Του Θανάση Μάριζα,
78 χρονών και 61 ημερών. Αυτή ήταν η ακριβής ηλικία του Joe Biden, κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του, καθιστώντας τον τον γηραιότερο Πρόεδρο στην Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ηλικία του Biden, ο οποίος είναι πλέον 80 ετών, έχει αποτελέσει πολλές φορές στοιχείο κριτικής και αμφιλογίας. Σύγχυση όρων, χαμένη ροή λόγου, κενά βλέμματα, ακόμα και απανωτά σκοντάμματα, έχουν κατά καιρούς βάλει τον τωρινό Πρόεδρο στα πρωτοσέλιδα της επικαιρότητας, για όλους τους λανθασμένους λόγους.
Οι ομιλίες του Biden, από θαρραλέες προσπάθειες ενός ανθρώπου που πάλευε από μικρή ηλικία με τη διαταραχή του τραυλισμού, έχουν καταντήσει εύκολος στόχος γελοιοποίησης για τους αντιπάλους του και σημεία ντροπής για τους υποστηρικτές του. Τα όλο και χαμηλότερα ποσοστά δημοφιλίας του έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα ενός καταρρέοντος ηγέτη. Αλλά δεν χρειάζεται η κατάσταση να παραμείνει έτσι.
Η προεδρία του Biden ποτέ δεν προοριζόταν να γίνει κάτι παραπάνω από μια αναγκαία «επιστροφή στην κανονικότητα», έπειτα από τα τέσσερα χρόνια παράνοιας και ανικανότητας που χαρακτήρισαν την προεδρία του προκατόχου του, Donald Trump. Η θέση της αντιπροεδρίας στην Κυβέρνηση Obama (2009 – 2017) σχεδόν σίγουρα θα παρέμενε το αποκορύφωμα της πολυετούς καριέρας (1973 – 2009) του Γερουσιαστή από το Delaware, εάν ο ίδιος δεν αναγκαζόταν να επιστρέψει, ως ο «από μηχανής θεός» των Δημοκρατικών, στις εκλογές του 2020, ώστε να νικηθεί ο Trump.
Παρά ταύτα, η ανάδειξη «νέου αίματος» για την ανάληψη της Δημοκρατικής ηγεσίας, μετά το πέρας των τεσσάρων ετών του Biden, δεν φαίνεται να έχει λάβει εξέχουσα θέση στις ενδοκομματικές συζητήσεις, με τον ίδιο να αφήνει μετέωρο το αν θα κυνηγήσει την επανεκλογή του, στις ερχόμενες εκλογές του 2024.
Η τωρινή Αντιπρόεδρος Kamala Harris, την οποία πολλοί έβλεπαν ως το «πραγματικό» δέος της Δημοκρατικής υποψηφιότητας του 2020 και ως φυσική διάδοχο του Biden, έχει περιοριστεί αυστηρά σε συμβολική δράση, ακόμη και για τα συνήθως εθιμοτυπικά δεδομένα της αντιπροεδρίας. Πρόσωπα από την αριστερότερη πλευρά των Δημοκρατικών, όπως οι προοδευτικές σταρ Alexandria Ocasio – Cortez και Ilhan Omar, έχουν προκαλέσει περισσότερη προσοχή πηγαίνοντας έναντι στον νου του κόμματος, ενώ πιο παραδοσιακοί υποψήφιοι, όπως ο Hakeem Jeffries, δεν έχουν λάβει ομαδική στήριξη ανάλογη του ενοποιητικού τους έργου.
Αυτό δε σημαίνει πως οι εκλογές του 2024 θα καταλήξουν σε Ρεπουμπλικανικά χέρια, σε περίπτωση εκ νέου υποψηφιότητας του Biden. Κάτι τέτοιο θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το ποιος θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος του τελευταίου. Εάν ο Trump ξαναδεχθεί το χρίσμα του κόμματός του, εφόσον τα νομικά του προβλήματα δεν αποδειχθούν ανυπέρβλητο εμπόδιο, τότε είναι πολύ πιθανό ο Biden να πετύχει και δεύτερη νίκη, στις μεταξύ τους ισάριθμες αναμετρήσεις. Αιτία αυτού είναι εν μέρει και η εξίσου εύθραυστη ψυχική οξύτητα του πρώην Προέδρου (ο ίδιος, μόλις 4 χρόνια νεότερος του Biden, υπερηφανευόταν για μια αρνητική εξέταση άνοιας το 2020). Αξέχαστο παραμένει το “Person. Woman. Man. Camera. TV.”.
Εάν, όμως, το «βάπτισμα του πυρός» καταλήξει σε δημοφιλείς, νεότερους Ρεπουμπλικάνους, όπως τον Κυβερνήτη της Florida, Ron DeSantis, ή την Nikki Haley, τότε είναι πολύ πιθανό οι Δημοκρατικοί να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Άποψη του γράφοντος είναι πως, ανεξαρτήτως της κατάληξης του υποψηφιακού Ρεπουμπλικανικού αγώνα, ο Biden θα πρέπει να υποχωρήσει μετά το τέλος της τωρινής του τετραετίας και να ενισχύσει νεότερα άτομα, ικανά να πλαισιώσουν τη Δημοκρατική ηγεσία σε βάθος χρόνου. Εξάλλου, ο νυν Πρόεδρος έχει, σε μεγάλο βαθμό, θέσει τα σωστά θεμέλια για κάτι τέτοιο.
Υπό την προεδρία του, οι Η.Π.Α. έχουν καταφέρει να διασχίσουν την κρίση της πανδημίας σαφώς καλύτερα απ’ ό,τι υπό την ηγεσία του Trump, η χώρα έχει ανανεώσει τις δεσμεύσεις της σε μια νατοϊκή Ευρώπη και η οικονομία δείχνει σταδιακά σημάδια ανάκαμψης. Αν μη τι άλλο, ο κόσμος έχει σταματήσει να ασχολείται με το ποια εξωφρενική δήλωση θα προκύψει καθημερινά από τον προεδρικό λογαριασμό στο Twitter.
Κι αυτό ακριβώς θα πρέπει να παραμείνει ως η κληρονομιά του Biden. Ενός ειλικρινά ηθικού, με καλές προθέσεις ανθρώπου (έστω στα πλαίσια που επιτρέπει η πολιτική), που διόρθωσε τις ατασθαλίες του προκατόχου του.
Η επιλογή του, ωστόσο, να επιδιώξει μια εκ νέου θητεία του στο προεδρικό αξίωμα, βοηθάει αυτές τις κατηγορίες αυτές να αποκτήσουν νέα βάση. Γιατί γνώρισμα ενός πραγματικά σπουδαίου ηγέτη είναι και η αναγνώριση των ανθρωπίνων ορίων του. Η πεισματάρικη προσκόλληση σε μεγαλεία του παρελθόντος και φθίνουσες ικανότητες, μόνο κακό μπορεί να κάνει στο πώς ο Biden θα αντιμετωπιστεί από τον πλέον αέναο κριτή: την Ιστορία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- All Gaffes Are Not Created Equal: Biden vs. the Almighty Trump, The New Yorker. Διαθέσιμο εδώ
- What Joe Biden Can’t Bring Himself to Say, The Atlantic. Διαθέσιμο εδώ
- ‘Person, woman, man, camera, TV’: Trump insists cognitive test was difficult, The Guardian. Διαθέσιμο εδώ
- AOC: The Biden Administration’s Rightward Turn Is “a Profound Miscalculation”, Jacobin. Διαθέσιμο εδώ
