Του Δημήτρη Σπυριδάκη,
Με τις Εκλογές της 21ης Μαΐου να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, το πολιτικό σκηνικό φαίνεται σε μεγάλο βαθμό να έχει διαμορφωθεί. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ. βρίσκεται πρώτη, με τον αντιπολιτευόμενο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να έρχεται δεύτερος με διαφορά αρκετών μονάδων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση του σεναρίου μίας «προοδευτικής διακυβέρνησης», καθιστούν απίθανο το σενάριο σχηματισμού Κυβέρνησης μετά τις Εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, δείχνοντας τον δρόμο για διεξαγωγή δεύτερων εκλογών με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεται, όσον αφορά τα μικρότερα κόμματα και ποια από αυτά θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν ποσοστό τουλάχιστον 3%, για να εξασφαλίσουν την κοινοβουλευτική τους παρουσία στην επόμενη Βουλή.
Ο αριθμός των κομμάτων που θα συγκεντρώσουν το πολυπόθητο 3% και θα εισέλθουν στην επόμενη Βουλή επηρεάζει άμεσα και τα δύο μεγάλα κόμματα, καθώς όσο περισσότερα κόμματα μείνουν εκτός Βουλής στις δεύτερες εκλογές, τόσο θα κατεβαίνει το ποσοστό για αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Ταυτόχρονα, τα μικρότερα κόμματα «ροκανίζουν» ποσοστά «των μεγάλων» του πολιτικού μας συστήματος, καθώς αποσπούν ψηφοφόρους που ειδάλλως θα τους στήριζαν. Τα κόμματα που βρίσκονται στο μεταίχμιο του 3% στοχεύουν στη συγκέντρωση ενός όσο δυνατόν υψηλότερου ποσοστού στις εκλογές της Κυριακής και, σε περίπτωση δεύτερων εκλογών, επιδιώκουν τη συσπείρωση των ψηφοφόρων τους, προκειμένου να μπουν στον «χάρτη» των κομμάτων που έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Ξεκινώντας την ανάλυση, έχοντας ως σημείο αναφοράς τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, τόσο το Μέ.Ρ.Α.25 όσο και η Ελληνική Λύση συγκεντρώνουν ποσοστά ελαφρώς πάνω του 3%, καθιστώντας κάθε άλλο από σίγουρη την παρουσία τους στην επόμενη Βουλή. Ειδικότερα, στην περίπτωση δεύτερων εκλογών θα πιεστούν από τις «συμπληγάδες πέτρες» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της Ν.Δ., καθιστώντας δύσκολο έργο τη διατήρηση της συσπείρωσης των ψηφοφόρων τους. Επομένως, δεν είναι απίθανο η επόμενη Βουλή που θα σχηματιστεί να μην είναι εξακομματική, αλλά να περιλαμβάνει λιγότερα κόμματα, διευκολύνοντας κατά τον τρόπο αυτό τον στόχο του Πρωθυπουργού, για σχηματισμό αυτοδύναμης Κυβέρνησης.
Ακόμα, υπάρχουν αρκετά κόμματα από όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής που –πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις– προσεγγίζουν το όριο του 3% και διεκδικούν την εκπροσώπησή τους στην επόμενη Βουλή για πρώτη φορά. Ξεκινώντας, ποσοστό γύρω στο 1-2% φαίνεται να συγκεντρώνει η Εθνική Δημιουργία του Θάνου Τζήμερου και του Φαήλου Κρανιδιώτη. Πρόκειται για ένα συντηρητικό και, εν μέρει, κλασικό-φιλελεύθερο (από οικονομικής πλευράς) συνασπισμό, που βρίσκεται στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, ενώ πυρήνας των ψηφοφόρων του φαίνεται να αποτελούν δεξιοί ψηφοφόροι, που σε μεγάλο βαθμό είναι δυσαρεστημένοι από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, την ψήφο των Ελλήνων ψηφοφόρων διεκδικεί και το κόμμα ΕΑΝ με Πρόεδρο τον Αναστάσιο Κανελλόπουλο, τέως Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Πρόκειται για ένα κόμμα που από πολλούς θεωρείται η πρώην βιτρίνα του καταδικασμένου Ηλία Κασιδιάρη. Στις δημοσκοπήσεις συγκεντρώνει ποσοστό, επίσης, γύρω στο 1%, με την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του να προέρχεται από υποστηρικτές του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη «Έλληνες».
Στο «καρέ» των κομμάτων της «δεξιάς πολυκατοικίας», που προσεγγίζουν την είσοδό τους στην επόμενη Βουλή, είναι και το κόμμα ΝΙΚΗ του δασκάλου και θεολόγου Δημήτρη Νάτσιου. Το συγκεκριμένο κόμμα χαρακτηρίζεται ως «πατριωτικό» και «χριστιανικό» και ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται για δεκανίκι της Ν.Δ. Η άνοδός του προκαλεί το ενδιαφέρον των δημοσκόπων, ενώ φαίνεται να δρα ανταγωνιστικά με την Ελληνική Λύση, αποκόπτοντάς της ψηφοφόρους.
Τέλος, η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου φαίνεται να συγκεντρώνει ποσοστό γύρω στη μια μονάδα. Δεν πρόκειται για ένα νέο κόμμα, καθώς είχε συμμετάσχει και στις Εθνικές Εκλογές του 2019, λαμβάνοντας τότε ποσοστό γύρω στο 1,5% και, συνεπώς, δεν κατάφερε να λάβει έδρες στη Βουλή που σχηματίστηκε. Οι θέσεις του κόμματος είναι ευρωσκεπτικιστικές με ξεκάθαρο αριστερό προοδευτικό πρόσημο.
Σε ορισμένες δημοσκοπήσεις, επίσης, ο πολιτικός σχηματισμός ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συγκεντρώνει ένα ποσοστό κοντά στη μονάδα, προσελκύοντας, κατά κύριο λόγο, ψηφοφόρους της άκρα-αριστεράς.
Κλείνοντας, το πιθανότερο σενάριο, με τα υπάρχοντα δεδομένα, είναι πως έχουμε μπροστά μας δύο εκλογικές αναμετρήσεις με δυο διαφορετικά εκλογικά συστήματα. Σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός των κομμάτων που θα περάσουν το «κατώφλι» του 3% αποτελεί έναν παράγοντα που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις, καθώς θα κρίνει τις προϋποθέσεις για την επίτευξης της αυτοδυναμίας που αναζητά η Ν.Δ. Μένει να δούμε το επόμενο διάστημα, αν θα υπάρξουν εκπλήξεις και «μικρά» κόμματα κερδίσουν τη μάχη της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Εκλογές: Ο πόλεμος των μικρών και οι φόβοι των μεγάλων, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
