Της Σπυριδούλας Βλάχα,
Το καλοκαίρι, η εποχή που όλα ηρεμούν. Τα σχολεία κλείνουν, πολλές δουλειές σταματούν, και οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν πιο αργούς ρυθμούς. Επικρατεί, με άλλα λόγια μια χαλαρότητα, η οποία είναι απαραίτητη μετά από την εγρήγορση της χρονιάς που πέρασε. Αυτό είναι, άλλωστε, που καθιστά και το καλοκαίρι μία από τις αγαπημένες περιόδους. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την προσμονή για τη συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου, συχνά δημιουργούνται υπερβολικές προσδοκίες, οι οποίες συχνά μπορούν να πάρουν και τη μορφή κοινωνικής πίεσης.
Στο μυαλό των περισσότερων από εμάς, το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με τις διακοπές και τις αποδράσεις. Και πράγματι, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητες έπειτα από εννιά εξαντλητικούς μήνες. Όμως, ας μη ξεχνάμε πως αν και κάτι στενά συνδεδεμένο με το καλοκαίρι, δεν αποτελεί ένα υποχρεωτικό χαρακτηριστικό που πρέπει να διέπει τους καλοκαιρινούς μήνες κάποιου ώστε αυτό να είναι επιτυχημένο. Άλλωστε, μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν είναι σε θέση να πάει διακοπές είτε λόγω των αυξημένων τιμών αυτής της περιόδου, είτε λόγω εργασίας και έλλειψης χρόνου, είτε απλά επειδή δεν επιθυμεί να το κάνει.
Συχνά, λοιπόν, το να μην πάει κανείς διακοπές μπορεί να αποτελέσει την αιτία μιας κακής διάθεσης και την άποψη πως «δεν κάνει και τίποτα φοβερό». Από την άλλη πλευρά, όσοι καταφέρνουν να αποδράσουν για λίγες ημέρες από τα σπίτια τους, αρκετές φορές είναι γεμάτοι με προσδοκίες, και με την απαίτηση από τους εαυτούς τους πως οι μέρες αυτές χρειάζεται να είναι «τέλειες». Επομένως, οποιαδήποτε αναποδιά ή δυσκολία είναι αρκετή για να τους χαλάσει τη διάθεση, ενώ η έλλειψη όρεξης ή η κακοδιαθεσία ενός ατόμου, μπορεί να κρίνεται από το ίδιο ως απαράδεκτο και μη ταιριαστό στη συγκεκριμένη συνθήκη.
Με άλλα λόγια, «φορτώνουμε» το καλοκαίρι μας με προσδοκίες και απαιτήσεις. Σαν να υπάρχουν συγκεκριμένα κουτάκια στα οποία πρέπει όλοι να σημειώσουμε «τσεκ». Ωστόσο, σε αυτό το σημείο, χρειάζεται κανείς να αναρωτηθεί εάν όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια και οι προσδοκίες, είναι πραγματικά δικά του ή εάν αποτελούν αντανάκλαση των προτύπων της κοινωνίας μας. Στα social media, ιδιαίτερα, μπορεί να δει κανείς τα «ιδανικά» καλοκαίρια των άλλων ανθρώπων: μπάνια στην παραλία, φαγητό σε ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα, πάρτυ σε beach bars και πολλά άλλα. Και είναι λογικό, βλέποντας τα παραπάνω, να πιστεύουμε ότι εάν αυτά εκλείπουν το καλοκαίρι μας ίσως «πάει χαμένο».
Πράγματι, μια απόδραση από την καθημερινότητα ή η επίσκεψη ενός νέου μέρους είναι αναζωογονητική. Όμως, δεν είναι και υποχρεωτική, ώστε οι μέρες μας να αποκτήσουν νόημα. Άλλωστε, όλα αυτά τα ταξίδια και οι χαλαρές στιγμές δεν χρειάζεται να συμβούν αποκλειστικά το καλοκαίρι. Υπάρχουν και οι υπόλοιπες εποχές του χρόνου, η καθεμία με τη δικιά της χάρη.
Πραγματοποιώντας κανείς μία σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο σχετικά με το καλοκαίρι, θα παρατηρήσει στα αποτελέσματα εικόνες από εντυπωσιακές παραλίες και «οδηγούς» για τις διακοπές. Επίσης, οι τηλεοπτικές εκπομπές γεμίζουν με συμβουλές για τις ημέρες των διακοπών ή τα ‘‘must’’ μέρη που πρέπει να επισκεφθεί κάποιος. Υπάρχει, λοιπόν, και μία πίεση που ασκείται στα άτομα μέσω της κοινωνίας, η οποία παρουσιάζει το καλοκαίρι με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μη αφήνοντας οποιαδήποτε άλλη επιλογή στα άτομα για κάτι διαφορετικό. Έτσι, λοιπόν, είναι αναμενόμενο, απλές αλλά όμορφες στιγμές να προσπερνώνται και να μην εκτιμώνται, επειδή δεν είναι «έτσι όπως θα έπρεπε να είναι».
Ίσως, λοιπόν, αυτό που χρειάζεται αυτό το καλοκαίρι, είναι να αποδεχθούμε τα πράγματα όπως έρθουν. Το να φύγει κανείς για λίγες ημέρες και να ξεχαστεί από την καθημερινότητα, είναι σίγουρα ευεργετικό και απαραίτητο. Ωστόσο, αποτελεί λίγες ημέρες μέσα στις 365 ημέρες του χρόνου. Ίσως πρέπει να προσπαθούμε να δημιουργούμε μικρές «αποδράσεις» μέσα στην καθημερινότητά μας, είτε αυτή έχει τη μορφή μιας συνάντησης σε μία καινούργια καφετέρια, είτε ενός βιβλίου, είτε μιας εκδρομής σε ένα άλλο μέρος. Και μπορεί, αυτές οι μικρές στιγμές, να κρύβουν «θησαυρούς» που θα τις μετατρέψουν σε μεγαλύτερες!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Οι «Μεγάλες Προσδοκίες» των διακοπών: Μήπως τελικά μας κάνουν κακό;, boro.gr, διαθέσιμο εδώ
