Του Χρήστου Χατζηκωνσταντίνου,
Ο Χάρρυ Κλυνν θεωρείται ο πρώτος μεγάλος κωμικός που κατάφερε να φέρει στην Ελλάδα τα Αμερικάνικα πρότυπα κωμωδίας. Εκτός αυτού, διαμόρφωσε και μια κουλτούρα γύρω από τη σάτιρα και την κωμωδία δημιουργώντας την ανάγκη για την πρώτη, αλλά και την αποδοχή σε ευρεία κλίμακα για τη δεύτερη. Στην παιδική του ηλικία, αν και άρχισε να εργάζεται από τα 5 του χρόνια, μπόρεσε να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και να σπουδάσει στην Αθήνα, στη δραματική σχολή Κατσέλη. Μετά από μια επαγγελματική περιπλάνηση ο δρόμος τον οδήγησε στην Αμερική και τον Καναδά στα κέντρα ελληνικής διασποράς. Με τα εφόδια που είχε από το εξωτερικό και τις γνώσεις του στο stand-up, κατάφερε να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα και δημιούργησε σάτιρα κάθε είδους και περιεχομένου.
Ήταν μια προσωπικότητα που δεν μπορείς εύκολα να την περιγράψεις αλλά σίγουρα θέλεις να την αφηγηθείς, αν την γνώριζες. Ο Χάρρυ Κλυνν κατάφερε να γίνει ένας λαϊκός ήρωας, σκεπτόμενος και αντιδραστικός προς όλες τις κατευθύνσεις. Για να το μεταλαμπαδεύουμε σωστά το νόημα, ήταν κουλ και πολύ… μέσα στα πράγματα. Μια από τις χαρακτηριστικές αναμνήσεις τις μητέρας μου με τον Χάρρυ Κλυνν ήταν όταν όλοι η παρέα πήγαινε στο σπίτι του ενός που είχε πικ απ και έπαιξε στην διαπασών ο καινούριος του δίσκος το Για Δέσιμο ας πούμε και από τα υπόλοιπα διαμερίσματα ακουγόταν ο ίδιος δίσκος ακόμα και από τα ραδιόφωνα των αμαξιών. Μια ολόκληρη πόλη είχε συντονιστεί σε μια φωνή, σε μια σάτιρα, σε μια γνώμη.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο Χάρρυ Κλυνν κατάφερε κάτι τέτοιο και όχι κάποιος άλλος. Ο λόγος είναι απλός: ο Χάρρυ Κλυνν δεν περιοριζόταν, ήταν εύκολο να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο που κάνει σάτιρα, αλλά όταν ο ίδιος σατιρίζει τον εαυτό του τότε μας παίρνει η μπάλα όλους. Η σάτιρα ενώνει και όχι με τον τρόπο του αποδιοπομπαίου τράγου, αλλά ότι όλοι έχετε κάτι για το οποίο μπορείτε να κοροϊδέψετε τον άλλον. Το παραπάνω, σε συνδυασμό με την πολύ εφήμερη περίοδο που βρισκόταν η Ελλάδα, ήταν αναπόφευκτο να μην ανθίσει ο Χάρρυ Κλυνν.
Ο ίδιος έκανε πολλά επαγγέλματα με μια πρόχειρη αναζήτηση εντοπίζουμε κωμικός, ζωγράφος, τραγουδιστής, παρουσιαστής, συγγραφέας, ηθοποιός ταινιών κ.ά., αλλά αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει ήταν ότι ήταν οικείος σαν τον Βλάση Μπονάτσο και κοσμογυρισμένος σαν τον Μαστοράκη. Ήταν, τελικά, ένας δημαγωγός αλλά όχι με την αρνητική χροιά, είχε την ανάγκη να τον ακούσουν και να τον αφουγκραστούν. Για την ιστορία, κατέβηκε με τη Ν.Δ. 2006 για δήμαρχος Καλαμαριάς και το 2010 χωρίς να εκλεγεί.
Το κομμάτι που με προβλημάτισε περισσότερο από όλα, όμως, είναι η ομοφοβική στάση που κράτησε στα χρόνια που έχασε την αίγλη του. Με αρκετές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που στόχο είχαν να στρέψουν το κοινό, όχι σε απλά σε μια πλευρά, αλλά να μισήσουν και την άλλη. Ο φανατισμός, ειδικά σε ένα κοινό που είναι ευεπηρέαστο και σε ακολουθεί δεκαετίες, μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
Σε αυτό το σημείο, θα κάνω μια παρένθεση υπογραμμίζοντας ότι η υπόθεση Χάρρυ Κλυνν εύκολα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως ο… πρώτος influencer και το βασικό κοινό τον ακολουθούσε με τον ίδιο φανατισμό όλα τα χρόνια της ζωής του. Αν και δεν υπήρχε ζήτημα μορφωτικού επιπέδου, έδειξε ότι δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις νέες τάσεις και θέλει να κρατήσει παγιωμένο τον κόσμο έτσι όπως τον βρήκε. Η ζωή του είχε μια αντίθεση, ενώ ήταν εφευρέτης της ελληνικής σάτιρας, χάθηκε στην τέχνη που υπηρετούσε. Στόχος της σάτιρας είναι να ενώνει τον άνθρωπο, όπως είδαμε πιο πάνω, αλλά ο Χάρρυ ήθελε να τους χωρίσει για κάποιον αξιοπερίεργο λόγο.
Καλό είναι να προσέξουμε στο μέλλον ποιους κάνουμε πρότυπα, ποιους ακολουθούμε και μέχρι ποιο σημείο. Το σημαντικότερο από όλα είναι να αναγνωρίζουμε αυτό που πραγματικά είναι και όχι αυτό που πρεσβεύουν για εμάς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Χάρρυ Κλυνν | Discography, discogs.com, διαθέσιμο εδώ
- The Best of ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ SHOW, youtube.com, διαθέσιμο εδώ
- Χάρρυ Κλυνν: Ένας χρόνος χωρίς τον «Αριστοφάνη του καιρού μας», newsbomb.gr, διαθέσιμο εδώ
