Της Μαρίας Λεουτσάκου,
Ήλιος, θάλασσα και λίγη ηρεμία, το ιδανικό, ίσως, τρίπτυχο. Το ιδανικό, ίσως, τρίπτυχο θα έλεγε κανείς για να ταξιδέψει στον χρόνο από τα αρχαία χρόνια, στον μεσαίωνα κι έπειτα στην αγκαλιά και τις σκέψεις του Άγγελου Σικελιανού. Το ιδανικό τρίπτυχο και ένα «ταξίδι» που προσφέρεται από το ξεχασμένο νησάκι του Αγίου Νικολάου ή διαφορετικά «του Σικελιανού», στο μεταίχμιο μεταξύ Λευκάδας και Αιτωλοακαρνανίας.
Το νησί αυτό βρίσκεται στην είσοδο της Λευκάδας και σε απόσταση μόλις τριών χιλιομέτρων από αυτήν, με την ιστορία του να είναι αρκετά μεγαλύτερη από το μέγεθός του. Από τα αρχαία ήδη χρόνια, η σημαντικότητά του αρχίζει να έρχεται στο προσκήνιο, καθώς διακατείχε τον ρόλο ενός λιμανιού εμπορικού-πολεμικού, πνευματικού και θρησκευτικού χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας του αυτός, τονίστηκε ακόμα περισσότερο με την ίδρυση του ιερού της Αινειάδας Αφροδίτης από τον Αινεία, καθώς έπλεε προς την Ιταλία, ενώ δήλωνε για τους επισκέπτες του ψυχική ανάπαυλα, καθώς και επίκληση στη δύναμη των θεών κατά τη διάρκεια των πολεμικών τους περιπετειών.
Με την πάροδο των αιώνων, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις εξελίχτηκαν, δίνοντας τη σκυτάλη τους στον Χριστιανισμό τώρα. Με την εξέλιξη αυτή, το ιερό αλλάζει μορφή και μετατρέπεται σε εκκλησία και ειδικότερα στον ναό του Αγίου Νικολάου. Η μεταμόρφωση αυτή είχε ως αφετηρία τους Φράγκους της Α΄ Σταυροφορίας, οι οποίοι, ξεκινώντας την 1η Απριλίου του 1087 την κάθοδό τους από τη Ρωμαϊκή πόλη Μύρα της Μ. Ασίας προς το Μπάρι της Ιταλίας, με σκοπό να μεταφέρουν το ιερό λείψανο του Αγίου Νικολάου, κάνουν στάση στο νησάκι αυτό. Πάνω στα θεμέλια, λοιπόν, του ιερού και σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, χτίζεται η εκκλησία και το νησί παίρνει το όνομα του Αγίου, ο οποίος αποτελεί και προστάτης της θάλασσας.
Στη συνέχεια, κατά τον 17ο αιώνα λειτούργησε ως εμπορικό λιμάνι και τελωνείο για τη Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας και το 1743 χρησίμευσε ως λοιμοκαθαρτήριο για τους ασθενείς της πανώλης. Η ιστορία του νησιού συνεχίζεται πάνω στις πλάτες του Άγγελου Σικελιανού, αξιοσημείωτου Έλληνα ποιητή, ο οποίος το 1907 αποφάσισε με τη γυναίκα του, Εύα Πάλμερ, να γίνουν οι μοναδικοί κάτοικοι του νησιού μαζί με τον γιο τους, ενώ προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το αποκτήσουν. Το νησάκι, παρά την ομορφιά του που επιλέγει να πλέει μόνη της στο Ιόνιο πέλαγος, είναι επισκέψιμο μόνο μία φορά τον χρόνο, την πρώτη Κυριακή μετά τις 10 Μαϊου ως «ανάμνηση της διέλευσης του Ιερού σκηνώματος του Αγίου Νικολάου». Έτσι, την ημέρα εκείνη βάρκες μεταφέρουν εθελοντικά όσους επιθυμούν να το επισκεφτούν, να συμμετέχουν στην πανήγυρη και να παρακολουθήσουν τη λιτάνευση της εικόνας του Αγίου.
Το νησί, λοιπόν, του Αγίου Νικολάου ή του Άγγελου Σικελιανού για όσους το προτιμούν έτσι, στέκει μόνο του περιτριγυρισμένο από τις αποχρώσεις της θάλασσας του Ιονίου, προσμένοντας μία φορά τον χρόνο τον κόσμο να σπάσει τη μοναξιά του. Προσμένει κάθε 10 Μαΐου να κατακλυστεί από τις φωνές του, να ταξιδέψει τα πλήθη μέσα από τα χρώματά του και να «κάνει εικόνες» τις λέξεις των ποιημάτων του Άγγελου Σικελιανού. Προσμένει, για όσο προλαβαίνουμε πριν εξαφανιστεί παντελώς κάτω από τα κύματα της θάλασσας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Το νησάκι και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, aromalefkadas.gr, διαθέσιμο εδώ
- Πας με αμάξι είναι ένα νησί όλο παραλία και θυμίζει εξωτικό προορισμό ανώτερο και από Μπαλί και από Μπαχάμες. Άγιος Νικόλαος Λευκάδας: Το νησάκι που θυμίζει ειρηνικό ωκεανό, i-diakopes.gr, διαθέσιμο εδώ
- Νησάκι Αγίου Νικολάου: Ο άγνωστος «παράδεισος» έξω από τη Λευκάδα, maxmag.gr, διαθέσιμο εδώ
