Της Κατερίνας Χασιώτη,
Το 2019 αδιαμφισβήτητα υπήρξε η χρονιά που το κορεατικό σινεμά εδραίωσε τη θέση του στην παγκόσμια βιομηχανία του κινηματογράφου, με τη θριαμβευτική πορεία της ταινίας Parasite του Bong Joon-ho, η οποία αποτέλεσε την πρώτη κορεατική ταινία που απέσπασε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η φαινομενικά απότομη και ταχεία εισβολή του κορεατικού σινεμά στο παγκόσμιο mainstream μόνο ξαφνική δε θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς, καθώς για τους γνώστες του παγκόσμιου σινεμά η τεράστια έκρηξη που προκάλεσαν τα Παράσιτα ζυμωνόταν εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες στον κορεατικό κινηματογράφο. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄90, παρατηρείται ταχεία ανάπτυξη της κορεατικής κινηματογραφικής αγοράς μέσα από τη διεθνοποίησή της, κατά την οποία οι εγχώριες παραγωγές ξεκίνησαν να δημιουργούν εθνικά blockbuster που απέσπασαν καλλιτεχνικές αξιώσεις. Ένας από τους μεγάλους δημιουργούς, που ταυτίστηκαν με αυτή την άνθιση, ήταν και ο Park Chan-wook, ο οποίος, ύστερα από έξι χρόνια αποχής, επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την ταινία Decision To Leave.
Η υπόθεση της εν λόγω ταινίας περιστρέφεται γύρω από έναν παντρεμένο εργασιομανή ντετέκτιβ ανθρωποκτονιών στη Μπουσάν, τον Hae-joon (Park Hae-il), ο οποίος ως μοναδική συντροφιά στα ατελείωτα άυπνα βράδια του έχει τις άλυτες υποθέσεις του. Όταν, όμως, του ανατίθεται μια υπόθεση ανθρωποκτονίας ενός μεσήλικα ορειβάτη, θα δει σιγά σιγά τον κόσμο του να καταρρέει, καθώς ερωτεύεται τη μυστηριώδη σύζυγο και, ταυτόχρονα, ύποπτη για φόνο του θύματος, Seo-rae (Tang Wei).
Πιο συγκεκριμένα, η Seo-rae είναι παράνομη μετανάστρια από την Κίνα, αλλά αποκαλύπτεται αργότερα ότι ο παππούς της υπηρέτησε ως στρατιώτης στην Κορέα κατά της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1930 και γι’ αυτόν τον λόγο του απονεμήθηκε επίσημη τιμή ως Κορεάτης πατριώτης. Αν και φαινομενικά θα έπρεπε να γνωρίζει σε μεγάλο βαθμό τα κορεατικά, η «ατημέλητη» χρήση της γλώσσας της προσθέτει ακόμα ένα στρώμα αβεβαιότητας στην επικοινωνία της με τον Hae-joon. Επομένως, δημιουργείται εύλογα το ερώτημα στους θεατές: μήπως η Seo-rae δε λυπάται καθόλου για τον θάνατο του συζύγου της ή μήπως δυσκολεύεται να επικοινωνήσει τη θλίψη της; Οι υποψίες που δημιουργούνται οφείλονται μόνο στο γλωσσικό εμπόδιο ή υποβόσκει και κάτι πιο σκοτεινό πίσω από την επιφάνεια; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Hae-joon δε θέλει να διαπιστωθεί ως ένοχη και φαίνεται πρόθυμος να αποδείξει ότι δεν είναι, αλλά δεν θέλει, επίσης, να εγκαταλείψει την υπόθεση και να τη χάσει.
Ο ντετέκτιβ συνεχίζει να την υποψιάζεται ακόμα κι όταν η έλξη που νιώθει γι’ αυτήν θολώνει την κρίση του. Έχει πάθει εμμονή μαζί της, παρακολουθεί την κάθε της κίνηση, εισέρχεται στην καθημερινότητά της, ψάχνοντας εξωνυχιστικά κάθε λεπτομέρεια για τη ζωή της και το παρελθόν της.
Ο Park Chan-wook με τη σκηνοθετική του μαεστρία τοποθετεί νοερά περιστασιακά τους δύο χαρακτήρες στο ίδιο δωμάτιο μαζί, ακόμα και όταν είναι χωριστά στον πραγματικό κόσμο. Από το αυτοκίνητό του, ο Hae-joon παρακολουθεί τη Seo-rae στο διαμέρισμά της, αλλά φαντάζεται τον εαυτό του εκεί μαζί της. Οι τηλεφωνικές τους συνομιλίες διαδραματίζονται στην ίδια τοποθεσία. Κάποια στιγμή, βλέποντας τον Hae-joon να σκαρφαλώνει στον βράχο, όπου έπεσε ο σύζυγος της Seo-rae, βλέπουμε και την ίδια να σκαρφαλώνει. Πρόκειται για μια διαδοχική αναδρομή, μια προβολή ή μήπως ένα όνειρο; Ανεξάρτητα για το τι πρόκειται, είναι ένας τρόπος μέσα από τον οποίο φαίνεται το παραλήρημα της λατρείας του Hae-joon για τη Seo-rae. Βέβαια, εκείνη δεν αντιστέκεται στην έλξη που νιώθει σε αντίθεση με τον Hae-joon, ο οποίος, όντας παντρεμένος, διστάζει να αναμίξει το συναίσθημα με το επάγγελμά του.
Ο Park Chan-wook δίνει έναν αργό ρυθμό στη δράση της ταινίας, γεγονός που του επιτρέπει να συνθέσει μια ατμόσφαιρα αμφιβολίας στους θεατές για το ποιος είναι πραγματικά ο υπαίτιος για τους θανάτους που έχουν σημειωθεί. Στη μέση της ταινίας, η αρχική βασική υπόθεση δολοφονίας φαίνεται να έχει εξιχνιαστεί, περιμένοντας κανείς στο σημείο αυτό να εμφανιστούν οι τίτλοι τέλους. Το κλείσιμο αυτής της υπόθεσης, όμως, όχι μόνο δε σηματοδοτεί το τέλος της ταινίας, αλλά αποτελεί ένα έξυπνο πέρασμα στο δεύτερο μέρος της, το οποίο διαδραματίζεται λίγους μήνες αργότερα και έχει πάλι ως βασικό άξονα μια δολοφονία με βασική ύποπτο ακόμα μια φορά την ηρωίδα.
Ο ευρηματικός Park Chan-wook συνθέτει ένα παιχνίδι αγωνίας του είναι και του φαίνεσθαι. Δημιουργεί ένα σκηνικό, μέσα από το οποίο καλεί το κοινό σε ένα σκοτεινό δίλημμα ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω. Σιγά σιγά, μπροστά στα μάτια των θεατών, εκτυλίσσεται ένα θυελλώδες ειδύλλιο ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, που από την αρχή έμοιαζε καταδικασμένο. Σε κάθε σκηνή κυριαρχεί η σύγκρουση ανάμεσα στη λογική και στην παρόρμηση, στην καθαρή κρίση και το συναίσθημα. Αυτή η ταινία αποτελεί μια ωδή στη λαχτάρα του απαγορευμένου και τον πόθο για την εκπλήρωση του ανικανοποίητου.
Η ταινία Decision To Leave, με μια πρώτη ματιά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα καλοστημένο θρίλερ, ένα ντετεκτιβικό νουάρ μιας σύγχρονης εποχής επηρεασμένο από το ψυχοαναλυτικό σινεμά του Χίτσκοκ. Εν τέλει, η επίγευση που αφήνει είναι αυτή μιας κλασικής ρομαντικής ταινίας, ένα απροκάλυπτο μελό κατακλεισμένο από εικόνες απαράμιλλης εικαστικής ομορφιάς, ένα βασανιστικά διφορούμενο παζλ για την αγάπη, την αθωότητα και την αλήθεια, γεγονός που δικαιολογεί επάξια την απονομή του Βραβείου Σκηνοθεσίας στον Park Chan-wook κατά το φετινό Φεστιβάλ Καννών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Decision to Leave (2022), imdb.com, διαθέσιμο εδώ
- Decision to Leave Trailer #1 (2022), youtube.com, διαθέσιμο εδώ
- Απόφαση Φυγής, flix.gr, διαθέσιμο εδώ
- Decision to Leave Review – Το νέο δράμα του σκηνοθέτη του ‘Oldboy’ έφτασε, unboxholics.com, διαθέσιμο εδώ
