Της Ηλιάνας Πολύζου,
Πανεπιστήμιο: το πρώτο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο συνοδεύεται από ανάμεικτα συναισθήματα. Ενθουσιασμό, ανυπομονησία, αλλά, ταυτόχρονα, φόβο και ανασφάλεια. Τα δύο τελευταία είναι πιο έντονα για όσους περάσαμε σε διαφορετική πόλη, καθώς οι αλλαγές ήταν ριζικές, ξεκινήσαμε μία νέα ζωή, μία αρχή εκ του μηδενός. Κλείνοντας λοιπόν, τη φοιτητική μου ζωή, συνειδητοποίησα πως παρά τις αμέτρητες ώρες που διάβαζα για τη σχολή μου, τα σημαντικότερα πράγματα που έμαθα ήταν από τους ανθρώπους που γνώρισα και έμειναν δίπλα μου καθ’ όλη τη διαδρομή αυτή.
Στο πανεπιστήμιο ένα πράγμα είναι σίγουρο: θα γνωρίσεις πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα του βάσει των βιωμάτων, των πεποιθήσεών του και των καταστάσεων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας, είναι επόμενο ότι δεν θα ταιριάξεις με όλους τους ανθρώπους. Σημασία έχει να βρεις άτομα πιο κοντά στη δική σου ιδιοσυγκρασία και ψυχοσύνθεση. Σε αυτά τα άτομα αξίζει να επενδύσεις. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να επιλέγεις τους φίλους σου με βάση την ποιότητα και όχι την «ποσότητα».
Και τι εννοώ με την ποιότητα; Πρόκειται για τις φιλίες που βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό, στην ειλικρίνεια και στην ευελιξία. Είναι τα άτομα που θα σε αποδεχτούν ακριβώς όπως είσαι και δεν θα προσπαθήσουν να σε αλλάξουν. Σε έχουν δει στις χειρότερες στιγμές της ζωής σου και πάλι επιλέγουν να σε κάνουν παρέα, πραγματικοί ήρωες! Θα είναι ειλικρινείς απέναντι σου. Δεν θα επαναπαυθούν σε ένα «καλά έκανες», όταν θεωρούν ότι ήσουν λάθος. Θα καταδείξουν τα λάθη σου, θα σε βοηθήσουν να βελτιωθείς και φυσικά, δε θα παραλείψουν να σου υπενθυμίσουν ότι είχαν δίκιο με την κλασική έκφραση «στα έλεγα εγώ».
Φιλία σημαίνει να είσαι παρών, να μοιράζεσαι τις όμορφες στιγμές και να κάνεις τις άσχημες λιγότερο επώδυνες. Είναι η «όαση» μέσα στην έρημο των άσχημων συναισθημάτων και των κακών στιγμών. Οι φίλοι αναλαμβάνουν τον ρόλο του ακροατή και ταυτόχρονα του συμβούλου, σε μία προσπάθεια να παράσχουν την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημά σου. Και ακόμη και αν δεν το καταφέρουν αυτό, σίγουρα θα σε κάνουν να αισθανθείς λιγότερο μόνος. Στις δύσκολες στιγμές, άλλωστε, μετράμε τους φίλους.
Όταν έχεις άτομα δίπλα σου να σε στηρίζουν είναι πολύ πιο εύκολο να πετύχεις. Δεν γίνεσαι δια μαγείας πιο ικανός, αλλά αρχίζεις να πιστεύεις στον εαυτό σου, να εμπιστεύεσαι τις ικανότητές σου, αλλά και να ρισκάρεις. Αρχίζεις να είσαι δεκτικός σε καινούρια πράγματα και ένα απλό μήνυμα «πιστεύω σε εσένα» και «είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις» είναι αρκετό να διώξει το άγχος της αποτυχίας. Είναι τα άτομα που σε πίεσαν να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, σε έπεισαν να συμπληρώσεις την αίτηση για να ξεκινήσεις να γράφεις άρθρα και είναι τα ίδια άτομα που αναγκάζονται να σε ακούνε να τα διαβάζεις, γιατί «κάτι δε σου άρεσε».
Σε αντίθεση με τις φιλίες της εφηβείας –περίοδος κορεσμένη από συναισθηματική αστάθεια–, οι φιλίες του πανεπιστημίου έρχονται σε μία περίοδο αναζήτησης και ανεξαρτησίας από το οικογενειακό περιβάλλον και αυτό είναι που τις κάνει τόσο ξεχωριστές. Δεν βασίζονται στην ανάγκη που έχεις μικρός να μην απομονωθείς από τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης, αλλά εδραιώνονται στη θέληση να μοιραστείς στιγμές με άτομα που πραγματικά σε καταλαβαίνουν. Πρόκειται για φιλίες που βασίζονται σε κοινά όνειρα, στόχους, πεποιθήσεις και ιδέες. Είναι αυτοί που επιλέγεις να έχεις δίπλα σου και να μοιράζεσαι μαζί τους την κάθε στιγμή.
Πρόκειται για τα άτομα που συνάντησες τυχαία στο αμφιθέατρο της σχολής ή στην ουρά του κυλικείου. Τότε, βέβαια, δεν ήξερες πόσο ριζικά θα αλλάξουν τη ζωή σου. Διαμορφώσατε ο ένας τον χαρακτήρα του άλλου, φάγατε τα πρώτα «χαστούκια» της ενήλικης ζωής και δημιουργήσατε αναμνήσεις μοναδικές. Για αυτές τις αναμνήσεις θα είσαι αιώνια ευγνώμων, γιατί ως γνωστόν τα φοιτητικά είναι τα καλύτερα χρόνια.
Όταν έρθει η ώρα του αποχωρισμού, ακόμη και αν σκορπίσετε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, θα είσαι χαρούμενος, γιατί ξέρεις ότι θα έχεις δημιουργήσει μια δεύτερη οικογένεια. Και δε θα στεναχωριέσαι, γιατί ξέρεις ότι όταν ξανά βρεθείτε, θα είναι σα να μην πέρασε μια μέρα…
