Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Ακούω φωνές, αυτός είναι ο νέος τίτλος του βιβλίου της Λουκίας Δέρβη, που κυκλοφόρησε, φέτος τον Απρίλιο, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και παρέχεται στους αναγνώστες και ψηφιακά, μέσω e-book. Πρόκειται για μια συλλογή είκοσι μικρών διηγημάτων, που μέσα από την πένα της συγγραφέως παίρνουν τη δική τους φωνή, εκφράζουν τις δικές τους σκέψεις και ανησυχίες. Είναι άνθρωποι του σήμερα, αλλά και του χθες, απλοί, καθημερινοί με τις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες. Δεν έχει σημασία εάν είναι αληθινές ή αποκύημα της δημιουργικής φαντασίας της, αφού είναι γραμμένες με τέτοιο ρεαλιστικό τρόπο, που δεν σου αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες.
Η γεννημένη στην Αθήνα, Λουκία Δέρβη, έχει στο ενεργητικό της ένα αξιόλογο συγγραφικό έργο, που αποτελείται από μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων και μια νουβέλα (για την οποία ήταν και υποψήφια για το βραβείο νουβέλας-διηγήματος από το λογοτεχνικό περιοδικό Διαβάζω). Πολλά από τα διηγήματά της έχουν γνωρίσει αναγνώριση στο εξωτερικό, καθώς έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, σουηδικά, πολωνικά και ρουμανικά.
Στο εν λόγω πόνημα, λοιπόν, συναντάμε, μεταξύ άλλων, διηγήσεις που καταπιάνονται με κοινωνικά θέματα, ταμπού πολλές φορές, όπως αυτή του «Παναγιώτη Όπωςνομίζεις», ενός πρώην χρήστη ουσιών, που κατάφερε να απεξαρτηθεί και τα τελευταία «πέντε χρόνια, έξι μήνες και δέκα μέρες» είναι «καθαρός». Έτσι, ο Παναγιώτης αποκτά φωνή και μας περιγράφει τον τρόπο ζωής του ενόσω ήταν χρήστης, την αντιμετώπιση της οικογένειάς του, αλλά και τη ζωή του μετά από την «απελευθέρωσή» του, τη δουλειά που βρήκε και την απόφασή του να τελειώσει το σχολείο.
Μια ακόμα αφήγηση, που έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά μαζί με στοιχεία επικαιρότητας, αφορά το ταξίδι της Μελίνας στις Βρυξέλλες, σε μια περίοδο που η πόλη είχε συγκλονιστεί από τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Εκεί, όμως, θα έχει και μια απρόσμενη συνάντηση με έναν Κόμη, που είχε «ένα μεγάλο κόκκινο λειρί, εντυπωσιακό ξανθό λαιμό και πλάτη και μια κατάμαυρη μακριά ουρά με ασημένιες ανταύγειες». Ναι, πρόκειται για έναν κόκορα στην καρδιά του Βελγίου, προσφέροντας, έτσι, στο κείμενο μια ανάλαφρη και ευχάριστη νότα.
Από τις θεματικές δεν θα μπορούσε να λείπει και η αγάπη, μέσα από διάφορες καταστάσεις. Από τη μια, ο αμέτρητος έρωτας της πρωταγωνίστριας για τον «Λύκο», που προσπαθεί με τη στάση της να τον κάνει «Αρνί» και να είναι μαζί. Από την άλλη, είναι η Βασιλική που ψάχνει τον έναν άντρα, με τον οποίο θα αποκτήσει πολλά παιδιά. Θα είναι μια τυχαία γνωριμία της με τον Χάρη –ο οποίος αποδείχθηκε κοινός γνωστός– την ώρα που θα πηγαίνει στον γάμο της καλύτερης φίλης της ο μεγάλος έρωτας ή θα προέλθει από έναν άγνωστο άντρα;
Παρόμοια απορία γεννάται και με τον Πέτρο, ο οποίος θα βρίσκεται στη Σέριφο καθημερινά μπροστά σε μια «στρουμπουλή, ξανθιά, που έπαιζε την ατίθαση μπούκλα που έκρυβε μια μικρή μεριά από τα μαύρα γυαλιά της». Θα κάνει την κίνηση να της μιλήσει και να γνωριστούν ή θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η συγγραφέας αφήνει σκόπιμα ανοιχτό το τέλος των ιστοριών αυτών, για να δώσει στους αναγνώστες την ευκαιρία να πλάσουν μόνοι τους την κατάληξη που θέλουν.
Αυτές κι άλλες φωνές ξεπροβάλλουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, με τον ρέοντα τρόπο γραφής του να σε παρασύρει διαβάζοντάς το. Είναι το δίχως άλλο ο καλύτερος σύντροφος για τις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις που πλησιάζουν.
