Του Δημήτρη Σπυριδάκη,
Έχοντας πλέον εισέλθει στον «εκλογικό» μήνα Μάιο, οι κάλπες βρίσκονται πλέον σε απόσταση πνοής. Όσο οι μέρες περνάνε το «πολιτικό θερμόμετρο» ανεβαίνει με την ένταση να κορυφώνεται. Τα κόμματα προχωρούν σε εξαγγελίες σχετικά με τους στόχους τους εν όψει της επόμενης τετραετίας, προκειμένου να πείσουν όσους ψηφοφόρους είναι αναποφάσιστοι και βρίσκονται στην περιβόητη «γκρίζα ζώνη». Λίγες μέρες πριν, ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ. εξήγγειλε τους στόχους και τα καίρια σημεία του κυβερνητικού του προγράμματος που φιλοδοξεί να εφαρμόσει την ερχόμενη τετραετία σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές. Το «Συμβόλαιο Αλλαγής», όπως ονομάζεται, αποτελεί το σχέδιο που δεσμεύεται να υλοποιήσει στην επόμενη τετραετία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο Αλέξης Τσίπρας. Το ερώτημα το οποίο τίθεται στον μέσο ψηφοφόρο είναι το εξής: Αποτελεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μια αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική για τη διακυβέρνηση της χώρας;
Καταρχάς, κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν αποτελεί πλέον το νέο κόμμα του 2015 που βαυκαλίζεται πως θα φέρει την αλλαγή. Έχει στην πλάτη του 5 χρόνια διακυβέρνησης, στα οποία η χώρα αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες βρισκόμενη με το ένα πόδι εκτός Ευρώ. Αποτελεί πλέον ένα καθαρά «συστημικό» κόμμα και κύριο εκφραστή του προοδευτικού κεντροαριστερού βραχίονα του πολιτικού μας συστήματος. Η διακυβέρνηση της περιόδου 2015-2019 ήταν κατά κοινή ομολογία «ανώριμη», φτάνοντας στο σημείο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να χάσει πολλά στελέχη το 2015 ή να υποχρεώνεται να συγκυβερνήσει με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ. και τον Πάνο Καμμένο, γεγονότα που δεν δείχνουν ιδιαίτερη πολιτική σοβαρότητα. Οι Εκλογές του 2019 επιβεβαίωσαν την απώλεια εμπιστοσύνης του λαού στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα με τη συντριπτική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος σχημάτισε αυτοδύναμη Κυβέρνηση, αφότου έλαβε λαϊκή εντολή σε ποσοστό 40% περίπου.
Έτσι, φτάνουμε στον Μάϊο του 2023, σε μια συγκυρία δύσκολη για τη χώρας μας, η οποία βλέπει ένα ξέφωτο έπειτα από απανωτές κρίσεις. Η οικονομική κρίση, η πανδημία του Covid19 και η ενεργειακή κρίση αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της χώρας και στην ευημερία των πολιτών. Τα επόμενα χρόνια ένεκα και του Ταμείου Ανάπτυξης, του δημοσιονομικού εργαλείου που επινόησε η Ένωση για την ανάκαμψη των κρατών-μελών της, δίνεται μια σημαντικότατη ευκαιρία στη χώρα μας να κάνει το βήμα μπροστά.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ισχυρίζεται πως εκείνος αποτελεί την καλύτερη επιλογή για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Είναι, όμως, έτσι; Στο «Συμβόλαιο Αλλαγής» που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο του Λαυρίου, επεσήμανε τους 11 τομείς του προγράμματος, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως είναι: «κατάλληλα προετοιμασμένοι, με πρόγραμμα ριζοσπαστικό, αλλά, ταυτόχρονα, ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο». Οι εξαγγελίες του κάλυπταν πληθώρα τομέων, όπως η οικονομία, η κοινωνία, η δικαιοσύνη και τον πολιτισμό. Μεταξύ των εξαγγελιών ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρόθεση για άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ, όπως, επίσης, οι υποσχέσεις για αύξηση μισθών στο δημόσιο και μείωση φόρων. Ταυτόχρονα, δεσμεύτηκε πως θα προχωρήσει σε ενίσχυση των δημοσίων δαπανών σε υγεία και παιδεία, επανακρατικοποιήσεις, ενώ στον τομέα της εκπαίδευσης θα προχωρήσει για άμεση κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και στην κατάργηση του άρθρου ΠΔ 85/2022.
Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, όσον αφορά τις εξαγγελίες σχετικά με την οικονομία, αυτές φαίνονται τουλάχιστον φιλόδοξες, αν όχι υπερβολικές με εμφανή λαικϊστικό χαρακτήρα. Πιο πολύ στηρίζονται στη λογική «ξυλώματος» όλων όσα έκανε η Ν.Δ. στη διακυβέρνησή της παρά στην παρουσίαση ενός ανεξάρτητου προγράμματος. Είναι αμφίβολο αν υπάρχει ο δημοσιονομικός χώρος για τις δεσμεύσεις Τσίπρα. Η άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού λίγο καιρό μετά την αύξηση του στα 780 από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επιβάρυνε σημαντικά τις επιχειρήσεις ιδίως τις μικρομεσαίες. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στη δέσμευση Τσίπρα για κατάργηση της ΕΒΕ, αλλά και την ανατροπή των μέτρων στην παιδεία που λήφθηκαν επί τετραετίας Μητσοτάκη, ακόμα και επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου όπως είχε εξαγγείλει ο κύριος Φίλης, λίγο καιρό νωρίτερα! Η εξαγγελία για κατάργηση της ΕΒΕ δεν αποτελεί παρά μόνο μια απόπειρα προσέγγισης νεαρών ψηφοφόρων, οι οποίοι διαφωνούν με αυτόν τον «κόφτη» που θέσπισε το Υπουργείο Παιδείας.
Κλείνοντας, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ζητά για άλλη μια φορά την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Η διαφορά είναι ότι δεν βρισκόμαστε πλέον στο 2015, αλλά στο 2023. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει στον Έλληνα πολίτη πέρα από αερολογίες και μεγάλες υποσχέσεις. Είναι εμφανές και από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις πως έχει πρόβλημα ως προς την προσέλκυση ψηφοφόρων και ανατροπή των υπαρχόντων συσχετισμών. Γίνεται αντιληπτό ακόμη στους προοδευτικούς ψηφοφόρους πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη πολύ δρόμο για να γίνει ένας σοβαρός κεντροαριστερός-σοσιαλιστικός άξονας, ικανός να κοντράρει και να «εκθρονίσει» τη Ν.Δ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τσίπρας: Το Συμβόλαιο Αλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόγραμμα ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό, kathiemrini.gr, διαθέσιμο εδώ
