Του Γιάννη Τζούφα,
Ο Pirandello, διάσημος θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος, γεννήθηκε το 1867 και πέθανε το 1936 στη Σικελία στην πόλη Girgenti. Από νωρίς θαύμασε τόσο τη σικελιανή παράδοση και διάλεκτο, όσο και τον βορειοευρωπαϊκό τρόπο σκέψης, τον οποίο υιοθέτησε με τις σπουδές του. Προς το τέλος της ζωής του, ταυτίστηκε με τον δικτάτορα Mussolini λόγω των χαρακτηρισμών του προς την κυβέρνησή του, ενώ ο Mussolini άδραξε την ευκαρία και καπηλεύτηκε το Νόμπελ του Pirandello το 1934 για προσωπικό και πολιτικό συμφέρον, αποπροσανατολίζοντας έτσι τα πλήθη απ’ τη φασιστική του πολιτική. Ο ίδιος ζήτησε μια λιτή κηδεία, ενώ ο δικτάτορας προς τιμή του μεγάλου συγγραφέα ζήτησε να γίνει «μεγάλη φασιστική κηδεία».
Ο Pirandello απασχολούσε τον Τύπο και τους ανθρώπους του θεάτρου κυρίως με τον πλουραλιστικό του λόγο και την οξυδέρκεια της σικελιανής διαλέκτου και του ιδιαίτερου χιούμορ του. Θεατρικά έργα που είναι συνώνυμα με το όνομα του Pirandello είναι τα Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, Απόψε αυτοσχεδιάζουμε και Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Ειδικότερα, στο τελευταίο συζητήθηκε έντονα το τελευταίο αμφιλεγόμενο μέρος της παράστασης. Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Guardian, στο τέλος της συγκεκριμένης παράστασης όλοι οι θεατές είχαν σηκωθεί να ζητωκραυγάσουν τον συγγραφέα που είχε βγει στην σκηνή, ωστόσο ένας οξύθυμος άντρας πέταξε μια καρέκλα κατά πάνω του. Με περίσσιο θάρρος ο Pirandello, αφού απέφυγε την καρέκλα, την πήρε απ’ το πάτωμα και έκατσε λέγοντας ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή, διότι ήταν κουρασμένος. Η αβεβαιότητα είχε ριζωθεί μέσα του και ορμώμενος από τέτοιες στιγμές επιβεβαίωνε τις διάφορες επιρροές και καταστάσεις της ζωής του.
Αναφορικά, είχε παντρευτεί από συνοικέσιο την κόρη ενός ιδιοκτήτη ορυχείου και αυτό έκανε τη ζωή του ξεκούραστη και την γραφή του απλό χόμπι για να απασχολεί το μυαλό του με την πολυτέλεια που υπήρχε. Η χρεοκοπία του ορυχείου σε συνδυασμό με την αρρώστια της γυναίκας του, τον οδήγησε στη γραφή έργων για τα προς το ζην. Mετά την απώλεια ταυτότητας της γυναίκας του με την αρρώστια και την παράφρονα ζήλεια του (η αρχή της αβεβαιότητας), άρχισε να την ερωτεύεται. Ήταν γνωστό βέβαια ότι ο Pirandello δεν ήταν πιστός, παρόλο που ήταν για ώρες κλεισμένος με τη γυναίκα του στο σπίτι τους μελετώντας έτσι την ψυχοσύνθεση της υγείας της.
Τέλος, στα θεατρικά του έργα, πέραν των άλλων, διαφαίνεται και η αβεβαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Στηλιτεύει αδιάκοπα τη διαδικασία με την οποία, εν τέλει, ερχόμαστε σε επαφή με την αλήθεια, και το πόσο δύσκολο είναι αυτό το ταξίδι, διότι αναφορικά με το έργο του αλλάζουμε ως άνθρωποι και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να φτάσουμε επιτέλους στην αλήθεια, στη δική μας αλήθεια.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η μικρή Οδύσσεια του Λουίτζι Πιραντέλο, epohi.gr, διαθέσιμο εδώ
- Λουίτζι Πιραντέλο: Η άγνωστη πλευρά ενός μεγάλου θεατρανθρώπου, monopoli.gr, διαθέσιμο εδώ
- Ο διπρόσωπος Λουίτζι Πιραντέλο, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
