Της Ευδοκίας Πολύζου,
Εφηβεία. Μία από τις πιο περίπλοκες φάσεις που περνάει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Η φάση που παύεις να είσαι παιδί μα δεν είσαι και ενήλικας. Η περίοδος της ζωής σου που βιώνεις όλες τις αλλαγές, καθώς προσπαθείς να βρεις τον εαυτό σου. Έρχεσαι σε σύγκρουση με καθετί ως τότε γνώριμο. Με τους γονείς, τους φίλους, τις παλιές συνήθειες, τα «πρέπει» του κόσμου και της κοινωνίας… με τα πάντα. Η μεταβατική περίοδος που ζεις, περιμένοντας να ανοίξεις τα φτερά σου.
Σε αυτή τη φάση βρίσκεται η Christine (Saoirse Ronan) ή όπως η ίδια θέλει να τη φωνάζουν Lady Bird. H Christine είναι μία δεκαεπτάχρονη κοπέλα στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια το 2002. Φοιτά σε ένα τοπικό καθολικό σχολείο, στο οποίο, όμως, νιώθει πως δεν ανήκει. Η Christine, παρόλο που έχει τις δικές της ανασφάλειες, είναι γεμάτη όνειρα και όρεξη για ζωή. Το μεγαλύτερο όνειρό της είναι να φύγει μακριά από την πόλη με τις περιορισμένες δυνατότητες που ζει και να φοιτήσει σε κάποιο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το φιλόδοξο όνειρό της φαίνεται ουτοπικό στην οικογένειά της και κυρίως στη ρεαλίστρια μητέρα της, η οποία αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο, η Christine με πείσμα πως θα καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρό της και αγνοώντας τη γνώμη της μητέρας της, με την οποία έχουν μία περίπλοκη και ίσως δύσκολη σχέση, προσπαθεί να ζήσει στο έπακρο. Συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις με την παιδική της φίλη, προσπαθεί να ταιριάξει με τους συνομήλικούς της και να βρει τον έρωτα.
Αυτό νομίζει πως συμβαίνει όταν γνωρίζει τον Danny (Lucas Hedges), με τον οποίο δένεται, αλλά σύντομα καταλαβαίνει πως ήταν αφελής. Όχι γιατί ο Danny ήθελε να την πληγώσει, αλλά γιατί και αυτός δίνει τη δική του μάχη για την αποδοχή και την αγάπη. Παρά την πρώτη της απογοήτευση, ενώ πιάνει δουλειά σε ένα καφέ για να ευχαριστήσει και να βοηθήσει την αυστηρή μητέρα της, γνωρίζει τον Kyle (Timothee Chalamet), ένα δημοφιλές και όμορφο αγόρι. Η Christine γοητεύεται από τον Kyle, ενώ σταδιακά απομακρύνεται από την παιδική της φίλη και κάνει νέες φιλίες, στις οποίες, όμως, νιώθει πως δεν μπορεί να είναι απόλυτα ειλικρινής, καθώς αισθάνεται την ανάγκη να κρύψει την οικονομική της κατάσταση και τη μικροαστική της καταγωγή. Όταν τα πράγματα με τον Kyle δεν πάνε όπως θα ήθελε και καταλαβαίνει πως για τον Kyle δεν ήταν ότι ήταν αυτός για εκείνη και οι νέες της «φίλες» μαθαίνουν ότι η Christine είπε ψέματα, γίνεται φανερό πως η φιλία τους δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατή.
Παρά τις απογοητεύσεις, τις αναποδιές, τα λάθη που και η ίδια κάνει και την άρνηση της μητέρας της, μολονότι μαθαίνει πως η ανεργία του πατέρα της τον είχε επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πάθει κατάθλιψη, επιμένει στο σχέδιό της να πάει στη Νέα Υόρκη. Σε αυτό σύμμαχος είναι ο μπαμπάς της, ο οποίος θέλει να τη στηρίξει ανεξάρτητα από τα οικονομικά τους θέματα και τη βοηθάει να συμπληρώσει κρυφά από τη μητέρα της τις αιτήσεις για τα πανεπιστήμια στη νότια ακτή. Η Christine γίνεται δεκτή σε ένα από αυτά τα πανεπιστήμια και όταν το μαθαίνει –με ατυχή τρόπο– η μητέρα της, δημιουργείται μεγαλύτερο ρήγμα στη σχέση τους. Η Christine αποφασίζει να πάει στο πανεπιστήμιο, παρά τις αντιδράσεις της μητέρας της. Όταν φτάνει η ώρα του αποχαιρετισμού και παρόλο που η μαμά της την οδηγεί στο αεροδρόμιο, αρνείται να τη συνοδεύσει μέσα και να την αποχαιρετήσει. Καθώς η μητέρα της φεύγει από το αεροδρόμιο, ξεσπά σε κλάματα και επιστρέφει πίσω, χωρίς, όμως, να την προλάβει. Ακόμα, η Christine, μετά από μερικούς μήνες και ενώ έχει αποκτήσει μία πρώτη εμπειρία από τη ζωή στο πανεπιστήμιο, έχοντας έρθει σε επαφή με τον εαυτό της και τις σκέψεις της, φαίνεται να καταλαβαίνει ότι και η ίδια έκανε λάθη. Η ταινία τελειώνει με την Christine, έχοντας αρχίσει να φεύγει από την «τρέλα» της εφηβείας και να αρχίζει να ωριμάζει, να αφήνει ένα τηλεφωνικό μήνυμα, στο οποίο ζητάει συγνώμη στη μητέρα της και την ευχαριστεί ειλικρινά για όσα έκανε για εκείνη.
Η ταινία αυτή, που αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Greta Gerwig με στοιχεία από τη ζωή της ίδιας, είναι ένα πορτραίτο της εφηβικής ηλικίας. Η ταινία αυτή σε γυρίζει πίσω, σε κάνει να βιώσεις ξανά την εφηβεία. Γίνεσαι πάλι 17 και αντιμέτωπος με όλα, νιώθεις και πάλι πως ολόκληρος ο κόσμος είναι εναντίον σου, αλλά, ταυτόχρονα, διψάς να τον γνωρίσεις. Νιώθεις έλξη για το άγνωστο, είσαι έτοιμος να πετάξεις μακριά από όσα ξέρεις, αλλά νιώθεις και μία νοσταλγία για όσα αφήνεις. Θυμάσαι πάλι όλες τις παρορμητικές αποφάσεις που πήρες, όλα όσα τότε ήσουν πολύ πεισματάρης για να καταλάβεις.
Η ταινία αυτή δεν είναι μία κλασσική εφηβική ταινία, γιατί δεν δείχνει απλώς τα αστεία και χαριτωμένα στοιχεία της νιότης, αλλά αποτυπώνει και τις ανασφάλειες, τις υπερβολές και τα λάθη. Συγχρόνως, κεντρικό σημείο της ταινία είναι η περίπλοκη σχέση με τους γονείς και κυρίως η σχέση με τη μητέρα. Η ηρωίδα έχει μία δύσκολη και συχνά επίπονη σχέση με τη μητέρα της. Μία σχέση αγάπης-μίσους. Η μητέρα της, αν και την αγαπάει πολύ, μερικές φορές δεν καταφέρνει να το δείξει με τον σωστό τρόπο. Θέλει το καλύτερο για το παιδί της, όμως γίνεται ιδιαίτερα επικριτική και αγνοεί τα όνειρά της, ίσως γιατί και η ίδια αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα, τα οποία την πνίγουν.
Η Christine, από την άλλη, αναζητά την αποδοχή της μητέρα της και από την ανάγκη της αυτή γίνεται μερικές φορές σκληρή μαζί της και δεν προσπαθεί με τη σειρά της να την καταλάβει. Αναδεικνύει με λίγα λόγια την περιπλοκότητα μίας από τις σημαντικότερες ανθρώπινες σχέσεις κατά τη διάρκεια της εφηβείας, που πολλοί έφηβοι και γονείς βιώνουν. Κάνει, ακόμα, λόγο στις πρώτες απόπειρες αγάπης και στους νεανικούς έρωτες, στον ενθουσιασμό και τον πόνο που προκαλούν και, φυσικά, στις φιλίες. Το πιο βασικό, όμως, είναι πως μέσα από την ταινία αυτή γίνεται φανερό ότι όλα περνάνε. Ότι η εφηβεία και όλα τα δεινά που συνεπάγονται τελειώνουν και όλοι καταφέρνουμε, εν τέλει, να ανοίξουμε τα φτερά μας και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που θεωρούμε ότι βρίσκονται στον δρόμο μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Lady Bird (2017), imdb.com, διαθέσιμο εδώ
- Lady Bird | Official Trailer HD, youtube.com, διαθέσιμο εδώ
