Του Στάθη Αποστόλου,
Στα 49 χρόνια της κοινοβουλευτικής παρουσίας, η Νέα Δημοκρατία αξιώθηκε να έχει κατά διαστήματα αρκετούς ικανούς αρχηγούς και στελέχη. Όμως, οφείλουμε να κάνουμε ειδική αναφορά σε δύο αρχηγούς: πρώτον, στον ιδρυτή της, Κωνσταντίνο Καραμανλή, που οδήγησε τη Ν.Δ. στις Εκλογές του 1974 στην πρώτη θέση με 54,3% και 220 έδρες, μια νίκη που κανένας αρχηγός αλλά και κανένα κόμμα μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να φτάσουν ή να ξεπεράσουν και δεύτερον, τον τωρινό της Πρόεδρο και Πρωθυπουργό της χώρας, Κυριάκο Μητσοτάκη, που και εκείνος με τη σειρά του κατάφερε να γράψει τη δική του ιστορία με δύο ιστορικού μεγέθους νίκες, τόσο το 2019 όσο και το 2023.
Όταν η χώρα κυριολεκτικά έβραζε από αισθήματα οργής και αγανάκτησης τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων, οι πολίτες ξέσπασαν στους υπαίτιους της δίνης, στην οποία βρίσκονταν δια της ψήφου τους. Οι Εκλογές του Μαΐου του 2012 ήταν ένα πραγματικό σοκ για τη Ν.Δ. και τον Αντώνη Σαμαρά, διότι, αν και κατάφεραν να είναι στην πρώτη θέση, συγκέντρωσαν μόλις 18,85%, δηλαδή το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία της παράταξης. Τότε, όλοι πίστεψαν ότι οι μάχες που ακολουθούν είναι δύσκολες και οι εποχές των θριάμβων πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Η αλήθεια πονάει όταν λέγεται από τον οποιονδήποτε, αλλά το ψέμα βρίσκει πάντα χώρο να περάσει και να εδραιωθεί, διότι έχει τη μαγεία να προσδίδει μια επίπλαστη αλλαγή και ενίοτε ευημερία. Σε ένα σύννεφο κατασκευασμένο έζησε η Ελλάδα κατά την περίοδο 2015-2019, υπό τη διακυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Οι νίκες του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν κάτι το διαφορετικό από τις νίκες των προκατόχων του, διότι τόσο το 2019 όσο και τώρα, στις Εκλογές του 2023, κατήλθε με ένα μικρό σχετικά και κοστολογημένο πρόγραμμα, αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι υλοποίησε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των προεκλογικών δεσμεύσεών του, χωρίς να έχει υποσχεθεί θαύματα.
Η αναβίωση στιγμών θριάμβου, που η κοινωνία και η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας είχε να δει από τις Εκλογές του 2007 με το 41,84%, οφείλεται στο γεγονός ότι λειτούργησε θεσμικά και ενωτικά, με γρήγορα αντανακλαστικά και έκανε πράξη την προεκλογική δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη περί πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής σταθερότητας. Οφείλεται, όμως, και στη μεγάλη αποτυχία της αντιπολίτευσης να καρπωθεί επικοινωνιακά τα σφάλματα της Κυβέρνησης, ώστε να τα αναδείξει στην κοινωνία και να υπογράψει με εκείνη ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης, το οποίο, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, δεν επετεύχθη. Μάλιστα, συνέβη το ακριβώς αντίθετο, διότι οι Εκλογές του Μαΐου έδειξαν μια αποδυνάμωση της Αντιπολίτευσης.
Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι οπαδός της Νέας Δημοκρατίας ή ότι δεν είναι οπαδός του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο κεντρικός πυρήνας των προεκλογικών δεσμεύσεων υλοποιήθηκε, ενώ ο σχηματισμός της νέας Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη «κλείνει το μάτι» στους πολίτες για την υλοποίηση του προγράμματός του.
