Της Μαριάνθης Τσιάρα,
Απότομη αύξηση των Αφρικανών φοιτητών και μαθητών, που φοιτούν σε ξένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, παρατηρήθηκε την τελευταία πενταετία. Κύριες χώρες που προσελκύουν το μαθητικό κοινό της Αφρικής μέσω των διεθνών σχολείων, κολλεγίων και πανεπιστήμιών τους είναι η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου στοχεύουν σε νέους μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, καθώς έπειτα από την έκρηξη της πανδημίας COVID-19 και την δημιουργία πολλών νέων περιοριστικών μέτρων στην ξένη εκπαίδευση διέκοψαν την επέκταση στην ήπειρο της Ασίας.
Η διεθνής αγορά της εκπαίδευσης παγκοσμίως ήρθε αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πλήγμα και πρόβλημα, καθώς η πανδημία του κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ανάπτυξή της στον Ασιατικό χώρο. Συμφώνα με τον εκπαιδευτικό σύμβουλο του Cairneagle, το 2019 το 80% των σχολείων που άνοιξαν από βρετανικά ιδρύματα βρίσκονταν στην Κίνα, ενώ τον Ιανουάριο το 15% αυτών έκλεισε. Πλέον, τα διεθνή εκπαιδευτικά ιδρύματα στοχεύουν σε χώρες με αναδυόμενες, ανοιχτές και σταθερές οικονομίες, με αυξανόμενο επίπεδο εισοδήματος και να αποτελούνται κυρίως με υψηλό ποσοστό νεαρού πληθυσμού, όπως η Ινδία, το Βιετνάμ και η Νιγηρία.
Νέα επιχειρήματα και προγράμματα έχουν δημιουργηθεί ήδη, τα οποία δημιουργούν θέσεις για τους Αφρικανούς νέους, διότι με το τέλος της άνθησης της Κίνας σε αυτόν τον τομέα, οι ιδιωτικοί πάροχοι εκπαίδευσης έχουν επεκταθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Νιγηρία συντελεί την τρίτη μεγαλύτερη πηγή φοιτητών, με περίπου 11.000 φοιτητές το ακαδημαϊκό έτος 2017-18 και περισσότερους από 44.000 το 2021-22. Η ιδιωτική βρετανική εκπαίδευση επεκτείνεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς στην ήπειρο, ιδρύοντας μια νέα πανεπιστημιούπολη στο Κάιρο από το King’s College Schools και το Uppingham School πρόκειται να ακολουθήσει με τη δική του πανεπιστημιούπολη στο Κάιρο το 2024. Παράλληλα, το Charterhouse θα εγκαινιάσει την πρώτη αφρικανική πανεπιστημιούπολη στη πόλη Λάγκος της Νιγηρίας, ως ένδειξη εκτίμησης, ευχαρίστησης και καλωσορίσματος για τους νέους της Αφρικής στα Βρετανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Όλα αυτά τα σχολεία πρόκειται να λειτουργήσουν από περιφερειακά ιδρύματα που πληρώνουν δικαιώματα εκμετάλλευσης στο συνδεδεμένο βρετανικό σχολείο.
Την προσπάθεια αυτή η Βρετανία την ενισχύει και με άλλους εναλλακτικούς τρόπους. Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο, αντιπροσωπεία του βρετανικού τμήματος εξωτερικού εμπορίου πραγματοποίησε ένα ταξίδι με την συνοδεία αξιωματούχων από περισσότερα από 20 βρετανικά ιδιωτικά οικοτροφεία στο Λάγκος, έχοντας ως στόχους την επίτευξη νέων συνεργασιών με ιδιωτικά τοπικά σχολεία και να μάθουν τι αναζητούν και τι επιδιώκουν οι γονείς για το μέλλον των παιδιών τους. Η αντίδραση των γονέων είναι κυρίως θετική , καθώς οι ξένοι πάροχοι προσφέρουν υψηλότερα πρότυπα διδασκαλίας και μεγαλύτερη χρηματοδότηση για να παρακάμψουν προβλήματα υποδομής, όπως η κακή σύνδεση στο διαδίκτυο. Ο Sudeep Laad, συνεργάτης στο L.E.K., Συμβουλευτική στη Σιγκαπούρη, που συμβουλεύει εταιρείες για επενδύσεις στον διεθνή εκπαιδευτικό τομέα, δήλωσε ότι: «Τα δημόσια σχολεία αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα σχετικά με τη μη τήρηση των απαιτούμενων επιπέδων αλφαβητισμού για το μεγαλύτερο μέρος της μαθητικής κοόρτης. Υπάρχει αυτό το ποιοτικό χάσμα που τα ιδιωτικά (σχολεία) μπαίνουν για να γεφυρώσουν» .
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν, επίσης, να εξαπλωθούν μέσω των διεθνών σχολείων στην Αφρική αλλά σε πιο αργό ρυθμό σε σχέση με τη Βρετανία. Ο Samba Dieng, Διευθυντής διεθνών προγραμμάτων στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα (LSU), είπε ότι υπάρχει ακόμα δουλειά που πρέπει να γίνει για να γεφυρωθεί το χάσμα, ώστε να δημιουργήσουν οι Η.Π.Α. ιδρύματα πιο προσιτά σε αυτούς τους μαθητές. Η Mirka Martel, επικεφαλής της έρευνας στο Ινστιτούτο Διεθνούς Εκπαίδευσης (IIE), συνέγραψε την πρόσφατη έκθεση «Προοπτικές για τους διεθνείς φοιτητές εν μέσω της ανάκαμψης της παγκόσμιας κινητικότητας», η οποία έδειξε ότι συνολικά, στις Η.Π.Α., οι διεθνείς εγγραφές φοιτητών μειώθηκαν κατά περίπου 15% κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους 2020-21, αλλά για τους μαθητές από την Αφρική, αυτή η πτώση ήταν μόλις 6%.
Συμφώνα με την Martel , υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους η Αφρική είναι έτοιμη και ικανή για οικονομική ανάπτυξη. Πρώτον, είναι μια περιοχή με μεγάλο πληθυσμό παραδοσιακά ηλικιωμένων φοιτητών κολεγίου. Σύμφωνα με μια έκθεση IIE του 2019, η διάμεση ηλικία στη Νιγηρία ήταν 19 ετών εκείνη την εποχή, με μεγάλο μέρος του πληθυσμού να είναι ηλικίας πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ή μικρότερη. Από το 2000 μέχρι το 2019, ο πληθυσμός της Νιγηρίας αυξήθηκε κατά 62%.Δεύτερον, δεν υπάρχει αρκετή πανεπιστημιακή κάλυψη για να φιλοξενήσει αυτόν τον αυξανόμενο πληθυσμό. Τέλος, αυτές οι αφρικανικές χώρες γνώρισαν μια δεκαετία οικονομικής ανάπτυξης, γεγονός που σημαίνει πως οι μαθητές μπορούν να εξελιχθούν σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό.
Αρκετοί ειδικοί στην εκπαίδευση έχουν εκφράσει εδώ και καιρό ανησυχίες για την Bridge International Academies, μια κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε από Αμερικανούς και ανταγωνίζεται σχεδόν δωρεάν κυβερνητικά σχολεία στην Κένυα, τη Λιβερία, τη Νιγηρία και την Ουγκάντα. Το Bridge έχει υποστήριξη από ιδρύματα και άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Η.Β. κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ο Bill Gates και ο Mark Zuckerberg.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Nosmot Gbadamosi, Why International Private Schools Are Booming in Africa, Foreign Policy. Διαθέσιμο εδώ
- International schools shift to new markets after China boom stalls, FINANCIAL TIMES. Διαθέσιμο εδώ
- Matthew Arrojas, Why the Next Wave of International Students May Come From Africa, Best Colleges. Διαθέσιμο εδώ
