Της Κατερίνας Κωνσταντοπούλου,
«Είμαι πεπεισμένος, ότι ο άνθρωπος, από βιολογική άποψη, είναι προορισμένος για τη δραστηριότητα, η οποία αποβλέπει σε κάποιο σκοπό και ότι η αδράνεια ή η άσκοπη εργασία (όπως το Arbeit του Άουσβιτς) προκαλεί ατροφία και θλίψη»
-Primo Levi
Η εργασία, συχνά, σήμερα, εκλαμβάνεται ως ένα είδος δουλείας, ως ένας βραχνάς στην καθημερινότητα του ανθρώπου, που περιορίζει δραστικά την ελευθερία του, επιφέροντάς του σωματικό και ψυχικό κάματο. Είναι αλήθεια, ότι η υπερεργασία, οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας, η εργασιακή εκμετάλλευση, και άλλα παρόμοια φαινόμενα, που δεν είναι σπάνια στις μέρες μας, και τα οποία ανέχονται πολλοί εργαζόμενοι στην προσπάθειά τους να βιοποριστούν, αναγκάζουν, εν τέλει, το άτομο να ζει για να δουλεύει, κι όχι να δουλεύει για να ζει. Ωστόσο, η εργασία ως δραστηριότητα και κάτω από υγιείς συνθήκες, δεν θα πρέπει να λογίζεται ως τροχοπέδη στην ελευθερία και την ευτυχία του ανθρώπου, αλλά ως μέσο προσωπικής εξέλιξης και ανάπτυξης ατομικών και κοινωνικών αρετών. Πάντα μέσα σε λελογισμένα πλαίσια, φυσικά.
Η εργασία συντείνει στην ηθικοπνευματική διάπλαση του ανθρώπου, αφού μέσω, αυτής καλλιεργούνται οι αρετές της υπευθυνότητας, της εργατικότητας, της παραγωγικότητας, ενώ ταυτόχρονα, το άτομο αποκτά εργασιακή ηθική και καταπολεμά την οκνηρία, την αναβλητικότητα και τη ραθυμία. Αισθάνεται ένα παραγωγικό μέλος της κοινωνίας, που συμβάλλει με το δικό του τρόπο στην ευημερία της κοινότητας και προσφέρει στους συνανθρώπους του. Μαθαίνει να βρίσκεται σε πνευματική ετοιμότητα, να ασκεί τον νου και την κρίση του, να αντιμετωπίζει έκτακτες δυστοκίες, παραμένοντας ψύχραιμο. Αποκτά ανεξαρτησία, τόσο οικονομική όσο και διανοητική. Υπό αυτή την έννοια, μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι η εργασία έχει χειραφετική δύναμη, αφού αυξάνει την αυτονομία του ατόμου και εξελίσσει τη σκέψη του. Επιπλέον, το άτομο μυείται στην ομαδοσυνεργατική δουλειά, κοινωνικοποιείται και μαθαίνει να είναι ευέλικτο. Αν, μάλιστα, ασκούμε ένα επάγγελμα της αρεσκείας μας, τα οφέλη είναι ανεκτίμητα, καθώς η εργασία μας συνιστά πηγή ευχαρίστησης, κι όχι μόνο βιοπορισμού. «Χωρίς δουλειά, η ζωή σαπίζει, αλλά όταν η δουλειά είναι άψυχη, η ζωή εκφυλίζεται και ξεψυχάει», έγραψε ο Αλμπέρ Καμύ.
Η εργασία, λοιπόν, ως τρόπος διοχέτευσης της δημιουργικότητας, που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο, έχει δύναμη απελευθερωτική, και όχι καταπιεστική. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι συντελείται υπό λογικές και ευμενείς συνθήκες. Για αυτό τον λόγο, ιδιαίτερα σημαντική είναι η ορθή επιλογή επαγγέλματος, ώστε να η άσκησή του να μας προκαλεί ψυχική ευφορία, κι όχι μιζέρια και δυστυχία. Ένα επάγγελμα, στο οποίο επιδιδόμαστε με ψυχή και πάθος, δεν μας εμποδίζει να ζήσουμε, αλλά αποτελεί κι αυτό μια από τις χαρές της καθημερινότητας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Κριτήρια Επιλογής Επαγγέλματος, my.aegean.gr, διαθέσιμο εδώ
