Της Γιάννας Φουρνάρη,
Στις 14 Ιουνίου, στη συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου για τα 50 χρόνια του στη δισκογραφία, το Καλλιμάρμαρο Στάδιο ήταν κατάμεστο. Το είχαν γεμίσει άνθρωποι όλων των ηλικιών που έχουν ερωτευτεί, έχουν χωρίσει, έχουν ταξιδέψει, έχουν φοβηθεί, έχουν προβληματιστεί, έχουν ελπίσει και έχουν κάνει κουράγιο με τις μουσικές του. Για άλλη μια φορά, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου όπλισε τη σφεντόνα του με νότες και εκείνες βρήκαν απευθείας τον στόχο τους στην ψυχή μας. Στο σημερινό αφιέρωμα, παρουσιάζουμε 5 τραγούδια του με θέμα την αντοχή, τα οποία άλλοτε με την ορμητικότητά τους και άλλοτε με την ήρεμη παρηγοριά τους, μας παρακινούν να συνεχίζουμε κόντρα σε κάθε δυσκολία.
1.Για μένα τραγουδώ
Ανήκει στο άλμπουμ του 1991 «Χορεύω», σε μουσική του Βρετανού τραγουδοποιού Chris de Burgh και στίχους του Γιώργου Λέφα. Ένα τραγούδι που περισσότερο θυμίζει ταινία μικρού μήκους, είναι γεμάτο δράση, εικόνες και κλιμάκωση. Στο πρώτο πλάνο, σε ένα μπαρ ο ήρωας φαίνεται παραιτημένος, εξαιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης, ενός ραντεβού που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το κάθε τί γύρω του, του θυμίζει στιγμές με το πρόσωπο που τον έστησε, εντείνοντας τη λύπη του και την ανάγκη του για επαφή μαζί του, που εκφράζεται με τον στίχο «για σένα τραγουδώ». Στο επόμενο πλάνο, ο ήρωας περιπλανώμενος στην πόλη τη νύχτα βιώνει κάθε στοιχείο της ως αποπνικτικό και θλιβερό και η σκέψη του μονοπωλείται από το πρόσωπο του ματαιωμένου ραντεβού. Ωστόσο, στο τρίτο πλάνο, το φόντο αλλάζει, ο ήρωας ενσωματώνεται σε μία διαδήλωση, ο παλμός και το κλίμα αλληλεγγύης τον απομακρύνουν από το αίσθημα ηττοπάθειας και του εμφυσούν μαχητικότητα. Η αλλαγή αυτή αντανακλάται και στο τελευταίο ρεφρέν στα ηχηρότατα «για μένα τραγουδώ».
2.Έφηβα γεράκια
Κυκλοφορεί το 1999, με τον εμβληματικό δίσκο «Θάλασσα στη σκάλα» σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Μια μελωδία που «πάλλεται» –σαν κάθε νότα να συμμετέχει σε μια μάχη– και κορυφώνεται σε ένα εκρηκτικό, εορταστικό ξέσπασμα στο ρεφρέν. Οι στίχοι ξεχειλίζουν εφηβικά δάκρυα, ιδρώτα και αίμα, αλλά τα κάνουν να μοιάζουν σχεδόν γοητευτικά, σαν πειστήρια ή παράπλευρες απώλειες αναβλύζουσας ζωής. Σαν αυτό το «κράτα ρε φίλε γερά» να θυμίζει σε κάθε νέο που καίγεται από κάποιο πάθος, ότι εφόσον είχε το θάρρος να βουτήξει στα ορμητικά νερά, έχει και το κουράγιο να κολυμπήσει μέσα τους μέχρι τέλους.
3.Κράτα λίγο ακόμα
Ανήκει κι αυτό στον δίσκο «Θάλασσα στη σκάλα», με συντελεστές τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Οδυσσέα Ιωάννου. Τα νοήματα είναι λιγότερο ευδιάκριτα, μιας και οι στίχοι διακρίνονται από στοιχεία σουρεαλισμού. Στο ρεφρέν, ωστόσο, χρησιμοποιείται β’ πρόσωπο, σαν ο ερμηνευτής να απευθύνεται σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. «Ξέρω καλά τι πέρασες, βλέπω σκιές στο σώμα, ξέρω νιώθεις πως γέρασες, μα κρατά λίγο ακόμα». Λόγια που μας κάνουν να φανταζόμαστε δύο συντρόφους που έχουν την ασφάλεια να μοιράζονται τις πληγές τους και η παράκληση παρότρυνση «κράτα λίγο ακόμα» να φαίνεται τόσο ως ανάγκη, όσο και ως υπόσχεση για κάτι καλύτερο που έρχεται.
4.Μη νυχτωθείς
Κυκλοφορεί το 2009, με τον δίσκο «Ουράνια τόξα κυνηγώ» που αποτελεί συνεργασία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τον Άλκη Αλκαίο. Πρόκειται για μια μπαλάντα, που χάρη στην εκφραστικότητα της ερμηνείας ξεχειλίζει ευαισθησία και τρυφερότητα. Οι στίχοι στα κουπλέ είναι αρκετά μελαγχολικοί, περιγράφοντας καταστάσεις απογοήτευσης, φόβου και αβεβαιότητας. Στο ρεφρέν, από την άλλη, γίνεται μια προσπάθεια συμφιλίωσης με αυτή την αβεβαιότητα, ενώ το δίστιχο «μην ηττηθείς πριν από την ήττα, μην νυχτωθείς πριν από τη νύχτα» αποτελεί μια όλο νοιάξιμο και ποιητικά δοσμένη συμβουλή: Να μην προδικάζουμε καταστάσεις και να μην επιτρέπουμε σε καταστροφολογίες να μας αποπροσανατολίζουν, να μην κρυβόμαστε, δηλαδή, μονίμως κάτω από μια ομπρέλα, περιμένοντας να βρέξει και χάνοντας οτιδήποτε ωραίο συμβαίνει γύρω μας μέχρι τότε.
5.Το παιχνίδι παίζεται
Κυκλοφορεί το 2010, με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να αναλαμβάνει και τη σύνθεση εκτός από την ερμηνεία και τον Οδυσσέα Ιωάννου να υπογράφει τους στίχους. Οι ηλεκτρικές κιθάρες προσδίδουν δυναμισμό και αγωνιστικότητα, ενώ ένα διακριτικό beat στα πλήκτρα ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, σαν παραλληλισμός με χτύπους καρδιάς που όσο ηχούν, τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά. Αντίστοιχα, οι στίχοι εκθέτουν μια οριακή κατάσταση, όπου όσο πιο κοντά στην ήττα βρίσκεσαι τόσο πιο γενναία, μεγαλειώδης και υπεράνθρωπη φαντάζει κάθε άρνησή σου να παραδοθείς. Ένα τραγούδι που σε καλεί να συνεχίσεις να χορεύεις ακόμη κι αν μόλις έχει τραβηχτεί το χαλί κάτω από τα πόδια σου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Βασίλης Παπακωνσταντίνου, YouTube, διαθέσιμο εδώ
- Το στέκι των φίλων του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, vasilisp.com, διαθέσιμο εδώ
- Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Discographie – Discogs, διαθέσιμο εδώ
