Της Δήμητρας Κούβελα,
Η ζωγραφική μαζί με τα διάφορα ρεύματά της εκπροσωπήθηκε από διάφορους ανθρώπους, που κατέστησαν κάποια απ’ αυτά σημαντικά για τον αντικατοπτρισμό κάποιων εννοιών. Συγκεκριμένα, ο μεταϊμπρεσιονισμός και ο ιμπρεσιονισμός ήταν τα κινήματα που έδωσαν ζωντάνια σε χρώματα, στιγμές σε φυσικό περιβάλλον και αναπαράσταση του φωτός, ενώ, παράλληλα, επηρέασαν τη ζωή των βασικών εκπροσώπων τους, καθώς μέσω αυτών αποτύπωσαν τα συναισθήματά τους. Κύριοι εκπρόσωποι είναι ο Paul Gauguin, ο Paul Cézanne, ο Vincent Van Gogh, καθώς και πολλοί άλλοι με λαμπρά έργα τέχνης. Ειδικότερα, ο Paul Gauguin ήταν αυτός με την πιο χαρακτηριστική τάση για εκδήλωση των συναισθημάτων του γύρω από τη φύση, μέσω της τέχνης του.
Ο Paul Gauguin, γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1848 στο Παρίσι και πέθανε στις 8 Μαίου 1903 στη Γαλλική Πολυνησία. Αποτέλεσε έναν από τους πιο διακεκριμένους Γάλλους ζωγράφους του μετα-ιμπρεσιονισμού. Επίσης, υπήρξε γλύπτης και χαράκτης. Τα έργα του επηρέασαν πολλούς καλλιτέχνες των αρχών του 20ου αιώνα.
Ο Gauguin άρχισε να μαθαίνει για τη ζωγραφική από τη συλλογή του Arosa, στην οποία συμμετείχαν με το έργο τους οι καλλιτέχνες Camille Corot, Eugène Delacroix, Jean-François Millet και Émile Schuffenecker. Ο τελευταίος ήταν και αυτός χρηματιστής και με αυτόν ο Gauguin άρχισε να ζωγραφίζει. Το 1876 το έργο του Landscape from Viroflay έγινε δεκτό στην ετήσια επίσημη έκθεση στο Παρίσι, ενώ το διάστημα 1876-1881 δημιούργησε τη δική του προσωπική συλλογή έργων. Αφού δούλεψε σκληρά, όσον αφορά την εκμάθηση των τεχνικών σχεδίου υπό την επίβλεψη του ζωγράφου Pissarro, το 1880 συμμετείχε στην 5η έκθεση έργων ιμπρεσιονιστών, όπως και τα επόμενα δύο χρόνια.
Ο Gauguin συμμετείχε στην 8η και τελική έκθεση ιμπρεσιονισμού, το 1886, με 19 πίνακες και ένα χαρακτικό ανάγλυφο σε ξύλο, χωρίς να δημιουργήσει ιδιαίτερη αίσθηση στο κοινό. Απογοητευμένος αποφάσισε να αρχίσει να δημιουργεί κεραμικά αγγεία προς πώληση. Επίσης, το ίδιο καλοκαίρι ταξίδεψε στη βρετανική περιοχή της Γαλλίας Pont-Aven, αναζητώντας ένα λιτότερο τρόπο διαβίωσης. Τον επόμενο χρόνο έπλευσε στο γαλλικό νησί της Μαρτινίκας μαζί με τον ζωγράφο Charles, με σκοπό να ζήσει μια ζωή πιο κοντά στη φύση. Τα έργα που δημιούργησε εκεί, όπως το έργο Tropical Vegetation και By the Sea, υποδηλώνουν την απομάκρυνσή του από τον ιμπρεσιονισμό. Το 1887 επέστρεψε στη Γαλλία, έχοντας πλέον τα έργα του αποκτήσει μια πιο εξωτική προσέγγιση.
Το 1888 ο Gauguin ταξιδεύει στην Αρλ της νότιας Γαλλίας, για να μείνει με τον Vincent van Gogh. Ωστόσο, σύντομα οι δύο καλλιτέχνες ήρθαν επανειλημμένα σε διαφωνία σχετικά με την τέχνη. Το διάστημα αυτό τα έργα και των δύο καλλιτεχνών θεωρούνται ότι βρίσκονται στη σφαίρα του μετα-ιμπρεσιονισμού. Η σχέση των δύο καλλιτεχνών με το πέρας του χρόνου οξύνθηκε, με αποτέλεσμα ο Gauguin να μετακομίσει στο Παρίσι για δύο μήνες. Άρχισε να επικεντρώνεται στα αρχαία μνημεία μεσαιωνικής εποχής, από τα οποία και επηρεάστηκε την περίοδο αυτή, γεγονός που αποτυπώθηκε και σε έργα του, όπως για παράδειγμα στον πίνακα The Yellow Christ. Γενικότερα, γίνεται φανερό μέσω των έργων του ότι αποδοκίμαζε τον δυτικό πολιτισμό. Για παράδειγμα, στο ανάγλυφο από ξύλο έργο Be in Love and You Will Be Happy απεικονίζεται μια μορφή που προσπαθεί να κρύψει το σώμα της. Η μορφή αυτή αντιπροσωπεύει το Παρίσι της εποχής του, το οποίο χαρακτηρίζει ως «σάπια Βαβυλώνα».
Καταλήγοντας, καταλαβαίνουμε ότι το ρεύμα του μετα-ιμπρεσιονισμού επηρέασε πολύ τις απόψεις των ίδιων των ζωγράφων για τη ζωή, για τον δυτικό πολιτισμό, φέρνοντάς τους ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά στη φύση, αλλά και στην αποτύπωση αυτής με ακόμα μεγαλύτερο ρομαντισμό.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Paul Gauguin, britannica.com, διαθέσιμο εδώ
- Μετα…ιμπρεσιονισμός και Νεο…ιμπρεσιονισμός, impresionismos.wordpress.com, διαθέσιμο εδώ
