Της Ελένης Σολδάτου,
Για τις ανάγκες του άρθρου, μεταφερόμαστε στα Ζαγοροχώρια, στην ομοσπονδία 46 χωριών, στο νομό Ιωαννίνων που πήραν το όνομα τους Ζαγόρι από τη Σλαβική πρόθεση “Za” ,που σημαίνει «πίσω» και το ουσιαστικό “gora”, που σημαίνει «βουνό». Στην αρχαιότητα, εικάζεται ότι η περιοχή ονομάζονταν Παροραία, και οι κάτοικοί της Παροραίοι, δηλαδή, αυτοί που ζουν πίσω από τα όρη.
Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδας, αυτή της Πίνδου γνωστή για το εντυπωσιακό ορεινό ανάγλυφο του εδάφους της αλλά και για το βιότοπο σπάνιων ειδών στον ελλαδικό και Ευρωπαϊκό χώρο, όπως η καφέ αρκούδα, ο λύκος και η βίδρα. Περίπου 40 χιλιόμετρα μετά από το φαράγγι του Βίκου, διακρίνεται το ορεινό χωριό της Ηπείρου το Μονοδένδρι, όπου το 1750 ιδρύθηκε εκεί το πρώτο σχολαρχείο, όπου μεταξύ άλλων δίδαξαν εκεί οι λόγιοι Αναστάσιος Σακελλάριος, Διονύσιος Παπαρρούσης, Νεόφυτος Δόττος, Μιχαήλ Τουρτούρης και πολλοί άλλοι. Ύστερα, είναι τα χωριό Οξυά που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Ιωαννίνων. Σε αυτό το χωριό τα σημαντικότερα θέλγητρα είναι η εκκλησία του Αγ. Νικόλαου που χρονολογείται στο 1857μ.Χ με το μικρό καμπαναριό και τα λιθανάγλυφα του , και το πέτρινο δάσος!
Το πέτρινο δάσος είναι, αδιαφιλονίκητα , ένα από τα «θαύματα της φύσης» ή όπως το αποκαλούν οι επιστήμονες «γεωλογικό θαύμα», το οποίο προσδίδει μια αξιοθαύμαστη εικόνα, η οποία μένει για πάντα στο μυαλό των ανθρώπων που το επισκέφτηκαν. Είναι πράγματι, σαν ένα δάσος από πέτρες το οποίο έχει δημιουργηθεί από δομές από λεπτοπλακώδεις ασβεστόλιθους, ως αποτέλεσμα της πολυετούς διάβρωσης και αποσάθρωσης των πλακών. Το αλπικό περιβάλλον, αποτελείται, κυρίως, από δρύες και σφένδαμους. Εντυπωσιακό είναι επίσης, ότι οι ασβεστόλιθοι ξεπερνούν τα 5 και κάποιοι από αυτούς τα 10 μέτρα, προσφέροντας ένα εντυπωσιακό και επιβλητικό αποτέλεσμα! Το πέτρινο δάσος, καθώς και άλλα μέρη της περιοχής, αποτελούν σημαντικό γεώτοπο και είναι επιπλέον, πολύ αναπτυγμένα τουριστικά, ενώ είναι από τα παράξενα θέλγητρα της Ελλάδας που αξίζει να επισκεφθείτε.
Κάποια, επίσης, ακόμα «θαύματα της φύσης» που δεν πρέπει να χάσει κανείς, όταν επισκεφθεί τα Ζαγοροχώρια, είναι οι Κολυμπήθρες που βρίσκονται ανάμεσα από το μικρό και το μεγάλο Πάπιγκο, που αποτελεί πόλος έλξης κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων, με τη μαγευτική του θέα, τις πέτρινες πλαγιές της Τύμφης με τη μαγευτική Δρακόλιμνη και της Αστράκας. Αξιοθαύμαστη είναι, επίσης, η γέφυρα του Κοκκόρου, ένα πέτρινο τοξωτό γεφύρι το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Κουκούλι, Δίλοφο και Κήποι, στο Κεντρικό Ζαγόρι. Κτίστηκε το 1750 με χορηγία του Νούτσου Καραμισίνη από το Βραδέτο. Η γέφυρα ανακαινίστηκε από την Ένωση Ζαγορισίων το 1960 και χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο το 1964. Το 1977, η γέφυρα υπέστη ζημιές από αγνώστους όταν ακούστηκε ο θρύλος ότι σε αυτήν κρύβεται θησαυρός, αλλά στη συνέχεια αποκαταστάθηκε. Κοντά στη γέφυρα, βρίσκεται η λεγόμενη «σπηλιά του Νταβέλη», επειδή σε αυτή κατέφυγε ο Γιώργος Νταβέλης το 1881, όταν τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Πέτρινο Δάσος: Η ζωγραφιά της φύσης στα Ζαγοροχώρια, maxmag.gr, διαθέσιμο εδώ
- Το συγκλονιστικό Πέτρινο Δάσος της Ελλάδας από ψηλά, exploringgreece.tv, διαθέσιμο εδώ
- ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ: 10 πράγματα που πρέπει να δεις και να κάνεις, happytraveller.gr, διαθέσιμο εδώ
