Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Ο τουρισμός, αποτελεί αδιαμφισβήτητα το δυνατό χαρτί της Ελλάδας, καθώς κάθε χρόνο καταφθάνουν εκατομμύρια τουρίστες για να απολαύσουν τις θερινές τους διακοπές είτε εξερευνώντας τα πανέμορφα νησιά είτε κάνοντας μια στάση και στην πρωτεύουσα. Παράλληλα, αποτελεί μια καλή ευκαιρία για την εργασιακή απασχόληση των πολιτών, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί έλλειψη ενδιαφέροντος. Ενώ για τους τουρίστες στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για μια περίοδο χαλάρωσης και αποφόρτισης από το βαρύ πρόγραμμα του χειμώνα, το ζήτημα «σεζόν» για τους εργαζόμενους στους κλάδους της εστίασης και της φιλοξενίας είναι ιδιαίτερα περίπλοκο.
Είτε επιλέγει κανείς να μεταβεί σε κάποιον δημοφιλή προορισμό είτε σε κάπου πιο «ήσυχα», είτε επιθυμεί να κάνει γνωριμίες με επαγγελματίες του χώρου ή μόνο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, θα βρει στον δρόμο του μικρότερες ή μεγαλύτερες δυσκολίες, ακόμα και ευτράπελα.
Ξεκινώντας την εποχική εργασία από τον Απρίλιο και φτάνοντας έως τον Νοέμβριο, ο εργαζόμενος ενδέχεται να κληθεί να αντιμετωπίσει «προκλήσεις», είτε σε ό,τι αφορά αποκλειστικά το εργασιακό μέρος είτε τα «παρελκόμενα». Ειδικότερα, το εξαντλητικό ωράριο, ακόμη κι αν είναι γνωστό από την αρχή, σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες (κατά βάση υψηλές θερμοκρασίες) μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσουν σε σωματική και ψυχολογική εξάντληση του εργαζομένου, σε συνδυασμό με τα ελάχιστα –σε κάποιες περιπτώσεις μηδαμινά– ρεπό. Παράλληλα, η συνεργασία με τους συναδέλφους διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για τη διαμόρφωση της εμπειρίας του καθενός, καθώς αν υπάρχουν προβλήματα, εντάσεις και διαπληκτισμοί, αυτόματα η κατάσταση επιβαρύνεται περαιτέρω.
Η επικοινωνία με τον προϊστάμενο και τον εργοδότη και μη η τήρηση των συμφωνηθέντων αποτελεί ακόμα ένα μεγάλο κεφάλαιο ή για άλλους μια «πληγή», αν δεν υπάρχει πνεύμα συνεργασίας. Οι απαιτητικοί πελάτες και ενίοτε αγενείς μπορεί να φέρουν αντιμέτωπους τους εργαζόμενους δύσκολες καταστάσεις, χωρίς κάποιες φορές να ευθύνονται οι ίδιοι για τη δυσαρέσκεια της άλλης πλευράς. Ως πρόκληση τεραστίων διαστάσεων θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το ζήτημα της συγκατοίκησης. Πολλές φορές οι εργαζόμενοι έχουν «κλείσει» στη συμφωνία τους να παρέχεται διαμονή, ωστόσο είναι πιθανό να συγκατοικήσουν δύο ή τρία άτομα σε έναν μικρό χώρο και να δεν ταιριάζουν με τους συγκατοίκους, με αποτέλεσμα να έχουν μία ακόμα δυσκολία.
Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες είναι μεγάλες και έρχονται πολλές στιγμές που όλοι εργαζόμενοι φτάνουν στα όριά τους, γι’ αυτό πρέπει να βελτιωθούν τόσο οι συνθήκες εργασίας όσο και οι υποδομές που φιλοξενούν τους εργαζόμενους. Η ευγένεια και η αποφυγή παράλογων απαιτήσεων από την πλευρά των πελατών μπορεί να συμβάλλει ώστε να καταστήσουν έστω και λίγο πιο εύκολη την εργασία τους.
