Της Γεωργίας Δημοπούλου,
Πόσες φορές έχουμε ακούσει συνομήλικούς μας να δυσανασχετούν για την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά Mέσα Μαζικής Μεταφοράς; Πόσο συχνά ακούμε να διατυπώνονται παράπονα για την υπολειτουργία της δομής αυτής; Είναι απόλυτα «δικαιολογημένο» το να υπονομεύεται ο θεσμός των μεταφορών στη χώρα μας, τη στιγμή που παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις στον τομέα αυτό. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραμερίζονται και τα οφέλη που απλόχερα αυτός προσφέρει στο άτομο και το περιβάλλον.
Για αρχή, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποτελούν το ιδανικό «αντίδοτο» απέναντι στην παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση που παραμονεύει. Φαίνεται πως παρόλες τις προειδοποιήσεις των ειδικών σχετικά με την επικίνδυνη αύξηση του καυσαερίου στην ατμόσφαιρα, οι Έλληνες πολίτες εξακολουθούν να προτιμούν το ατομικό τους όχημα ακόμα και σε ασήμαντες αποστάσεις που –σαφώς– εξυπηρετούνται από λεωφορεία και τρένα. Πιο συγκεκριμένα, με βάση σχετική μελέτη που διεξήχθη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Μ.Μ.Μ. μείωσαν κατακόρυφα τις εκπομπές αερίων κατά 0,4% μεταξύ 2009 και 2010, ενώ οι πρώτες εκτιμήσεις προέβλεψαν παρόμοια μείωση μεταξύ 2010 και 2011 και δεν αστόχησαν. Γίνεται, επομένως, αντιληπτό το ποσό καταλυτική είναι η συμβολή των μέσων αυτών στην απαλλαγή της ατμόσφαιρας από τοξικά αέρια.
Πέραν, όμως, του περιβαλλοντικού αντικτύπου τους, ένα μέσο όπως το ποδήλατο φαίνεται να βοηθά σημαντικά και στη μείωση της καθιστικής ζωής –ένα πρόβλημα που ταλανίζει χωρίς αμφιβολία τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος λόγω των απαιτητικών εργασιακών ωραρίων και της έλλειψης προσωπικού χρόνου συχνά αδυνατεί να φροντίσει για τη σωματική του άσκηση. Η ποδηλασία, επομένως, αποτελεί την ιδανική λύση για να συνδυάσει κανείς την άφιξη στον προορισμό του με τη σωματική του ευεξία. Το καλό παράδειγμα φαίνεται να δίνει εδώ μια ελληνική πόλη, καθώς στα Τρίκαλα Θεσσαλίας συναντά κανείς πάνω από 30.000 ποδήλατα να κυκλοφορούν. Βασική προϋπόθεση συνιστά, βεβαίως, η ύπαρξη ποδηλατοδρόμων, αλλά και η δυνατότητα στάθμευσης των οχημάτων αυτών σε πεζοδρόμια και ειδικούς χώρους.
Σε μία εποχή που η ακρίβεια μαστίζει, επιπλέον, την καθημερινότητα του σύγχρονου καταναλωτή, δεν θα μπορούσε να μην επισημανθεί το χαμηλό κόστος της χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Ιδίως για ευάλωτες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού, όπως οι σπουδαστές ή οι πενιχρά συνταξιούχοι, το μειωμένο εισιτήριο πρόσβασης στα μέσα αυτά αποτελεί μια πολύ καλή εναλλακτική απέναντι στα έξοδα συντήρησης του δικού τους οχήματος. Συχνά, μάλιστα, εφαρμόζονται και ειδικές εκπτώσεις στην αγορά των εισιτηρίων για τέτοιες ομάδες ανθρώπων, κάτι που από μόνο του συνιστά μία κίνηση ένδειξης της υποτυπώδους ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας που πρέπει να χαρακτηρίζει τις κοινωνίες.
Συγκεντρώνοντας όλα τα παραπάνω στοιχεία, αυτό που συμπεραίνει κάνεις είναι ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μπορούν κάλλιστα να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής του σύγχρονου ανθρώπου και τη μείωση των συνεπειών στην υγεία του. Δόκιμη και ευκταία είναι, ωστόσο, η κριτική του καθενός από τους χρήστες τους με βάση την εμπειρία τους, με την προϋπόθεση, όμως, αυτό να γίνεται εποικοδομητικά και χωρίς καμία διάθεση «καταδυνάστευσής» τους. Άλλωστε, εχθρός του καλού είναι το… καλύτερο!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η ρύπανση από τον τομέα των μεταφορών εξακολουθεί να έχει επιβλαβείς συνέπειες για την υγεία σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, eea.europa.eu, διαθέσιμο εδώ
- Νεοελληνική Γλώσσα Γ’ Λυκείου: Εναλλακτικά μέσα μεταφοράς (Αναγκαιότητα/οφέλη, προϋποθέσεις), filologikos-istotopos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τρίκαλα: Ζωή Ποδήλατο, madeintrikala.gr, διαθέσιμο εδώ
