Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου,
Τα νησιά Πίτκαιρν είναι η τελευταία εν ενεργεία αποικία της «πάλαι ποτέ» Βρετανικής Αυτοκρατορίας στον Ειρηνικό Ωκεανό και ένας τόπος μυστηρίου. Οι νήσοι που αποτελούν αυτό το κρατίδιο είναι τέσσερεις: το Πίτκαιρν που αποτελεί το μόνο κατοικημένο νησί, το Οουίνο, το Χέντερσον και τη Ντούση. Η πρωτεύουσα ονομάζεται Ανταμστάουν και χωρίζεται από τα υπόλοιπα νησιά από τεράστιες αποστάσεις. Το πιο σημαντικό για το νησί είναι ότι στο φαινομενικά μικροσκοπικό νησί, όπου στεγάζεται και ο οικισμός, κατοικούν περίπου μόνο 50 άτομα, κάτι που κάνει τις νήσους Πίτκαιρν τη χώρα με τον μικρότερο πληθυσμό στον κόσμο.
Η ιστορία των νησιών ξεκινά εννέα αιώνες πριν, όταν οι Πολυνήσιοι πρωτοκατοίκησαν εκεί και, όπως συνηθίζεται και σε άλλες περιπτώσεις, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Μάλιστα, η ιστορία των Πολυνήσιων στο νησί μοιράζεται πολλά κοινά με αυτή του νησιού του Πάσχα, καθώς βρέθηκαν πολλά απομεινάρια των ιθαγενών αυτών, ακόμα και λαξευτά αγάλματα. Ορισμένοι υποθέτουν ότι η εξαφάνιση των ανθρώπων και στα δύο νησιά, παρόλο που ήταν ξαφνική, ίσως να είχαν αιματηρή κατάληξη. Δεκάδες χρόνια αργότερα, φαίνεται πως υπήρξε παρουσία κάποιου ακόμα πληθυσμού ανθρώπων, που, όμως, εξαφανίστηκε όσο γρήγορα εμφανίσθηκε. Τα στοιχεία για αυτό το κομμάτι της ιστορίας συνθέτουν τα αντικείμενα και τα οστά των ανθρώπων και όχι κάποια θέαση ή καταγεγραμμένη πληροφορία αυτών.
Το 1788, ένα πλοίο του Βρετανικού Στόλου στο ταξίδι του για συλλογή τροφίμων, το λεγόμενο “Bounty”, είχε προσαράξει στην Ταϊτή και μερικοί από τους «γλεντοκόπους» ναύτες δεν δέχονταν να φύγουν. Τελικά, το πλοίο συνέχισε τη διαδρομή του προς τις Ανατολικές Ινδίες μαζί με μερικούς Πολυνήσιους, αλλά στην πορεία ο Fletcher Christian μάζεψε μερικούς δυσαρεστημένους ναύτες και έκαναν «ανταρσία» ενάντια στον αξιωματικό William Bligh και 18 ακόμα έμπιστους σε αυτόν ναύτες. Κατέλαβαν το πλοίο και έδωσαν στα 19 αυτά άτομα μία βάρκα, εγκαταλείποντάς τους καταμεσής του ωκεανού. Οι στασιαστές, γνωρίζοντας πως δεν θα έμεναν ατιμώρητοι, κατέφυγαν σε ένα έρημο νησί, το Πίτκαιρν, όπου και παρέμειναν για το υπόλοιπο της ιστορίας. Με την άφιξή τους στις 15 Ιανουαρίου του 1790 έκαψαν το πλοίο τους και οργανώθηκαν. Φυσικά, χωρίς επίβλεψη, νόμους και κανόνες ακολούθησε το χάος, με τους Πολυνήσιους που τους ακολούθησαν να εξεγείρονται και να δολοφονούν πέντε ναύτες. Ως απάντηση, οι τελευταίοι βρετανοί δολοφόνησαν όλους τους άντρες Πολυνήσιους και σύντομα ακολούθησε ο θάνατος και των υπολοίπων από φυσικά και μη αίτια. Η διαφθορά σε αυτή τη νεοσύστατη κοινότητα ήταν τόσο μεγάλη, που οι βιασμοί των γυναικών, «έθιμα» πειρατών κ.ά. είχαν τόσο μεγάλο αντίκτυπο που συνεχίζονταν στο νησί για χρόνια. Το 1800, ο μόνος άντρας που επιβίωσε ήταν ο John Adams και μαζί με τις γυναίκες και τα 19 παιδιά αποφάσισε να καθιερώσει έναν τρόπο εκπαίδευσης με θρησκευτικές αρχές. Μετά από περίπου 200 χρόνια στο κοντινό παρελθόν, το 2004, επτά άντρες, ο μισός αντρικός πληθυσμός, κατηγορήθηκαν για 96 αδικήματα, περιλαμβανομένου βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης, που, όπως φαίνεται, ήταν υπαρκτά στο νησί για όλη του την ιστορία, αλλά μόνον τώρα ήρθαν στο φως.
Το πιο ελκυστικό, όμως, δεν είναι σαφέστατα η τοποθεσία, αλλά η απόφαση της Βρετανικής Κυβέρνησης, που, με σκοπό την αποίκιση της Adamstown, έθεσε ένα νέο σχέδιο, προσφέροντας δωρεάν γη σε όποιον θελήσει να κατοικήσει στο νησί, με προϋπόθεση ότι στο έδαφος που θα του παρασχεθεί θα κτίσει σπίτι και θα παραμείνει σε αυτό ενάμιση χρόνο. Βέβαια, κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί από μόνο ένα άτομο, γιατί για να φθάσει κάποιος εκεί θα πρέπει να κάνει ένα πελώριο ταξίδι. Ο πιο γρήγορος τρόπος θα ήταν να πάει κάποιος αεροπορικώς στην Ταϊτή και από εκεί να πάρει το ferry για το νησί Mangareva και από εκεί να πάρει το επόμενο ferry για το Πίτκαιρν, το οποίο φεύγει ανά τρεις μήνες. Μετά από αυτό το ταξίδι, που μπορεί να διαρκέσει ακόμη και μήνες εάν δεν υπάρχει σωστή οργάνωση, θα θεωρείστε και επισήμως πολίτες αυτής της αποικίας.
Επιπλέον, οι νήσοι Πίτκαιρν παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον για την πανίδα και τη χλωρίδα, αφού φιλοξενούν δύο από τα πιο σπάνια είδη στον κόσμο. Τη γιγάντια χελώνα των Γκαλαπάγκος και το σπάνιο φυτό Glochidion Pitcairnense που συναντάται μόνο εκεί. Ακόμα εκεί μπορούν να βρεθούν μερικά από τα πιο σπάνια γραμματόσημα στον κόσμο και θεωρούνται θησαυρός για τους «σκληροπυρηνικούς» ταξιδιώτες. Τα νησιά θεωρούνται το πιο απομακρυσμένο μέρος στον κόσμο, όπου υπάρχει πολιτισμός και έτσι εάν κάποιος θέλει πραγματικά «να χαθεί από προσώπου γης», αυτός θα ήταν ο προορισμός.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η θρυλική ανταρσία του Μπάουντι και το νησί Πίτκερν που κατέφυγαν οι στασιαστές. Ακόμη και σήμερα είναι ένας τόπος βιασμών, αιμομιξίας και εγκληματικότητας, αν και κατοικείται μόνο από 47 ανθρώπους…, mixanitouxronou.gr, διαθέσιμο εδώ
- Νησιά Πίτκαιρν: Ένας παράδεισος στην άκρη του πουθενά [εικόνες], iefimerida.gr, διαθέσιμο εδώ
