Του Δημήτρη Τσελίκα,
Κάποτε, στα πολύ αρχαία χρόνια, στο Άργος βασίλευε ο Τριόπας (ή Τρίοπας). Για να καταλάβετε για πόσο αρχαία εποχή μιλάμε, ο Τριόπας ήταν γιος του Φόρβαντα, που με τη σειρά του ήταν εγγονός του Φορωνέα, του ιδρυτή του Άργους, γιου του Ινάχου και της Μελίας. Ακριβώς λόγω της παλαιότητας του Τριόπα, υπάρχουν παραπάνω από μία εκδοχές για την οικογένειά του. Έτσι, ως σύζυγοί του αναφέρονται η Σωίς και η Ωρεασίς/Ορεασίς, και παιδιά του οι Πελασγός, Ίασος, Αγήνωρ, Μεσσήνη, Ξάνθος, Ίναχος, Ευρισάβη και Άνθος. Στην ιστορία μας, ωστόσο, μόνο η Μεσσήνη διαδραματίζει κεντρικό ρόλο.
Η βασιλοπούλα αυτή ήταν πολύ όμορφη, πολύ έξυπνη και πολύ φιλόδοξη. Μια μέρα, ο πατέρας της της ανακοίνωσε πως ένας από τους δύο γιους του βασιλιά της Σπάρτης, του Λέλεγα, ζήτησε να την νυμφευθεί. Ο Λέλεξ ήταν ο αυτόχθων πρώτος βασιλιάς της Λακωνίας, γενάρχης των Λελέγων, ενός από τα πρώτο-ελληνικά φύλα, και προφανώς χάνεται και αυτός μέσα στις χιλιετίες. Η Μεσσήνη χάρηκε πολύ και ρώτησε αμέσως αν αυτός που την ζήτησε ήταν ο Μύλης, ο πρωτότοκος. Ο πατέρας της όμως της αποκρίθηκε πως ο Μύλης ήταν ήδη νυμφευμένος και πως ο αδερφός του, ο Πολυκάων, ήταν αυτός που την ήθελε. Η Μεσσήνη αναστέναξε, αφού ήθελε όσο τίποτα άλλο να γίνει βασίλισσα, και ήξερε ότι ο δευτερότοκος γιος του Λέλεγα ο Πολυκάων δεν είχε δικαίωμα στον θρόνο. Τον παντρεύτηκε όμως, και ζούσαν μια ωραία ζωή. Ο Πολυκάων ήταν ένας ήσυχος νέος, με αγάπη στο κυνήγι.
Μια μέρα, η Μεσσήνη ρώτησε τον Πολυκάονα αν είναι ευχαριστημένος από την ζωή που διάγουν. Όταν αυτός απάντησε καταφατικά, αυτή αναρωτήθηκε «Δεν θα ήσουν πιο ευχαριστημένος αν ήσουν βασιλιάς;». Όταν ο Πολυκάων αποκρίθηκε πως βασιλιάς της Λακωνίας ήταν ο αδερφός του ο Μύλης, η Μεσσήνη του ανταπάντησε πως δεν χρειαζόταν να γίνει βασιλιάς εκεί. «Και πού να βασιλεύσω;», ρώτησε ο Πολυκάων. «Υπάρχει μια μεγάλη περιοχή, πολύ κοντά στην Λακωνία, στην οποία οι κάτοικοι ζουν ευτυχισμένοι και ήσυχοι, απολαμβάνοντας τους καρπούς της εύφορης γης τους. Σε αυτήν την γη θα βασιλεύσεις, Πολυκάονα», είπε η Μεσσήνη, χαρούμενη που το σχέδιό της προχωράει. Σκεφτόταν ο Πολυκάων. «Δεν είναι εύκολο να εκστρατεύσουμε εκεί. Δεν έχω στρατό, και λίγοι μόνο άνθρωποι θα με ακολουθούσαν», είπε τελικά. Η Μεσσήνη όμως ήταν αποφασισμένη. «Το έχω σκεφτεί και αυτό το ενδεχόμενο, άντρα μου. Θα πάρεις όσους Λάκωνες μπορέσεις να συγκεντρώσεις, και θα ζητήσω κι εγώ από τον πατέρα μου να μου δώσει στρατό. Θα καταλάβουμε την χώρα και θα γίνουμε βασιλιάδες της».
Έτσι κι έγινε. Επικεφαλής μιας στρατιάς αποτελούμενης από Αργείους και Λάκωνες, ο Πολυκάων πέρασε τον Ταΰγετο και κυρίευσε την χώρα που του είχε πει η Μεσσήνη. Έγινε βασιλιάς της, αλλά μόνο στο όνομα. Αυτή που ασκούσε εξουσία ήταν η Μεσσήνη, η βασίλισσα. Ήταν το πρώτο βασιλικό ζευγάρι της Μεσσηνίας. Ίδρυσαν την πόλη Ανδανία, στην οποία και έκτισαν το ανάκτορό τους. Κάποτε τους επισκέφτηκε ο Καύκων, γιος του Κελαινού και εγγονός του Φλύου, ενός αυτόχθονος κατοίκου της Αττικής. Αυτός εισήγαγε στην περιοχή την λατρεία των Μεγάλων Ολύμπιων Θεών. Η Μεσσήνη κυβερνούσε τόσο σοφά και δίκαια που οι υπήκοοί της την λάτρευαν και την τιμούσαν. Αυτό συνέχισε ακόμα και μετά τον θάνατό της. Οι Μεσσήνιοι έχτισαν ηρώο της στον ναό του Δία στο όρος Ιθώμη. Σύμφωνα με τον Παυσανία, υπήρχε και ναός της με άγαλμα από χρυσάφι και πάριο μάρμαρο, στο πίσω μέρος του οποίου απεικονίζονταν οι μεταγενέστεροι βασιλείς της Μεσσηνίας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Παυσανίας, (1990), Μεσσηνιακά, Αθήνα: Δαίδαλος.
- Στρατίκης Πότης, (1987), Ελληνική Μυθολογία, τόμος Β΄, Αθήνα: Στρατίκη.
- Υγίνος, (2021), Μύθοι, Αθήνα: Δρόμων.
