Της Μαρίλιας Μπλέτσα,
Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., σημειώθηκε η έκρηξη του Βεζούβιου, εξαφανίζοντας κυριολεκτικά από τον χάρτη μια ολόκληρη πόλη, που υπολογίζεται ότι εκείνη την περίοδο είχε 20.000 – 30.000 κατοίκους. Η Πομπηία βρίσκεται νότια της Νάπολης, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας. Η ξαφνική έκρηξη του ηφαιστείου ήταν τόσο δυνατή, που η Πομπηία θάφτηκε κάτω από την ηφαιστειακή λάβα. Η καταστροφική ταχύτητα της λάβας έπαιρνε τα πάντα στο πέρασμά της. Μια ρωμαϊκή πόλη με τους ναούς της, τις επαύλεις της, τα θέατρα και την αγορά της, που υπήρξε για αιώνες το λίκνο του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Η αξία των αρχαίων ερειπίων της Πομπηίας είναι τεράστια. Το ίδιο μεγάλη αξία έχει και η επίσκεψη, διότι δίνει στον επισκέπτη μια ιδέα για το πώς ήταν μια αρχαία ρωμαϊκή πόλη στα πρώτα χρόνια μ.Χ.
Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τη δομή της, η πόλη διέθετε 7 πύλες εισόδου-εξόδου περιμετρικά των τειχών της. Στο εσωτερικό της πόλης βρίσκεται η Αγορά–Forum, όπου διεξάγονταν οι θρησκευτικές και οι πολιτικές εκδηλώσεις. Το αμφιθέατρο, το οποίο χτίστηκε το 70 μ.Χ., αποτελεί το αρχαιότερο ρωμαϊκό αμφιθέατρο που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Η οδός της Αφθονίας, που ήταν η κεντρική οδός της πόλης, είχε υπερυψωμένα πεζοδρόμια για προστασία από τα νερά της βροχής, ενώ δεξιά και αριστερά υπήρχε πλήθος καταστημάτων. Μεγάλη σημασία είχαν οι επαύλεις των Ρωμαίων. Οι συγκεκριμένες κατοικίες χαρακτηρίζονται από τη μεγάλη έκτασή τους, τα αμέτρητα δωμάτια και τα αίθριά τους. Κυριότερες και σε μεγάλο βαθμό ενδιαφέρουσες ήταν οι τοιχογραφίες διακόσμησης – νωπογραφίες (η νωπογραφία affresco ήταν η τεχνική για τη δημιουργία τοιχογραφιών, κατά την οποία τα χρώματα της τοιχογραφίας απλώνονταν απευθείας πάνω στη νωπή επιφάνεια). Λίκνο της τεχνικής της νωπογραφίας θεωρείται η Μινωική Κρήτη.
Οι διακοσμήσεις και η θεματολογία των τοιχογραφιών της Πομπηίας χαρακτηρίστηκαν από τους αρχαιολόγους σε «στυλ» 4 περιόδων. Σε κάποιες από τις οικίες τους δόθηκε από τους αρχαιολόγους το όνομά τους, εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης τοιχογραφίας που βρέθηκε εκεί, όπως η οικία του Μενάνδρου (Casa del Menandro) με την τοιχογραφία του αρχαίου Έλληνα δραματουργού Μένανδρου, η οικία της Αφροδίτης (Casa della Venere in Conchiglia) με την τοιχογραφία της Αφροδίτης ξαπλωμένης σε κοχύλι, καθώς επίσης και η οικία των Βέττι (Casa dei Vetti) με την την καλύτερη δημιουργία τοιχογραφιών Frescos σε «στυλ» της 4ης περιόδου. Τέλος, συναντάει κανείς την εμβληματική οικία του Φαύνου (Casa del Fauno), τη μεγαλύτερη σε έκταση βίλα στην Πομπηία, η οποία διέθετε το διάσημο μωσαϊκό του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τον Δαρείο.
Οι ανασκαφές που έχουν γίνει στην Πομπηία αποτελούν έως σήμερα έναν πραγματικό θησαυρό τέχνης. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ένα εύρος πληροφοριών για την καθημερινότητα των κατοίκων της. Κατά τις ανασκαφές, βρέθηκαν πολλοί σκελετοί, κι έτσι οι μελετητές, αφού ανέλυσαν τα οστά, και έπειτα τα κατασκεύασαν σε γύψινα ομοιώματα, ανακάλυψαν ότι πολλοί σκελετοί είχαν παραμείνει στη μορφή από τον φόβο του ερχομού της λάβας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Οι Ζωγράφοι της Πομπηίας, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Πομπηία: Μια πόλη φάντασμα γεμάτη μυστήρια, maxmag.gr, διαθέσιμο εδώ
