Της Μαρίας Μπότη,
Σε ρυθμούς εξετάσεων βρίσκονται μαθητές, καθηγητές και γονείς, καθώς οι Πανελλαδικές εξετάσεις 2023 βρίσκονται σε εξέλιξη. Την αυλαία των εξετάσεων για τα ΓΕΛ άνοιξε το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, στο οποίο οι εξεταζόμενοι κλήθηκαν στο τελευταίο μέρος (Θέμα Δ) να αναπτύξουν ένα θέμα, πιο επίκαιρο από ποτέ.
Τα δικαιώματα των γυναικών, η βία κατά του «αδύναμου» φύλου και ο φεμινισμός, ήταν οι βασικοί πυλώνες των θεμάτων που δόθηκαν.
Οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν μία ομιλία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην οποία να αναφέρονται φαινόμενα παραβίασης των δικαιωμάτων της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο, καθώς επίσης και τρόποι με τους οποίους η νέα γενιά μπορεί να συμβάλει έμπρακτα στην επίτευξη της ισότητας των φύλων.
Από τους υποψηφίους ζητήθηκε να υποστηρίξουν τεκμηριωμένα την άποψή τους, αξιοποιώντας τρία κείμενα αναφοράς:
- Το πρώτο κείμενο με τίτλο «Ημέρα καταδίκης της βίας εναντίον των γυναικών» είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Σταύρου Τσακυράκη «Δικαιοσύνη: η ουσία της πολιτικής», εκδ. Μεταίχμιο, 2019, σ. 202.
- Το δεύτερο κείμενο έχει τίτλο «Φεμινισμός και Νεοφεμινισμός» και πρόκειται για πρόσφατο άρθρο της Μαρίλιας Παπαθανασίου.
- Το τρίτο κείμενο, με τίτλο «Μια φοβερή παρηγοριά», αποτελεί απόσπασμα διηγήματος του βιβλίου του Χρήστου Οικονόμου «Οι κόρες του Ηφαιστείου», εκδ. Πόλις, 2017, σσ. 163-164.
Το σύνολο των θεμάτων αποτυπώνει ένα σύγχρονο πρόβλημα, αυτό των ανισοτήτων, των έμφυλων στερεοτύπων, αλλά και της βίας κατά των γυναικών. Τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε όλοι αντιμέτωποι με ακραία φαινόμενα βίας κατά των γυναικών –και όχι μόνο–, επικίνδυνες συμπεριφορές και αρρωστημένες πράξεις, που συχνά καταλήγουν να αυξάνουν τον αριθμό των γυναικοκτονιών στη χώρα μας.
Ο θυμός που έχουμε όλοι μέσα μας για τους θύτες μπόρεσε να βρει –ίσως για πρώτη φορά τόσο μαζικά– ένα πρόσφορο έδαφος για να εκφραστούν όλες αυτές που απόψεις που –προφανώς– στηρίζουν το θύμα και καταδικάζουν τον θύτη. Όσο δύσκολο και αν ήταν να συγκρατήσουν τον «χείμαρρο» σκέψεων που ξεδιπλωνόταν στο μυαλό τους, οι υποψήφιοι έπρεπε να τις βάλουν σε μία σειρά και να παραθέσουν ουσιαστικές λύσεις στο πρόβλημα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είχε να διαβάσει κανείς την άποψη των μαθητών πάνω σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα, εάν αναλογιστεί κανείς ότι είναι το «μέλλον» της κοινωνίας. Είναι όσοι θα συνδράμουν στην εξάλειψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και θα οικοδομήσουν μία ισχυρή άποψη που θα στηρίζεται στην ισότητα των δύο φύλων, και στην πάταξη κάθε είδους εμποδίου που την επηρεάζει.
Ίσως, εάν διαβάζαμε ένα δείγμα γραπτών να βρίσκαμε τις ουσιαστικές λύσεις, τις πραγματικές απόψεις και τα αληθινά συναισθήματα.
Ίσως να καταλαβαίναμε ότι τα –περισσότερα– παιδιά έχουν μεγαλώσει σε ένα κόσμο γεμάτο βία, μίσος και ανισότητες.
Ίσως να βρίσκαμε κατάλληλες τις προτάσεις για επίτευξη της ισότητας των φύλων.
Και το πιο σημαντικό: Ίσως να καταλαβαίναμε ότι ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, έρχεται να «αγγίξει» μία τόσο τρυφερή ηλικία για να διδάξει την αποδοχή, την ισότητα, την προστασία και την αγάπη.
Γιατί όσο και να προσπαθούν κάποιοι να «σωπάσουν» τις φωνές, εκείνες αγωνίζονται για να ακούγονται όλο και πιο δυνατά…
