Του Βασίλη Ανέστη,
Τον τελευταίο καιρό, μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, γίνεται ολοένα και περισσότερο αναφορά στο γεγονός πως είχε υπάρξει επισήμανση της Κομισιόν, η οποία είχε παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με τη μη τήρηση των κανόνων για τις σιδηροδρομικές γραμμές στην Ευρώπη και την ένταξή της στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χάρτη. Το πρόβλημα που προκύπτει στην παρούσα φάση δεν είναι άλλο από την «ανυπακοή» της Eλληνικής Kυβέρνησης. Αυτό δεν θα μπορούσε να μην ισχύει και για προηγούμενες Kυβερνήσεις, που δεν έπραξαν τα δέοντα, καταλήγοντας στο χειρότερο δυνατό σενάριο. Οι ετήσιες εκθέσεις περιέχουν ιδιαίτερα κατατοπιστικό υλικό για την κατάσταση που επικρατεί στη χωρά μας, και αποδεικνύουν το ποσό πίσω είμαστε ως χώρα, σε αρκετούς τομείς.
Καταρχάς, υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις παράβασης, αλλά και καταδίκης της Ελλάδας προς το Δ.Ε.Ε. (Δικαστήριο της Ε.Ε.), ορισμένες έχουν μία συνέχεια, για ανεξήγητο λόγο. Στο προηγούμενο άρθρο μου, είχα αναφερθεί για τη χωροθέτηση των ανεμογεννητριών και την απουσία θεσμού προστασίας περιοχών Natura2000 (διαθέσιμο εδώ), επομένως, στο σύνολό της, ό,τι αφορά την καθιερωμένη «πράσινη» πολιτική, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί και συνεχίζει να πληρώνει αδρά πρόστιμα προς την Ένωση. Το σημαντικότερο πρόβλημα, βάσει αναφορών, είναι η ανεξέλεγκτη κατάληξη και ο «μηδαμινός» έλεγχος των αστικών λυμάτων. Οι ρύποι σε θάλασσες και αέρα οδηγούν σε μεγάλη μόλυνση του περιβάλλοντος, εκθέτοντας σοβαρά τη δημοσιά υγεία (λ.χ. Βόλος και Ελευσίνα). Άλλες κατηγορίες, όπως παράνομες χωματερές, καταπάτηση προστατευόμενων οικοσυστημάτων, ξεπερνούν σε κόστος τα € 5 εκατ., βάσει των αναφορών 2013-2015 & 2018-2020. Συμπερασματικά, ως προς τον παραμελημένο «πράσινο» κόσμο, τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Πολιτεία είναι αμέτρητα, με το μόνο βέβαιο σενάριο τα αποτελέσματα τέτοιων καταστροφών να είναι ολέθρια.
Υπάρχουν, επίσης, δυο περιπτώσεις, που εάν το κράτος είχε πράξει τα δέοντα, τώρα δεν θα θρηνούσαμε νεκρούς, στις οποίες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε αναφερθεί επανειλημμένως, α) για τον οδικό χάρτη της Ελλάδας και β) για τα αντιπλημμυρικά έργα. Στην πρώτη περίπτωση, πέρα των επισημάνσεων για τους σιδηροδρόμους από το 2012(!) και για την επανειλημμένη αναφορά των προβλημάτων μέχρι και τον φετινό Φλεβάρη, υπάρχει και το ζήτημα της αξιοπιστίας των οδικών σηράγγων περί ασφάλειας, το οποίο αφορά παλαιότερες κατασκευές και ο έλεγχός τους κρίνεται οπωσδήποτε ως επιτακτική ανάγκη (Μελέτη 2020). Όπως στην προαναφερθείσα περίπτωση, θρηνήσαμε 57 θύματα και αμέτρητα οδικά δυστυχήματα, έτσι και στην περίπτωση των φονικών πλημμυρών στο δυτικό τμήμα της Αττικής και κυρίως στη Μάνδρα. Οι εκθέσεις των 2012 και 2016 αναφέρουν την εισήγηση και την καταδίκη της χώρας για απουσία και υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων, καθώς και χαρτών κίνδυνου σε φαινόμενα έκτακτου κινδύνου. Εύλογα γίνεται αντιληπτό πως εάν οι Κυβερνήσεις δεν είχαν παραμελήσει τη διπλή σύσταση (μόνο για την περασμένη δεκαετία), το δράμα στη Μάνδρα δεν θα είχε συμβεί.
Φυσικά, οι καταδίκες στο Δ.Ε.Ε. δεν έχουν σταματημό, και επεκτείνονται σε κάθε λογής τομέα. Από τις αναφορές για το επίγειο ζήτημα των δημοσίων νοσοκομείων, του υπέρογκου φόρτου εργασίας των γιατρών και τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν (έκθεση 2013 & 2015) έως και το τελέσφορο επίτευγμα, όπως χαρακτηρίζει η Ν.Δ., της επαναλειτουργίας των ελληνικών ναυπηγείων, για τα οποία το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε κατηγορήσει την Ελλάδα για κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Άλλο ένα αποδεικτικό στοιχείο, για το πως η Ε.Ε. βρίσκεται μέσα στην καθημερινότητα μας, είναι το ζήτημα που έθεσε περί ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων, το δικαίωμα των επιβατών να επωφελούνται προνόμια σε όλα τα επιβατικά μέσα, καθώς και διακρίσεις στη φορολόγηση και τη συνταξιοδότηση κ.λπ.
Οι αναφορές της χωράς από το Δ.Ε.Ε. και των ουσιαστικών θετικών αλλαγών που έχει επιφέρει, αποδεικνύει τη στήριξη της Ένωσης στην Ελλάδα, και την ύψιστη σημασία της, παρόλο που διαρκώς οι Έλληνες πολίτες απαξιώνουν. Στην τελική, οπού και να κοιτάξει κάνεις, κάθε λογής σπουδαίο κοινωνικό έργο, έχει τη σφραγίδα της Ένωσης, μέσω των προγραμμάτων Ε.Σ.Π.Α. και των χρηματικών αρωγών που δίνονται σε ετήσια βάση σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Αυτό που μένει στο τέλος δεν είναι άλλο από τη δυσμενή θέση που βρίσκεται η Ελλάδα, συνήθως, πρώτη από το τέλος των 27 κρατών-μελών. Με μέσο όρο 174 δημόσιες καταγγελίες και 91 περιπτώσεις παραβάσεων ανά έτος, η θλιβερή αυτή εικόνα δικαιολογείται αποδεδειγμένα…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τι καταδίκες έχει η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, διαθέσιμο εδώ
- Report from the Commission for 2011, διαθέσιμο εδώ
- Report from the Commission for 2010, διαθέσιμο εδώ
