του. Είναι παράλογο ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να θεωρεί ότι ήρθε η ώρα να δοθούν ευκαιρίες και σε νεότερα στελέχη να δείξουν την αξία τους από τα βουλευτικά έδρανα;
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ο τέως βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης, στην πολύχρονη πολιτική του διαδρομή, έχει αποπεμφθεί από την Κυβέρνηση, την Κ.Ο. και έχει διαγραφεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με υπαιτιότητά του, σε μερικές από τις δυσκολότερες στιγμές του Κινήματος: Την περίοδο του Σκανδάλου Κοσκωτά και του «βρώμικου ’89», καθώς και την περίοδο της χρεοκοπίας και του δευτέρου Μνημονίου. Έφτιαξε δικό του κόμμα, κατερχόμενος στις εκλογές απέναντι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., στήριξε τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη χυδαιότερη μορφή του, πήγε στη ΔΗΜ.ΑΡ. την περίοδο που αυτή έκανε πόλεμο φθοράς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ πολιτεύτηκε εναντίον του κόμματος που τον ανέδειξε μέσα από τις γραμμές του διασπαστικού ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ.
Όταν κάποιος επιθυμεί σεβασμό στην ιστορία του, θα πρέπει πρώτα ο ίδιος να κάνει την αυτοκριτική του για τις πιο σκοτεινές πτυχές της και να γνωρίζει ότι αυτή θα κριθεί στο σύνολό της… Ούτε στέκει ως επιχείρημα ο «φόβος» του Ανδρουλάκη για το ότι ο Καστανίδης θα αποτελούσε εντός της Βουλής τον θεματοφύλακα κάποιας αντι-Δεξιάς κατεύθυνσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο τελευταίος δεν είναι ούτε «ομαρδάρχης» ούτε έχει πανελλαδικά κάποιο ειδικό βάρος και κάποια σημαντική ποσοτική δύναμη σ’ επίπεδο βάσης του κόμματος, ως απεδείχθη και στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές. Ακόμα δε και να υπήρχε κάποια ανησυχία ως προς την επίδειξη κομματικής πειθαρχίας, δεν θα ήταν αβάσιμη αν συνυπολογίσει κάποιος ότι έχει στο παρελθόν δημιουργήσει σχετικά προβλήματα σε όλους του Προέδρους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κι έχει περάσει από άλλα τέσσερα κόμματα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο….
Το πολιτικό σκηνικό –και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως τμήμα του– χρήζουν ανανέωσης. Ανανέωσης όχι αποκλειστικά με ηλικιακά κριτήρια, μιας κι έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι κάποιοι μπορεί να είναι νέοι στα χρόνια, αλλά παμπάλαιοι στις ιδέες και πρακτικές τους, υιοθετώντας ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η Νεότερη Ιστορία του τόπου. Απαιτείται, όμως, να λάβουν τις ευκαιρίες τους περισσότεροι άνθρωποι, ώστε να μετρηθούν στο πεδίο της μάχης. Ούτε «λοχαγοί» είναι υπεράνω αλλαγών στο «στράτευμα»…
