Της Κωνσταντίνας Λέφα,
Είναι πλέον γεγονός και αποτελεί μια ξάστερη αλήθεια ότι η παιδεία και η νοοτροπία των Ελλήνων σχετικά με τη συναναστροφή τους με τα ζώα δεν είναι ανάλογη εκείνης που τους αρμόζει αλλά και δεν αντιστοιχεί στα παγκόσμια δεδομένα, αν λάβουμε υπόψιν τη φροντίδα και τον σεβασμό που επιδεικνύεται από άλλους συνανθρώπους μας στον κόσμο. Απόδειξη δε αυτού είναι τα χιλιάδες αδέσποτα που τριγυρνούν στους δρόμους τόσο των επαρχιών όσο και των μεγαλουπόλεων και παραμένουν παραμελημένα, για να μην θίξουμε τους κινδύνους που εγκυμονούν για τη δημόσια υγεία.
Θα σταθώ σε ένα πρόσφατο σχετικά περιστατικό, που αφορά την ανεύρεση πτωμάτων αλόγων σε μια βραχώδη και δυσπρόσιτη περιοχή της δυτικής Πάρνηθας που έχει χαρακτηριστεί ως «χωματερή ψυχών», καθώς πέρυσι είχε ξαναβρεθεί κι άλλο νεκρό άλογο εκεί, σύμφωνα με κάποιους εθελοντές που σιτίζουν ζώα της περιοχής. «Από την εμπειρία μου πιθανολογώ ότι κυνηγήθηκαν και οδηγήθηκαν σκοπίμως στον γκρεμό – και στον θάνατο. Κάποιος τα είχε στην κατοχή του δεν τα ήθελε πια; Κάποιος ενοχλούνταν επειδή κυκλοφορούσαν ελεύθερα στην περιοχή; Μήπως πυροβολήθηκαν; Δηλητηριάστηκαν;», αναφέρει η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών «Ιππόθεσις». Από τις φωτογραφίες που κάνουν τον κύκλο του διαδικτύου, τα ζώα φαίνονται καλοφροντισμένα ενώ παράλληλα, να σημειωθεί πως η αστυνομία και το δασαρχείο, δεν κινητοποιήθηκαν εγκαίρως.
Τα ιπποειδή, δηλαδή τα άλογα, τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια, τα προηγούμενα χρόνια έπαιζαν τον ρόλο του μεταφορέα στις γεωργικές εργασίες των ανθρώπων που τα κατείχαν, φτάνοντας πολύ πίσω στα χρόνια των πολέμων, που τα καταχράζονταν ως αναβάτες. Παρά το γεγονός πως η νομοθεσία σχετικά με την προστασία των ιπποειδών στην χώρα μας είναι το λιγότερο ελλιπής, καθώς δεν έχει διασαφηνιστεί ολοκληρωμένος Κώδικας Ορθής Πρακτικής που να εξηγεί τη φύση των ζώων αυτών, να περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσής τους και ποιες είναι οι υποχρεώσεις των ιδιοκτητών τους, αλλά ούτε και ψηφιακή πλατφόρμα καταγραφής τους. Είναι θέμα συνείδησης, παιδείας αλλά και νοοτροπίας η εγκατάλειψη ενός ζώου, ειδικότερα όταν με αυτό υπάρχει καθημερινή τριβή.
Αναμφίβολα, το κόστος φροντίδας και συντήρησης ενός τέτοιου ζώου είναι για «ικανές» τσέπες αλλά, οι φορείς που μπορούν να το αναλάβουν είναι εξίσου πολλοί. Ήδη, στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλές ΜΚΟ και σύλλογοι προστασίας τέτοιων ζώων που καταβάλουν τεράστιο έργο για να σωθούν. Είναι προτιμότερο να αφήνουμε στα χέρια κάποιου άλλου ένα ζώο το οποίο δεν είμαστε ικανοί να φροντίσουμε, μη ξεχνώντας ότι και τα ίδια τα ζώα πρέπει να διαβιούν αξιοπρεπώς. Ένας «άγραφος» κανόνας που οφείλουν όλοι να τηρούν φροντίζοντας ζώα, είναι να τους παρέχουν τις «5 ελευθερίες τους», απαλλάσσοντας τα από την πείνα και την δίψα, την κακουχία, τον πόνο και την ασθένεια, τον φόβο και το στρες και δίνοντας του την δυνατότητα έκφρασης μιας φυσιολογικής συμπεριφοράς χωρίς να διακατέχονται από στρες. Βέβαια, είναι και θέμα έλλειψης ενσυναίσθησης το να αφήσεις ένα ζώο αβοήθητο ή να το σέρνεις δεμένο από επίπονα σημεία, σαν αυτό να μην έχει την αίσθηση του πόνου και της ταλαιπωρίας.
Βρισκόμενοι στο κατώφλι του 21ου αιώνα, είναι αδιανόητο το πόσο απροστάτευτα είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα, όταν ακόμα στα ελληνικά νησιά αυτά εγκαταλείπονται στο έλεος του πουθενά. Πριν από λίγες μέρες ένα παστουρωμένο άλογο —με τα πόδια του δεμένα μεταξύ τους— κρεμόταν σε πλαγιά στην Τζια λόγω εξάντλησης. Με τον ίδιο τρόπο, δυστυχώς, απεβίωσε και μία γαϊδουρίτσα στο Κορωπί. Η πολιτεία κωλυσιεργεί στην κινητοποίηση, τα ζώα παραμένουν χωρίς βοήθεια και οι κακοποιητές, ακόμη ατιμώρητοι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ζώα ενός κατώτερου Θεού, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η Ελληνική Νομοθεσία για τα ιπποειδή, hellenicdonkeycenter.gr, διαθέσιμο εδώ
- Φρίκη με δύο νεκρά άλογα στην Πάρνηθα – Γιατί είναι λίγες οι πιθανότητες να βρεθεί ο ιδιοκτήτης τους, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
