Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιβεβαίωσε στις Βουλευτικές Εκλογές της 25ης Ιουνίου την απόλυτη πολιτική του κυριαρχία, επιτυγχάνοντας μια ακόμα σαρωτική νίκη. Εξασφαλίζει άνετη και ασφαλή αυτοδυναμία (158 εδρών) αυξάνοντας το ποσοστό του, ενώ η διαφορά της Ν.Δ. από τον δεύτερο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ιστορικών διαστάσεων, καθώς ξεπερνάει τις 20 μονάδες. Την ίδια στιγμή, στο σύνολο της αντιπολίτευσης τίθενται σε κίνηση τεκτονικές αλλαγές.
Ο Μητσοτάκης εισέρχεται πλέον με τις καλύτερες προϋποθέσεις στη δεύτερη συνεχόμενη πρωθυπουργική του θητεία, έχοντας «λυμένα τα χέρια του», προκειμένου να προχωρήσει σε σειρά θεμελιωδών μεταρρυθμίσεων. Εκλογικά δικαιωμένος για τα κυβερνητικά του πεπραγμένα, μπόρεσε να διευρύνει την ήδη, από την 21η Μαΐου, θριαμβευτική του επίδοση, διεξάγοντας ακόμα μια άψογη –από επικοινωνιακής απόψεως– καμπάνια. Κατόρθωσε, εκ νέου, να τοποθετήσει την ατζέντα της προεκλογικής αντιπαράθεσης στο πεδίο που τον συνέφερε: σταθερότητα στις πρώτες κάλπες, άνετη αυτοδυναμία στις δεύτερες. Σε πρώτη φάση, οδήγησε τον Τσίπρα στο «γήπεδο» της φορολογικής πολιτικής. Παίζοντας επίθεση και προτάσσοντας τη μείωση φόρων, είδε τον αντίπαλό του να δέχεται «αυτογκόλ» από τον Κατρούγκαλο, ο οποίος ανακοίνωσε λίγες ημέρες πριν τις πρώτες κάλπες σε 1.800.000 ελεύθερους επαγγελματίες ότι έρχεται η «Δεύτερη φορά Αριστερά», για να εξαπολύσει εναντίον τους ένα νέο φορολογικό πογκρόμ. Σε δεύτερη φάση, στρίμωξε τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο πεδίο των εθνικών ζητημάτων και του μεταναστευτικού.
Ο Τσίπρας, εν αντιθέσει με τον Μητσοτάκη, δεν τόλμησε να καρατομήσει Βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με ξεκάθαρες και εθνικά επικίνδυνες σχέσεις με το Τουρκικό Προξενείο στη Θράκη. Μετά το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, σύσσωμος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έβαλε εναντίον των ελληνικών Αρχών και του Λιμενικού Σώματος, θυμήθηκε την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, εξέφραζε δημόσια τη διαφωνία του με τη δημιουργία του φράχτη στον Έβρο, ενώ στελέχη του προπηλάκισαν την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η ευρεία ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν βέβαιη και η τακτική Μητσοτάκη τον οδήγησε στη συντριβή.
Την ίδια στιγμή που η Ν.Δ. πανηγυρίζει για την τεράστια νίκη της και τη δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη, το σύνολο της αντιπολίτευσης έχει ήδη εισέλθει σε φάση ταυτοτικών και υπαρξιακών ανακατατάξεων: η κατάρρευση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συνεχίστηκε και σε αυτή την κάλπη. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση απώλεσε εκ νέου δυνάμεις και πλέον βρίσκεται κάτω και από το ψυχολογικό όριο του 20%. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε στο διάστημα τους ενός μηνός που μεσολάβησε μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων να δώσει στο κόμμα του κάποια ελπίδα ανατροπής ή έστω περιορισμού της ζημιάς, αλλά ούτε καν να κινητοποιήσει στον μέγιστο βαθμό το ένστικτο της πολιτικής του αυτοσυντήρησης.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δέσμιος των ιδεοληψιών του, αποδεικνύει ότι παραμένει ένα κόμμα περιθωριακής ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης, που εκτοξεύτηκε στη δεκαετία της χρεοκοπίας και της πολυεπίπεδης θεσμικής κατάρρευσης της χώρας, δίχως να μπορεί να λειτουργήσει ως ένα κεντροαριστερό κόμμα εξουσίας, ικανό να εκφράσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Ο Αλέξης Τσίπρας από πολιτικό κεφάλαιο του κόμματος πλέον αποτελεί βαρίδι και, εκ των πραγμάτων, η διαδικασία αμφισβήτησης και πιθανόν αντικατάστασής του βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ ο ίδιος, στην πρώτη δήλωσή του μετά το αποτέλεσμα, έθεσε τον εαυτό του στην κρίση των μελών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Υπάρχει ο αστερίσκος του χρονικού σημείου, δεδομένου ότι σε λίγους μήνες ακολουθούν οι Αυτοδιοικητικές Εκλογές και είναι αμφίβολο κατά πόσο ένας υποψήφιος αρχηγός επιθυμεί να ξεκινήσει τη θητεία του με μια ήττα, μια και στις συγκεκριμένες κάλπες ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν αποκλείεται να βρεθεί κάτω και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο παραδοσιακά διατηρεί μεγάλες δυνάμεις στον συγκεκριμένο χώρο.
Το τελευταίο παρουσιάζει μια μικρή αύξηση των ποσοστών του, αλλά η μεγάλη εικόνα περιλαμβάνει τη μείωση της ψαλίδας από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και την έναρξη ενός αγώνα μέχρις εσχάτων για την κυριαρχία στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Πλέον στόχος του Ανδρουλάκη οφείλει να είναι ξεκάθαρα η δεύτερη θέση στις Ευρωεκλογές που θα διεξαχθούν σ’ έναν χρόνο. Το Κ.Κ.Ε. παραμένει σταθερό σε ποσοστά, που συνιστούν ενίσχυση αυτού, ενώ στα αξιοσημείωτα είναι η είσοδος στη Βουλή ορισμένων εκ των λεγόμενων «αντισυστημικών κομμάτων». Φαίνεται ότι σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση θα έχει ο χώρος της Ακροδεξιάς, με τους Σπαρτιάτες, που έλαβαν τη στήριξη του Κασιδιάρη, να αποτελούν τη μεγάλη έκπληξη. Ίσως ο Μητσοτάκης να αισθανθεί για πρώτη φορά πίεση από τα δεξιά του με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαμόρφωση της ατζέντας και της φυσιογνωμίας της Ν.Δ.
Μπήκαμε πλέον σε μια νέα φάση της νεότερης πολιτικής Ιστορίας του τόπου. Οι διπλές αυτές κάλπες σφράγισαν το τέλος του πολιτικού σκηνικού της κρίσης: την κατάργηση του καχεκτικού δικομματισμού Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και την ανάδειξη της κυρίαρχης Δεξιάς – Κεντροδεξιάς που αναζητά αντίπαλο στο κατακερματισμένο τοπίο της Αριστεράς.
