Της Κωνσταντίνας Λέφα,
Άνθρωποι. Έννοια πολυσχιδής, πολύπλευρη, και κυρίως, με μεγάλο ενδιαφέρον ανάλυσης. Είμαστε η βάση του «σύμπαντός μας» και αποτελούμε μια από τις –πολλές ή λίγες– κινητήριες δυνάμεις πολλών άλλων ανθρώπων. Το φιλοσοφικό παραλήρημα γίνεται για χάρη των ανθρώπων που επιλέγουμε να έχουμε γύρω μας και σημαίνουν πολλά για εμάς. Τους αναθεωρούμε, άραγε, ποτέ; Ποιοι είναι αυτοί τελικά;
Απαρχή είναι η οικογένεια την οποία δεν επιλέγουμε, και εννοώ τη βιολογική. Η παράδοση μας επιτάσσει ως ένα μεγάλο βαθμό να ζούμε βάζοντας στο καλούπι της καθημερινότητάς μας γονείς, αδέρφια, ξαδέρφια για λόγους… αίματος! Το γεγονός ότι κάποιος σε φέρνει στη ζωή, δεν τον καθιστά αυτομάτως άξιο να είναι αντάξιος της βιοπάλης σου, αν δεν ταιριάζετε, αν δεν καταλαβαίνεστε, αν δεν υπάρχουν βασικές λεπτές γραμμές συνοχής που εύκολα «κόβονται» από τον χάρτη της ορατότητας. Είναι οκ να μην θέλεις κάποιον που δεν σε έχει στηρίξει στα πρώτα σου βήματα, που δεν σου προσέφερε την αγάπη που έψαχνες, που, που, που… Με τη μοναδική και μόνο υπόσχεση στον εαυτό μας, ότι θα συγχωρέσουμε όλους αυτούς και η προσπάθεια για κατανόηση θα ‘ναι αληθινή.
Το όλο θέμα, όμως, αφορά την οικογένεια που εμείς επιλέγουμε. Οικογένεια τέτοια, είναι τα άτομα που εμείς επιλέγουμε και θέλουμε να έχουμε μαζί μας. Ωστόσο, άλλοι έρχονται και άλλοι φεύγουν. Αυτοί που έρχονται και φεύγουν και δεν «μένουν», έχουν κάτι να μας διδάξουν, να μας πουν ότι μπορούμε και χωρίς αυτούς και ότι η αξία τους είναι αξιοσημείωτη αλλά όχι για μας, δεν ενισχύουν τις δικές μας ενδότερες δυνάμεις και είναι επίσης εντάξει. Ακόμα και αν τους αγαπήσαμε, μπορούμε να συνεχίσουμε να τους αγαπάμε από μακριά. Κι αυτή είναι η πορεία της ζωής.
Οι άνθρωποί μας είναι μια τεράστια αγκαλιά, ένας «χώρος» που θα μας ξεκουράσει και θα μας κρατήσει για πάντα που, ωστόσο, δεν είναι πάντα ζεστή. Μπορεί κάποιες φορές να ‘ναι και τρωτή ή κρύα, και η ανάγκη της και ο ρόλος της μπορεί να παρακωλύεται πολλές φορές. Γι’ αυτό, να δίνετε ευκαιρίες, να μην δικάζετε. Η ζωή ξέρει καλύτερα από εμάς.
