Του Γιώργου Γιαννούλη,
Ανακοινώθηκε πρόσφατα η διενέργεια βουλευτικών εκλογών στις 21 Μαΐου, με τα κόμματα να βρίσκονται και επισήμως πλέον σε θέση μάχης. Η Νέα Δημοκρατία έχει ξεκαθαρίσει ότι αποσκοπεί στην αυτοδυναμία σε μια πολύ πιθανή δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να πασχίζει για την πρωτιά και τον σχηματισμό Κυβέρνησης από τον Μάιο με την απλή αναλογική. Πώς, όμως, ορίζεται αυτή η λεγόμενη προοδευτική διακυβέρνηση; Από ποιους θα αποτελείται; Είναι μερικά εύλογα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί ξεκάθαρα…
Αρχικά, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να είναι πρώτο με βάση τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων. Υπάρχουν κάποιες φωνές στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που πιστεύουν ότι πρέπει να πάρουν την εξουσία, ακόμη κι αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις. Ψάχνουν συμμάχους, κυρίως σε ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Με.Ρ.Α.25, για να σχηματίσουν Κυβέρνηση, εφόσον το επιτρέψουν τα δεδομένα της απλής αναλογικής. Άλλοι θέλουν οπωσδήποτε να είναι πρώτος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και δηλώνουν ότι αν δεν γίνει αυτό στις 21/5, ορθώς θα πάμε στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση με το νέο σύστημα τον Ιούλιο. Υπάρχει, δηλαδή, μια ασάφεια… Πάντως, μια Κυβέρνηση που δύναται να προκύψει χωρίς το πρώτο κόμμα θα είναι προβληματική και ενδεχομένως βραχύβια.
Αξίζει να επισημανθεί σε αυτό το σημείο ότι η απλή αναλογική που ψήφισαν ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΑΝ.ΕΛ. και Ένωση Κεντρώων στην προηγούμενη σύνθεση της Βουλής, δεν είναι τόσο «απλή». Χαρακτηριστικό είναι ότι παρέμεινε το όριο εισόδου των κομμάτων στη Βουλή στο 3%. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι απλή αναλογική με κατάλοιπα ενισχυμένης. Παρ’ όλα αυτά, και σε αυτήν την περίπτωση, είναι δύσκολο να σχηματιστεί Κυβέρνηση, μιας και οι συνεργασίες στην Ελλάδα δεν συνηθίζονται. Όποιο μικρότερο κόμμα δέχθηκε να μπει σε Κυβέρνηση συνεργασίας στο παρελθόν, κόντεψε να διαλυθεί, όπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά τις εκλογές του 2015 ή εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ., η ΔΗΜ.ΑΡ., οι ΑΝ.ΕΛ. Για αυτό και όλα τα κόμματα είναι επιφυλακτικά σχετικά με το ζήτημα των συνεργασιών. Βέβαια, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πρώτο από όλα, θα πρέπει να έρχεται το κοινωνικό και το εθνικό συμφέρον, όχι τα ποσοστά των κομμάτων… Η χώρα δεν πρέπει να μείνει ακυβέρνητη σε καμία περίπτωση!
Δυνητικός σύμμαχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα μπορούσε να είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο πλαίσιο της λεγόμενης διεύρυνσης και των δύο πλευρών προς την κεντροαριστερά. Σαν χθες θυμόμαστε το άνοιγμα του Αλέξη Τσίπρα, που προσδοκούσε να έχει πολλούς αποδέκτες με τις λεγόμενες κόκκινες και πράσινες σημαίες της Αριστεράς. Η δήλωση-κάλεσμα έγινε σε εκδήλωση του κόμματος για τις εκλογές του 2019, κάτι που, όπως είδαμε, δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Σήμερα, πιστεύουν ότι αυτή η συμπάθεια προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα έχει αντίκρισμα λόγω της τετραετίας που έχει μεσολαβήσει, αν και κάτι τέτοιο –δημοσκοπικά τουλάχιστον– δεν επιβεβαιώνεται. Πάντως, ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται ότι ενώνει ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΠΑ.ΣΟ.Κ., μιας και υπάρχουν βουλευτές που μιλούν ανοικτά με λόγια συμπάθειας για τον πρώην Πρωθυπουργό. Σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης σκοπεύει να προτείνει πολιτικό πρόσωπο, δεν αποκλείεται να δούμε κάτι τέτοιο, μια γέφυρα, δηλαδή, ανάμεσα στα κόμματα που επικαλούνται την Κεντροαριστερά και την πρόοδο. Φαντάζει απίθανο για κάποιους, αφού ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ήταν εκείνος που «πολέμησε» πολιτικά τον Γιώργο Παπανδρέου. Αλλά οι καιροί αλλάζουν… Λογικά όμως, θα υπάρχει πολιτικό κόστος! Φυσικά, οι ψηφοφόροι των κομμάτων αυτών θα κρίνουν και τις σχετικές κινήσεις.
Γενικά, όμως, παραμένουμε στην απουσία ενημέρωσης. Άγνωστο πρόσωπο, άγνωστο και το πότε θα ανακοινωθεί. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αμφιταλαντεύεται, ενδεχομένως για να μείνει στην επικαιρότητα. Φαίνεται, όμως, ότι θα πέσει μέσα στην πολιτική παγίδα που έχει φτιάξει. Η δημιουργική ασάφεια δεν βγαίνει σε καλό, πρωτίστως για τη χώρα! Δεν επιτρέπεται ένα κόμμα που δυνητικά είναι στο 10%, να μην έχει θέση σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Επίσης, είναι ηθικά και πολιτικά παράλογο να αποφασίσει το τρίτο κόμμα για το πρόσωπο που θα αναλάβει καθήκοντα Πρωθυπουργού. Δεν νοείται να «επιβληθεί» το 10% στο 30-35% που θα έχει το πρώτο κόμμα!
Ως προς το Με.Ρ.Α.25, που δεν έχει το παράλογο της επιβολής Πρωθυπουργού και προς θετική έκπληξη ακόμα και των επικριτών του ζητά συμφωνία πριν από τις εκλογές –πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα– φαίνεται ότι δυσκολεύεται να συνεργαστεί με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το σενάριο αυτής της συνεργασίας απομακρύνεται, καθώς το Με.Ρ.Α.25, ανακοίνωσε την προ ολίγων εβδομάδων επίσημη συμμαχία του με τη Λαϊκή Ενότητα, κόμμα που είχε ιδρύσει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μετά τη διάσπαση του 2015. Αλλά ακόμη κι αν συμφωνήσουν, ο απαιτούμενος αριθμός βουλευτών δεν φαίνεται να συγκεντρώνεται.
Κλείνοντας, παρατηρούμε ότι το πολιτικό τοπίο είναι θολό και ασαφές και αβέβαιο το σταθερό μέλλον, ιδιαίτερα αν προσπαθήσουν κάποιοι να κυβερνήσουν με τον άγνωστο «Χ» για Πρωθυπουργό. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από σταθερές κυβερνήσεις και ξεκάθαρες πολιτικές. Πάνω από όλα χρειάζεται σοβαρότητα σε αυτά τα ζητήματα, όχι ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γιώργος Παπανδρέου: Στο επίκεντρο των ζυμώσεων για «κυβέρνηση των ηττηµένων» – Αμίλητος ο πρώην πρωθυπουργός, parapolitika.gr, διαθέσιμο εδώ
- Γ. Βαρουφάκης στο Πρώτο: Όποιος θέλει συνεργασία με το ΜέΡΑ 25, πρέπει να μας μιλήσει πριν τις εκλογές – Ένοιωθα πολύ δύσκολα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (audio), ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
