Της Γεωργίας Δημοπούλου,
Τα τελευταία χρόνια, δεν είναι λίγες οι φορές που κανείς συναντά πρόσωπα του στενού ή ευρύτερου του κύκλου, τα οποία φοιτούν, είτε σε κάποια Ανώτατη Σχολή είτε σε κάποιο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, ενώ έχουν κάποιου είδους εργασιακή απασχόληση. Η πρώτη σκέψη ενός τρίτου σχετικά με τη σύμπραξη αυτών των δύο είναι το πόσο αξιοθαύμαστο και αξιέπαινο είναι το να καταφέρνει κάνεις να συνδυάζει τα ακαδημαϊκά του καθήκοντα με μία θέση στην αγορά εργασίας. Και πράγματι, πρόκειται για δύο εξίσου απαιτητικά πεδία, επομένως η συνύπαρξή τους στη ζωή ενός νεαρού ατόμου λογίζεται ως περισσότερο κοπιώδης.
Ξεκινώντας από τη μεγαλύτερη πρόκληση, αυτή δεν είναι άλλη από την κατανομή του χρόνου που ένας εργαζόμενος φοιτητής έχει στη διάθεσή του. Τα… καλά νέα είναι πως όλο και περισσότερες θέσεις ημιαπασχόλησης αφορούν απογευματινά ωράρια, και κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι φοιτητές δεν παρεμποδίζονται από το να παρακολουθούν τις πρωινές διαλέξεις της σχολής τους. Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που το εκάστοτε ΑΕΙ/ΤΕΙ απαιτεί υποχρεωτικά από τους φοιτητές την παρουσία τους σε εργαστήρια που γίνονται σε απογευματινές ώρες;
Τη λύση στο ζήτημα αυτό προσπαθούν συχνά-πυκνά να διεκδικήσουν οι αντίστοιχοι φοιτητικοί σύλλογοι, ώστε να διασφαλίσουν τα ευέλικτα ωράρια των εργαστηρίων/υλοποίησης των εξετάσεων της σχολής τους, για να δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους φοιτητές να παραστούν σε αυτά. Ομολογουμένως, κάποιες κινητοποιήσεις υπήρξαν γόνιμες, οδηγώντας σε διατάγματα που αφορούν φορείς όπως τον ΟΑΕΔ, και που νομιμοποιούν το δικαίωμα για αδειοδότηση διάρκειας τουλάχιστον 30 ημερών —για τα προβλεπόμενα έτη της φοίτησης στην κάθε σχολή— στους εργαζόμενους σπουδαστές, προκειμένου να συμμετάσχουν αυτοί στα υποχρεωτικά αυτά μαθήματα.
Εύλογα θα διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες του να σπουδάζει κανείς παράλληλα με την εργασιακή του απασχόληση. Στον αντίποδα, όμως, τα πλεονεκτήματα του να εισέρχεται κάνεις στην αγορά εργασίας, ενώ συγχρόνως βρίσκεται στον δρόμο για το πτυχίο του, έχει πάμπολλα πλεονεκτήματα. Για αρχή, το εισόδημα και η διαδικασία κάλυψης κάποιων εσόδων του με χρήματα που βγάζει ο ίδιος αποκλειστικά, αποτελεί από μόνο του μία πολύ σημαντική ικανότητα, που το άτομο θα πρέπει να αποκτήσει όσο είναι ακόμη νεαρό, αν θέλει να ανταποκριθεί στις μετέπειτα οικονομικές του υποχρεώσεις.
Πέραν του βιοπορισμού, ωστόσο, ο εργαζόμενος κατ’ αυτόν τον τρόπο εκτιμά περισσότερο την αξία των χρημάτων και των υλικών αγαθών που αποκτά με αυτά, πράγμα που αυτόματα τον καθιστά πιο ευσυνείδητο καταναλωτή. Θα έλεγε κανείς ότι ένα τέτοιο skill είναι… ζωτικής σημασίας για τη βιομηχανική και υπερκαταναλωτική κοινωνία στην οποία ζούμε.
Εδώ αξίζει να προστεθεί —χωρίς υπερβολή— πως, εάν το αντικείμενο εργασίας του σπουδαστή είναι συγγενές με το ακαδημαϊκό του, είναι βέβαιο πως το άτομο αποκτά έτσι την πρώτη του εμπειρία και —γιατί όχι— τις πρώτες του δικτυώσεις πάνω στο επάγγελμα που έχει επιλέξει. Εφόσον ζούμε σε μία άκρως ανταγωνιστική αγορά εργασίας, που απαιτεί την ολοένα εξέλιξη του αυριανού εργαζομένου, κάτι τέτοιο μόνο ως θετικό προσλαμβάνεται, αφού το νεαρό άτομο βρίσκει τα πατήματά του και χτίζει την αυτοπεποίθησή του στο πεδίο της απασχόλησής του.
Δεν θα ήταν, βέβαια, αντικειμενικό, το να μην αποτυπωθεί και η πιο ρεαλιστική πλευρά του να εργάζεται κανείς παράλληλα με τις πανεπιστημιακές του σπουδές, μια πλευρά μακριά από την εξιδανικευμένη εικόνα του εργοδότη που σέβεται τα ακαδημαϊκά καθήκοντα του υπαλλήλου του. Κι αυτό, διότι δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις στις οποίες τα «αφεντικά» του χώρου εργασίας δεν αναγνωρίζουν εργασιακά δικαιώματα, άδειες και σεβασμό στον κόπο του προσωπικού τους, με αποτέλεσμα να το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί να γίνει λόγος, σαφώς, ούτε για εξισορρόπηση πανεπιστημιακών και εργασιακών καθηκόντων, ούτε για άντληση πλεονεκτημάτων από την όλη διαδικασία.
Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να τονιστεί η σημασία της δυσκολίας που ενέχει ένα τέτοιο έργο, και το γεγονός ότι είναι δυσεύρετη η «ισορροπία» στην ανταπόκριση στο διάβασμα της σχολής, από τη μία, και στην αφοσίωση στη δουλειά, από την άλλη. Ευκταίο είναι, βεβαίως, να βρει κανείς τον τρόπο να τα συνδυάσει παραγωγικά, στον βαθμό προφανώς που κάτι τέτοιο δεν τον εξουθενώνει. Εφόσον κάτι τέτοιο εξασφαλιστεί, τα οφέλη και οι εμπειρίες που πρόκειται να κερδίσει από μία τέτοια απόφαση, είναι αδιαμφισβήτητα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Σπουδές & δουλειά ταυτόχρονα; Μάθετε τα tips της επιτυχίας!, professionaid.com, διαθέσιμο εδώ
- ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ | ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΑΕΔ!, neopolis.gr, διαθέσιμο εδώ
