Της Κατερίνας Σφυράκη,
Η ανάγκη για αναστοχασμό αποτελεί μία εκ των βασικότερων αναγκών στην καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Όλη η διερώτηση για την ανθρώπινη φύση και ύπαρξη, οι διηνεκείς περιγραφές καταστάσεων και προσώπων με σκοπό να καταλάβουμε μόνοι μας το «γιατί» κάτι συμβαίνει αλλά και το «πώς» αυτό προκύπτει συναντάται σε μία νέα εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα, αυτή του Βρασίδα Φιλιππάκου με την ποιητική συλλογή Ημερολόγιο ενός ακυβέρνητου ανθρώπου.
Ο Βρασίδας Φιλιππάκος είναι αγιογράφος, μελετητής γραφών, ζωγράφος και ποιητής. Με την ιδιαίτερη αυτή ποιητική του ιδιότητα μας ταξιδεύει σε μια ελεγεία λακωνική, μα ταυτόχρονα μεστή. Πρόκειται για μια συλλογή την οποία συνθέτει ο Φιλιππάκος, επιμελείται ο Βασίλης Χατζηιακώβου και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παρουσία. Δεν περιστρέφεται γύρω από μία μόνο ενιαία θεματική, αλλά γύρω από έναν κύριο θεματικό άξονα που διέπει όλα τα κεφάλαιά της, κεφάλαια που δεν εκφράζουν απλά τα περιεχόμενα της συλλογής, αλλά πρόκειται για κεντρικά θέματα που συνδέονται με την ανθρώπινη ύπαρξη και τη συναισθηματική υπόσταση κάθε ατόμου.
Οι περιγραφές από σκηνές μιας καθημερινής και τελείως ρεαλιστικής πραγματικότητας εφιστούν την προσοχή του αναγνώστη, καθώς εντός τους ενυπάρχει το σημείο της ταύτισης. Πρόκειται για απλές καθημερινές εικόνες, οι οποίες συνοδεύονται σχεδόν κάθε φορά από ενδόμυχες σκέψεις και συναισθήματα που υποκινούν μια φαινομενικά απλή πράξη, η οποία στην πραγματικότητα μπορεί να εκφράζει τη θλίψη ή τον έρωτα πριν καν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε την ανάγνωση του στίχου. Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται, όπως προαναφέραμε, σε λόγιο ύφος ή εξεζητημένο λεξιλόγιο, αλλά σε στίχους αρμονικά δοσμένους και «δεμένους» μεταξύ τους, που καταφέρνουν να αποδώσουν αριστοτεχνικά την ψυχοσύνθεση του ποιητή.
Με τη λιτή και συνοπτική γραφή του, την πρωτοπρόσωπη αφήγηση και την απουσία ομοιοκαταληξίας επιτυγχάνει να κρατά αμείωτη την ενδιαφέρουσα ροή του λόγου του και να μην αποσπά την προσοχή του αναγνώστη από τα όσα γράφει εξαιτίας του τρόπου γραφής. Περιγράφει την αντιπαλότητα μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου και τον σκληρό ανάμεσά τους πόλεμο εντός του οποίου δεν υπάρχει ένας μόνος νικητής, αλλά αλλεπάλληλες μάχες με διαφορετικό κάθε φορά ψυχικό τρόπαιο.
Φέρνει τον αναγνώστη κοντά στις πιο μύχιες σκέψεις του, καθώς πραγματεύεται ζητήματα όπως ο έρωτας, ο θάνατος, η ψυχική υγεία και η προσωπικότητα με τρόπο ιδιόμορφο και ψυχεδελικό. Ο αναγνώστης καθίσταται μέτοχος και κοινωνός μιας ζωής που κάπως τον αφορά κι ας μην είναι η δική του· εντοπίζει σε αυτήν συνεχώς τα κομμάτια και τις σκέψεις του. Ο Φιλιππάκος σημειώνει, έτσι, τη μεγαλύτερη για έναν ποιητή επιτυχία: Να δημιουργήσει το αίσθημα της ταύτισης στους αναγνώστες του.
