Της Σοφίας Κατωπόδη,
Άραγε, ποιο είναι το ιδανικό συναίσθημα για αυτήν την ημέρα; Χαρά, που μεγαλώνουμε και που αντικρίζουμε τον κόσμο κατάματα· ανυπομονησία, για όλα αυτά που ονειρεύτηκες και χρειαζόταν να μεγαλώσεις λίγο ακόμη για να πλησιάσεις· έκπληξη, για αυτά που είδες και για όσα ακόμα σου επιφυλάσσονται; Ή μία μελαγχολία, για όλα αυτά που μένουν πίσω και δεν τα ξαναζούμε το ίδιο, μία ελαφριά θλίψη για την παιδικότητα, που χρόνο με τον χρόνο αποχωρίζεσαι, και τον επερχόμενο σταδιακό απογαλακτισμό από παράλληλα διάφορους τομείς; Μήπως πανικό, από το μέγεθος των ευθυνών που, μεγαλώνοντας, όλο και με μεγαλύτερη φόρα έρχονται;
Εγώ ξέρεις, μελαγχολώ που αφήνω πίσω μου κάθε χρόνο και μία συμπεριφορά, μια λαχτάρα, ένα ενδιαφέρον, μία αγάπη. Έφεραν το καθένα και έναν αντίκτυπο στη ζωή μου. Με δίδαξαν και με καθόρισαν ως προς ένα σημείο. Μετά, συναντώ και τη θλίψη, αλλά όχι για πολύ. Μόνο για να δώσουμε την κατάλληλη προσοχή και υπόσταση που άξιζε στον χρόνο που έφυγε. Τελικά, ο πανικός έρχεται και φεύγει. Είναι μεγάλος, κι αν όχι αυτός, ο καταιγισμός πληροφοριών και απαιτήσεων τότε γύρω από την ηλικιακή ωρίμανση.
Ωστόσο, αυτή η παροδική μελαγχολία, η θλίψη, ο ξαφνικός πανικός δεν συναντώνται πουθενά με τα αληθινά και αλλοπρόσαλλα συναισθήματα της καθημερινής ζωής μου μέχρι σήμερα. Αντιθέτως, και μονίμως συγκριτικά, γοητεύομαι στην ιδέα μιας καλύτερης εκδοχής τους έναν χρόνο μετά. Νιώθω πιο έμπειρη και πιο έτοιμη να συνεχίσω ό,τι άφησα στη μέση πριν με προλάβει ο χρόνος. Αυτόματα πιο ώριμη. Πιο έμπειρη. Κι ας είναι φέτος ή την επόμενη μέρα πιο απαιτητικά. Γοητεία νιώθω, λοιπόν. Γοητεία για το αύριο και για εμένα, ωριμότερη.
Ό,τι νιώθουμε είναι αποδεκτό, πάντα και σε όλες τις συνθήκες. Είναι ακόμη εντάξει και την ημέρα των γενεθλίων μας —ή και όχι— να έχουμε τέτοιες σκέψεις και προβληματισμούς για τον ψυχισμό μας. Και ας μεγαλώσαμε με ταμπού γύρω από την ψυχική υγεία· τα «πρέπει» και τα «μην» δεν έχουν σημασία πλέον. Σημασία έχει, όποια μέρα κι αν είναι, να μπορέσεις να νιώσεις καλά ή και άσχημα με εσένα, χωρίς τύψεις, ένοχες και θεωρίες, αυτοσυντηρούμενες από εσένα τον ίδιο, μόνο και μόνο επειδή έτσι σου είπαν όταν ήσουν μικρός.
Η ψυχική μας υγεία είναι πολύ σημαντική, όπως και η σωματική. Μην την παραμελείς επειδή κάποιος άλλος το έκανε και στο έδειξε. Κράτα ανθρώπους γύρω σου που σε εξελίσσουν, και μαζί με εσένα «διψούν» να γνωρίσουν τα καλύτερα, αλλά και εσένα καλύτερα. Και αν με ρωτάς, ο κόσμος θα είναι πάντα εκεί. Δεν σου αφήνει επιλογή να μην τον γνωρίσεις, να μην τον αντικρίσεις, να μην τον ακούσεις. Είναι θορυβώδης και σκληρός. Πάντα έχει κάτι να λέει, κάτι να δείχνει, κάτι να μουρμουράει, κάτι να ξέρει καλύτερα.
Κυρίαρχη παρουσία που κάτι σου δίνει και κάτι σου παίρνει. Μα μέσα από αυτόν μαθαίνεις. Μαθαίνεις συμπεριφορές, λάθη, καλοσύνη, φιλότιμο. Και αν όχι από όλους, τότε σίγουρα από τρεις-τέσσερις φιγούρες που έχεις ξεχωρίσει στη ζωή σου. Φιγούρες που τέτοια μέρα είναι εκεί. Και που σε σκέφτονται και σε νοιάζονται και σε αγαπούν, ανεξάρτητα από ό,τι νιώθεις και σκέφτεσαι. Παρέα φτιάχνετε αναμνήσεις, παρέα μεγαλώνετε, παρέα εξελίσσεστε και παρατηρείτε τον κόσμο κατάματα. Ημέρα γενεθλίων, λοιπόν.
