Της Ελένης Μανουδάκη,
Ο Tennessee Williams, ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς δραματουργούς, έγραψε μερικά από τα πιο σημαντικά και αναγνωρίσιμα θεατρικά έργα του 20ού αιώνα. Ένα από αυτά τα έργα, που ξεχωρίζει για την εξαιρετική του ευαισθησία και την ποιητική του αφήγηση, είναι Ο γυάλινος κόσμος, το οποίο έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα θεατρικά έργα του κοινού σε όλο τον κόσμο. Στο θέατρο ανέβηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1944, και συγκεκριμένα στο θέατρο Σιβίκ του Σικάγου και την επόμενη χρονιά στη Νέα Υόρκη. Εκεί κέρδισε το Βραβείο New York Drama Critics Circle Award.
Το έργο αναπτύσσεται στον στενό χώρο ενός διαμερίσματος στο Σεντ Λούις της δεκαετίας του 1930. Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία που εστιάζει στην οικογένεια Γιούνγκλ, αποτελούμενη από τη μητέρα Amanda και τα δύο της παιδιά, τη Laura και τον Tom. Η Amanda είναι μια γυναίκα που ζει στο παρελθόν της και έχει διατηρήσει μια ιδεαλιστική εικόνα για την επαρχία του Μισσισσιππί, όπου μεγάλωσε. Έχει μια έντονη νοσταλγία για το παρελθόν της και χρησιμοποιεί αυτές τις αναμνήσεις για να φαντασιώνεται έναν κόσμο γεμάτο ομορφιά και ευτυχία. Επιδιώκει να βρει έναν γαμπρό για την επιφανειακά ευτυχισμένη κόρη της.
Η Laura είναι ένα ευαίσθητο κορίτσι με ένα μικροκατεστραμμένο πόδι, που την καθιστά να απομονώνεται από τον κόσμο βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν μικρόκοσμο από γυάλινα ζωάκια. Έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και αποφεύγει τις κοινωνικές επαφές. Ο Tom, αφηγητής της ιστορίας και αδελφός της Laura, είναι ένας άνθρωπος που εργάζεται σε μια αποθήκη για να συντηρήσει την οικογένειά του, αλλά αναζητά μια διέξοδο από την καθημερινότητα. Για τον λόγο αυτό, η μητέρα του πιστεύει πως είναι εγωιστής, ονειροπόλος και ανεύθυνος, με τον ίδιο να καταφεύγει στο αλκοόλ, την ποίηση και τον κινηματογράφο, αντί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην οικογένεια. Ο ίδιος έχει ως όνειρο να ακολουθήσει τα «χνάρια» του πατέρα του και να φύγει από το σπίτι.
Η Amanda ελπίζει να βρει γαμπρό για τη Laura και προσπαθεί να την πείσει να γνωρίσει έναν νεαρό άνδρα, τον Jim, επισκέπτη από τον έξω κόσμο. Όλη η οικογένεια εναποθέτει τις ελπίδες της σε αυτόν, όμως, τα πάντα γκρεμίζονται, όταν αυτός διαλύει τις αυταπάτες τους κι έτσι επανέρχονται στη σκληρή πραγματικότητα.
Μέσα από τις ανθρώπινες στιγμές και τις εσωτερικές αναζητήσεις των χαρακτήρων, το έργο εξερευνά θέματα όπως η απογοήτευση, η επιθυμία για ελευθερία και ο αγώνας μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας. Περνάει ένα ισχυρό μήνυμα στο κοινό καθώς αναδεικνύει την ανθρώπινη αδυναμία, την ομορφιά της ζωής και την ανάγκη για αποδοχή και αγάπη. Αποκαλύπτει τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων και προκαλεί το κοινό να αναρωτηθεί για τις δικές τους επιθυμίες, ανασφάλειες και αναζητήσεις. Καθώς οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν τον γυάλινο κόσμο που τους περιβάλλει, αναγνωρίζουν την αδυναμία τους, αλλά και την ομορφιά που κρύβεται μέσα τους. Από τη στιγμή που οι χαρακτήρες ανεβαίνουν στη σκηνή και ο κόσμος αυτών αποκαλύπτεται, οι θεατές μεταφέρονται σε μια ανεξίτηλη αίσθηση σύνδεσης και ενσυναίσθησης.
Σε έναν γυάλινο κόσμο, γεμάτο ονειροπόλους ανθρώπους, που παλεύουν να βρουν την προσωπική τους ευτυχία, το έργο αυτό αναδεικνύει τη σημασία της ανθρώπινης αλληλεγγύης και της αποδοχής των αδυναμιών μας. Μέσα από την ευαισθησία και την ποίηση του Tennessee Williams, μας υπενθυμίζει ότι ο γυάλινος κόσμος μας μπορεί να σπάσει, αλλά το φως το οποίο διαπνέει μπορεί να φωτίσει και την πιο σκοτεινή γωνιά της ψυχής μας.
