Της Ζωής Σερμπίνη,
Ο Κομφούκιος ήταν ένας διάσημος φιλόσοφος και διδάσκαλος, ο οποίος έζησε στην Κίνα μεταξύ 551 και 479 π.Χ. Την εποχή εκείνη η Κίνα βρισκόταν σε μια δύσκολη και χαοτική περίοδο. Οι φτωχοί άνθρωποι προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε αντίξοες συνθήκες και ο λαός δυσκολευόταν να υπακούσει τους ηγεμόνες. Ο Κομφούκιος εισήγαγε ένα σύστημα πεποιθήσεων για να αλλάξει την κατάσταση της χώρας του. Το σύστημα αυτό βασίστηκε στην ιδέα πως οι ηγεμόνες δεν μπορούσαν να αναγκάσουν τον λαό να υπακούει στις εντολές τους, αλλά αντίθετα θα έπρεπε να εμπνέουν πειθώ και το καλό παράδειγμα.
Το 59 π.Χ., περισσότερα από τετρακόσια χρόνια μετά τον θάνατο του, ο Κομφούκιος αναγνωρίστηκε ως «ουράνιο ον» από τον Αυτοκράτορα της δυναστείας των Χαν. Οι Αυτοκράτορες υιοθέτησαν τις ιδέες του για την καλή διακυβέρνηση και έχτισαν σχολεία προς τιμήν του. Όπως ισχύει για πολλές ιστορικές προσωπικότητες της Κίνας, έτσι και στη δική του περίπτωση δημιουργήθηκαν μύθοι γύρω από τη ζωή του. Ένας τέτοιος μύθος είναι και «Η Προφητεία του Μονόκερου». Η συγκεκριμένη ιστορία παρουσιάζει τον μονόκερo Τσι-Λιν (Chee leen), ένα ιερό πλάσμα για τους Κινέζους. Το πλάσμα αυτό δεν μοιάζει με αντίστοιχα των ευρωπαϊκών μύθων, αλλά είναι ένας συνδυασμός πολλών ζώων, όπως το ελάφι, το βόδι, ο δράκος και το άλογο.
Στη βορειοδυτική Κίνα, στην επαρχία Shandong, ζούσε κάποτε μια πολύ ευγενική γυναίκα, η Τσενγκ (Cheng). Η μεγαλύτερη επιθυμία της ήταν να αποκτήσει ένα παιδί, αλλά ο άντρας της, ένας παλιός ευγενής που είχε χάσει όλα του τα πλούτη, την επέπληττε και εμπόδιζε την εκπλήρωση της επιθυμίας της. Έτσι, η Τσενγκ αποφάσισε να επισκεφθεί έναν ναό που βρισκόταν ψηλά σε ένα βουνό, πολύ μακριά από τον τόπο της, ώστε να προσευχηθεί στις θεότητες και να τους ζητήσει βοήθεια. Όλοι θαύμασαν το θάρρος και την επιμονή της Τσενγκ να κάνει ένα τόσο μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι μόνη της. Πέρα από τη δυσκολία της ανάβασης στο βουνό, η Τσενγκ είχε να αντιμετωπίσει σημαντικούς κινδύνους, όπως τα άγρια ζώα που ζούσαν στο δάσος, αλλά και τους ληστές.
Στον δρόμο προς τον ναό και καθώς η Τσενγκ περπατούσε προσεκτικά κατά μήκος του χωματόδρομου, παρατήρησε μερικά αχνά ίχνη ζώου που έμοιαζαν με οπλές αλόγου, αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερα. Τότε έκπληκτη σκέφτηκε πως θα μπορούσαν να είναι τα ίχνη του μαγικού μονόκερου Τσι-Λιν. Από τις ιστορίες που άκουγε ως παιδί, γνώριζε πως ο μονόκερος εμφανιζόταν ως οιωνός ειρήνης. Ενώ συνέχισε να κοιτάζει και να ακολουθεί τα μυστηριώδη ίχνη στο έδαφος, ένα ζεστό αεράκι διαπέρασε το σώμα της και πράγματι ο ιερός μονόκερος εμφανίστηκε μπροστά της. Το ύψος του άγγιζε σχεδόν τα πέντε μέτρα, το δέρμα του ήταν κίτρινο με μεγάλες κόκκινες και μωβ κηλίδες, ενώ ένα σαρκώδες κέρατο ξεπρόβαλλε ανάμεσα από τα αφτιά του.
Η γυναίκα παρακολουθούσε το ιερό πλάσμα με φόβο αλλά και με δέος. Ο Τσι-Λιν πλησίασε την Τσενγκ, έσκυψε το κεφάλι του και έριξε ένα κομμάτι νεφρίτη από το στόμα του στα πόδια της. Έπειτα, με καθαρή και απαλή φωνή, ανακοίνωσε στη γυναίκα πως σύντομα θα γεννούσε έναν γιο που θα γινόταν ένας από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες της χώρας, χωρίς, ωστόσο, να έχει υπηκόους. Η προφητεία μπέρδεψε αρχικά την Τσενγκ, η οποία στη συνέχεια, κρατώντας με μεγάλη προσοχή τον νεφρίτη, έτρεξε γεμάτη ελπίδα και ενθουσιασμό να ανακοινώσει την ιερή αυτή συνάντηση στον σύζυγό της. Η Τσενγκ ήλπιζε πως η προφητεία αυτή δε θα σήμαινε μόνο τη γέννηση του παιδιού της, αλλά και τον ερχομό της ειρήνης στη χώρα της. Πράγματι, πολύ σύντομα, έναν χρόνο αργότερα, γεννήθηκε ο γιος της και τον ονόμασε Kung Qiu. Η Τσενγκ τοποθέτησε τον νεφρίτη γύρω από τον λαιμό του για να τον προστατεύει από ασθένειες και ατυχήματα.
Τρία χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού, ο πατέρας του Kung Qiu πέθανε και έτσι το αγόρι μεγάλωσε με τη μητέρα του σε συνθήκες ένδειας και φτώχειας. Ως παιδί ήταν εξαιρετικά έξυπνο και προικισμένο με πολύ καλή μνήμη. Δεν ήταν όμορφος και είχε φαρδύ μέτωπο που προεξείχε. Ο μύθος περιγράφει πως, όταν το αγόρι μεγάλωσε, έγινε πολύ ψηλό. Επιπλέον τον χαρακτήριζε η πραότητα, η φιλική του διάθεση και η σοφία του. Έτσι έγινε ένας πολύ ισχυρός ομιλητής, ικανός να προσελκύει πιστούς ακολούθους που τον αποκαλούσαν Master Kung. Οι ιδέες και οι διδασκαλίες του δίδαξαν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με αξιοπρέπεια.
Kung Qiu είναι το πραγματικό όνομα του Κομφούκιου και Master Kung ήταν το όνομα που του είχαν δώσει οι ακόλουθοί του. Ο συγκεκριμένος μύθος περιγράφει την γέννηση του Κομφούκιου, κρατώντας κάποια ελάχιστα στοιχεία από την πραγματική του ζωή. Φυσικά ο μύθος είναι καθαρά αλληγορικός και εκφράζει το δέος που ένιωθαν οι άνθρωποι απέναντι στην προσωπικότητά του. Μάλιστα, τοποθετώντας τη γέννησή του κάτω από μια τέτοια ιερή και μαγική συνθήκη, ο μύθος αυτός φανερώνει τον θαυμασμό αλλά και την ευγνωμοσύνη που ένιωθαν οι άνθρωποι για τη σοφία και τις ιδέες του, καθώς μέσα από αυτές τους χάρισε έναν κόσμο πιο ειρηνικό και ελπιδοφόρο. Ο Κομφούκιος ήταν πράγματι ένας Βασιλιάς χωρίς θρόνο, ένας ηγεμόνας χωρίς βασίλειο, τουλάχιστον με τον τρόπο που ορίζουμε συμβατικά τις έννοιες «θρόνος» και «βασίλειο».
«Ένας καλός άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει αυτούς που βρίσκονται από πάνω του, ενώ ένας κατώτερος μπορεί να επηρεάσει μόνο αυτούς που βρίσκονται κάτω από αυτόν.»
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Collier, I. D. (2001), Chinese Mythology, USA: Enslow Publishers Inc.
- Κομφούκιος (2001), Τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου, Φιλοσοφικές συνομιλίες με τους μαθητές του, Αθήνα: Ίνδικτος.
